1 - افزایش بهای انرژی، رشد قیمت تولیدات صنایع انرژی بر را رقم زده است. زمانی که قیمت نفت از مرز 60دلار گذشت، تصور جهش قیمتی تولیدات این صنایع چندان دور از ذهن نبود. اکنون مدت ها است که شاهد رشد قیمت فلزاتی همچون فولاد هستیم. هر چند که توفان افزایش بهای انرژی، فلزات پایه ای دیگر نظیر مس، آلومینیوم، روی و طلا را به دنبال خود کشاند و این فلزات در حال حاضر به طور غیرقابل باوری سوار بر موج قیمت ها شده اند.

از سوی دیگر مصرف روز افزون فولاد در کشورهای آسیای جنوب شرقی و روسیه، به مانعی برای صدور این محصول تبدیل شده است، از همین رو ورود فولاد از کشورهای فوق به داخل کشور کمی دشوار به نظر می رسد. البته در صورت صدور فولاد از کشورهای مورد اشاره به ایران، نمی توان از قیمت های بالای آن چشم پوشی کرد. چرا که قیمت هر تن محصول وارداتی به خصوص تیرآهن در مرز 700دلار قرار گرفته در حالی که همین محصول در داخل کشورمان توسط ذوب آهن در محدوده 550تومان عرضه می شود.

این نکته را نیز نباید از ذهن دور کرد که نوع تیرآهن های مورد نیاز کشورمان با تیرآهن های تولیدی کشورهای جنوب شرق آسیا متفاوت است. به عنوان نمونه مقاطع تیرآهن های آن کشورها 5/17 و 5/18 است در صورتی که تیرآهن های مصرفی در ایران 14، 16 و 18 و... است.

2 - به رغم تمامی موارد فوق، باید اعتراف کرد که عامل روانی همواره یکی از تاثیرگذارترین عوامل افزایش یا کاهش قیمت ها بوده و خواهد بود. از همین رو می توان برنامه حذف تعرفه واردات فولاد را برای کشورمان مفید قلمداد کرد و به فال نیک گرفت. هرچند که در شرایط حاضر انگیزه چندانی برای ورود فولاد شکل نگرفته است، اما باز بودن درهای واردات در این وضعیت می تواند از التهاب قیمت ها جلوگیری کند.

*مدیر عامل فولاد خوزستان