تقریبا هر روزه در رسانه ها و جراید مختلف بحث هایی در مورد دستمزد مطرح می کنند و هرکسی به نوعی به همدردی با کارگران می پردازد. اما در مذاکراتی که در شورای عالی کار و نمایندگان کارگری، کارفرمایی و دولت انجام می شود هیچ تحول خاصی رخ نداده و همه چیز بر همان منوال سابق حرکت می کند. در این مباحث کارفرما دایما توپ را به زمین دولت می اندازد و مدعی می شود که مخالف افزایش دستمزد نیستند اما با توجه به سیاست های غلطی که در سطح کلان گرفته شده توان اقتصادی عملی کردن این کار را ندارد. دولت هم مدعی می شود که دو طرف را درک می کند اما مساله درک متقابل نیست بلکه هستی و حیات کارگران است که به خطر افتاده و متاسفانه سال به سال سفره آنها خالی تر می شود.