این یک واقعیت است. ما محوری داریم که همه اتفاقات روی آن سوار می شوند. مثل شاسی ماشین که همه اجزای ماشین روی آن سوار می شوند. داستان یک دشنه که پسری این دشنه قدیمی را می خواهد و پدر مقاومت می کند، پسر نمی پذیرد که پدر مریض است و کشمکشی که تا انتها ادامه دارد، می تواند شاسی و محور ما باشد و بگوییم خط قصه ما است. گو اینکه ما مدام روی آن حرکت نمی کنیم. همان که می گویم ما اجزای متفاوتی را دنبال می کنیم، در پرداخت قصه با روش متداول برخورد نمی کنیم