اسرافیلی می گوید، آموزه های دینی با بخشنامه و نامه عملی نمی شود. هنرمند اگر می خواهد مذهبی کار کند باید روحش با مذهب عجین باشد.

«حسین اسرافیلی» شاعر و پژوهشگر ادبیات کهن در گفتگو با فارس بیان داشت: جلوه های قرآن کریم همواره در ادب ما از قدیم الایام حتی در متون حماسی ما وجود داشته است. شاعران اصیل در هر شعری باز تعابیر مذهبی و روح دین را می گنجاند. برای مثال در متنی حماسی مانند شاهنامه در بخش نبرد رستم با اکوان دیو گفته می شود «تو مر دیو را آدم بد شناس/ همان کاو ندارد به یزدان سپاس» واین نشان دهنده نگاهی کاملادینی است، فارغ از اینکه به صورت مستقیم در آن هیچ اشاره ای به مقولات دینی نشده است. وی ادامه داد: این جلوه های قرآنی در ادبیات ما فراوان است، من بخشی از شاهنامه را که متنی حماسی و ظاهرا بی پیوند با مقولات قرآنی است مثال زدم تا ببینیم که دستمایه قرار دادن آموزه های قرآنی به صورت مستتر تا چه حد در تمامی متون ما وجود دارد. در ادبیات کلاسیک ما اکثر شاعران به قرآن و آموزه های دینی توجه شایانی داشته اند.