تئاتر هنری تلخ و شیرین است. مثل تئاتر مثل آن هنری است که در عین زیبایی، در درونش به تناسب خود میوه دانه هایی تلخ و شیرین نهفته دارد که هر کدام را البته حکمتی است و عرفانی و این مثل واقعی این هنر جامع و مانع است که در طی حیات خویش قدمتی بسیار یافته است.

بعضی از هنرمندان ما در طی سالیان اخیر عادت کرده اند که تئاتر را فقط هنری تلخ و شرنگ مانند نشان دهند و از ورای آن همه تلخی چیز شیرینی عاید جماعت علاقه مند و تماشاگر تئاتر نکنند. این هنرمندان وظیفه تئاتر را فقط و فقط در این می دانند که پرده از سیاهی ها و کدورت ها و افسردگی های دائمی و بال زندگی افراد بر دارند، بدون اینکه در فضای تخیل سیاه