بسیاری از نویسندگان ایرانی، هنگام تحلیل انقلاب اسلامی ایران، به صورتهای متفاوت و عدیده دچار اشتباه می شوند؛ این عده یا با کلیشه قرار دادن برخی دیگر از انقلاب های بزرگ جهان مثل انقلاب کبیر فرانسه، انقلاب اسلامی را در قالب آنها تحلیل می کنند و یا برخی تئوری های هرگز محقق نشده، مثل «هر انقلابی فرزندانش را در دهه سوم خود می خورد» را بر انقلاب اسلامی تطبیق می دهند؛ به طوری که هم در مرحله توصیف و هم در مرحله آسیب شناسی انقلاب اسلامی، دچار اشتباه می شوند. در این میان، شهید آوینی که خود در بطن و متن این انقلاب بوده است، تبیینی از آن ارائه می دهد که به نظر می رسد، از بسیاری تحلیل های دیگر، واقع بینانه تر و قابل دفاع تر است.