-منسوب به خیام است که بر درگاه مدرسه خری را دید که بزرگی بارش اجازه نمی داد که داخل شود، یا از راهی که آمده برگردد. گاهی اوقات آدمیان نیز در بعضی درها و دروازه ها گیر می کنند و راه پیش و پس شان بسته می شود، خر که جای خود دارد. این صحنه، متفکر عالی مقام شاعرپیشه را به فکر فرو برد تا طبعش گل کند و بسراید «ای رفته و بازآمده بل هم گشته...» با اینکه خیام به ادب و نزاکت شهره است، من از ذکر ادامه رباعی معذورم. آنان که این دو بیت را از بر دارند، می دانند که محذور من از چیست، آنان هم که نمی دانند، بد نیست کتاب لاغر خیام را دوره کنند تا بفهمند که آن خر بر درگاه مدرسه، ایضا این کرگدن گیرکرده در صفحه آخر