وی فرازی از «کتاب اقدس» خود را نیز نقل می کند که به خوبی علت دشمنی شدیدش با علمای شیعه را توضیح داده است(ترجمه): «ای ارض طاء (طهران) از چیزی اندوهگین مباش! خدا تو را مطلع شادمانی جهانیان قرار داده است. اگر بخواهد تختت (یعنی سلطنت) را با کسی مبارک می کند که به عدل داوری می کند و اغنام الله (گوسفندان بهائی) را که از گرگ ها (علمای شیعه!) متفرق و پراکنده شده اند، جمع می کند، به درستی که او با اهل بهاء به فرح و انبساط (شادمانی و گشادگی) مواجه می شود... بر او باد بهاء خدا و بهاء هرکه در ملکوت امر در هر زمان است...»250