آن روزها، وقتی هنوز آسمان پیدا بود و شب ها با شمردن ستاره ها خوابم می گرفت، با باهار کوچه پرمی شد از آواز گنجشک ها و بوی گل های رنگ به رنگ. بزرگ تر که شدم حیاط های متواضع کوچه یک به یک پایین می آمدند و این بار عجیب قد علم می کردند. حالافقط خانه ما مانده بود و شمسی خانم و آقاتیمور، بقال سرکوچه!

شاید شهرداری هم قرار نبود به گرم شدن کره زمین فکر کند، اصلااین موضوعات لوکس چندسالی است رو آمده! بعد هم اصلابه شهرداری چه مربوط بود که دیوارها قد بکشند، نورمستقیم تطهیر کننده جنوب نیاید و به جایش شیشه های رفلکس، منبع نور کوچه پس کوچه های جنوب شهر باشند! اصلابه شهرداری چه که من دیگر همسایه هایمان