فهیمه رحیمی (1392- 1331) یکی از مهم ترین نویسندگان ادبیات داستانی پس از انقلاب محسوب می شود. این اهمیت از نفوذ و گسترش بدون تردید آثار این زن خانه دار نشات می گیرد که بین سال های پایانی دهه شصت تا سال های میانی دهه هفتاد ستاره بی رقیب داستان نویسی فارسی بود. رحیمی بدون هیچ حمایت و هدایتی از سوی جریان نقد ادبی و نشریات روزگار خود و تنها با تکیه برموفقیت چشمگیر آثارش توانست فضای ادبیات داستانی عامه پسند را که ستاره هایش مردان نویسنده بودند به سوی نویسندگان زن و آثارشان سوق دهد و بزرگ ترین کاری که یک نویسنده عامه پسند می تواند با