شادی و خوشحالی کتمان ناپذیر ترین عنصر زندگی«اجتماعی» مردم ایران در این هفته بود: جایی که منتخب مردم حماسه وار از داخل صندوق های رای خارج شد و در دستش کلیدی بود که گویا شاه کلید است. نخستین قفل که تغییر فضای سیاسی بود که باز شد و خنده را بر صورت مردم نشاند و دومین قفل هم پس از 8 سال رخوت و سر افکندگی در«فوتبال» گشوده شد. جایی که درست 4 سال قبل در همین روز ها ما از راهیابی به جام جهانی محروم شدیم گریه و شوک امان مان را برید اما گردش زمانه این بار به سوی تیم ملی فوتبال و مردم ایران روی خوش نشان داد. این اعجاز فوتبال است که روح را به بدنه جامعه تزریق کند. خنده و شادی را که به دلیل مشکلات متعدد از یاد مردم رفته بود باز بر سر سفره های دل هایشان بیاورد. هر چقدر اقتصاد به زندگی مردم فشار آورد مردم نیز به همان میزان به حنجره هایشان بابت فریاد شادی فشار آوردند. شادی از تک تک چهره های مردم می بارد طوری شادی می کنند و بوق می زنند که تمام یاد ها به صعودمان در ملبورن جلب می شود. امروز نیز روز خاصی است، در تقویم تاریخ این سرزمین تمامی عجایب رنگ واقعیت به خود گرفت. «ناشدنی ها» شدنی شد. سال 92 هیچگاه فراموش نخواهد شد، بهارش که دل ها را خنداند و سالی که نکوست از بهارش پیداست.