درست همزمان با اولین دوره جشنواره فیلم تهران بود که من و امیر نادری با هم جر و بحث داشتیم که در تهران بمانیم و فیلم های جشنواره را ببینیم یا اینکه برویم تفتان.حالاچرا تفتان؟ ماجرا از این قرار بود که ما در یکی از مجلات پرتیراژ آن سال ها گزارشی خوانده بودیم از پیرمردی که در ده تفتان زندگی می کرد. او در این روستا کتابخانه عظیمی داشت که دیدن عکس هایش برای من و نادری حیرت آور بود چرا که بزرگ ترین کتابخانه یی که در ذهن ما جا گرفته بود متعلق به او بود و فکر خواندن آن همه کتاب ما را دیوانه می کرد. این شخصیت برای ما خیلی جذاب بود و من و نادری تحت تاثیر خواندن گزارش آن مجله وسوسه شده بودیم که برویم و از این پیرمرد که در آن زمان ما فکر می کردیم فیلسوفی گمنام و یکی از خردمندان روی زمین است، فیلم شانزده میلیمتری بسازیم.