موضوع مهم در پرونده های اسیدپاشی رسیدگی به وضعیت درمانی و مالی قربانیان است که متاسفانه توجهی به آن نمی شود.

چرا که قربانی بعد از اسیدپاشی و در صورت زنده ماندن به شکلی درمی آید که به خاطر از دست دادن زیبایی و سلامتی اش حتی اجازه حضور در کنار برخی اعضای خانواده و اجتماع را هم به خود نمی دهد و عزیزان و نزدیکانش هم از مشاهده چهره ترسناک او خودداری می کنند.

در چنین شرایط نامناسب روحی و روانی به راستی صرف هزینه های چند صد میلیونی درمان برای فردی که اسید ذره ذره بدنش را در خود حل کرده و سوزانده دردی مضاعف است.انسانی که در اوج سلامت و زیبایی ناگهان تبدیل به فردی شده که حتی خودش هم طاقت نگاه کردن در آینه را ندارد، حالاباید علاوه بر مشکلات جسمی و روحی و در شرایطی که قدرت و توان چرخاندن زندگی اش را ندارد، به فکر تامین هزینه های سرسام آور درمان هم باشد.به اعتقاد کارشناسان و مردم، قربانیان اسیدپاشی باید مورد حمایت نهادهای دولتی و یا سازمان های غیردولتی برای درمان قرار گیرند. چرا که متاسفانه قربانیان اسیدپاشی در جامعه ما توان پرداخت هزینه های درمان را نداشته و به اجبار روند درمانشان را قطع می کنند که این موضوع موجب مشکلات بیشتر برای آنها می شود.