«بی برنامگی» دولت نهم در کلام منتقدان این دولت همواره شنیده می شود. اما نمی توان شاهد این ادعا را در صحن دانشگاه یافت چرا که از روزهای آغازین، دولت بر طبل اسلامیزه کردن بنیان های حوزه آکادمیک کشور کوبیده است. آن روز که رئیس جمهور در جمع جوانان هوادار خود به دانشجویان اعلام کرد که دانشجو باید بر سر احمدی نژاد فریاد بزند که چرا استاد سکولار در دانشگاه تدریس می کند، یک گفتار شعاری و در حد یک شور و هیجان خاص سخنرانان نبود و برنامه های دولت در دانشگاه ها را منسجم به تصویر کشید چرا که دولت در وزارت علوم خود سفره پاک سازی را پهن کرد، برخی اساتید مطرح و مبرز دانشگاه ها را در دانشگاه های رده اول ایران بازنشسته و برخی را با بهانه های دیگر اخراج کرد.تشکل های دانشجویی منتقد دولت نهم با بزرگترین هزینه یعنی تخریب و پلمب دفاتر خود روبه رو شدند و با فعالان این دفاتر با نامهربانی برخورد کردند، هیچ مراسمی خارج از ضوابط حاکم بر دستگاه اجرایی کشور برگزار نشد. حتی فعالان دانشجویی که در حوزه های غیرسیاسی فعالیت می کردند، با تیغ تیز تعلیق و احکام کمیته های انضباطی روبه رو شدند.در این سوی میدان نیز سایر تشکل هایی که با دولت مهرورزی می کردند، شعار شکل گیری انقلاب فرهنگی دوم را سر دادند و در چندین تجمع با حضور اعضای خود از دانشگاه های سراسر کشور اعلام کردند که شکل گیری انقلاب فرهنگی دوم ضروری است.اکنون نیز برخی از اساتید دانشگاه ها در سایت ها و رسانه های حامیان دولت به وابستگی متهم شده اند: وابستگی یی که اگر تا دیروز از آن روشنفکران دگراندیش بود، امروز از آن اساتید موثر در سیاست های اجرایی و کلان دولت های گذشته شده است.با این تفاسیر دولت نهم در وزارت علوم بی برنامه نیست و حتی همراه با برنامه زمان بندی شده خود، سایر نهادها و رسانه ها را نیز به یاری طلبیده است و یکسان سازی در فضای دانشگاه ها مطمئنا برنامه ریزی شده است.