بین تمامی موجوداتی که ما می شناسیم، انسان تنها موجودی است که دائما در حال تحول و پیشرفت است. در ذات خداوند تبارک و تعالی تغییر و تحول ممکن نیست. لازمه تغییر، حرکت و به دست آوردن نداشته ها است و فقر و احتیاج در ذات خداوند ممکن نیست. بنابر این در او تغییر و تحول و پیشرفت معنا ندارد و ممکن نیست. اکثر فلاسفه اسلامی موجودات غیر مادی را نیز بدون تغییر می دانند زیرا تغییر را ملازم با مادیات می دانند و آنچه بهره ای از ماده ندارد، بهره ای از تحول نیز نخواهد داشت. اما عالم ماده قرین و ملازم تغییر و حرکت است. عالم ماده لحظه به لحظه و آن به آن، نو می شود و قوای خود را به فعلیت می رساند. هرجا تغییری ملاحظه