تفکر انسان زمانی که در چارچوب قرار می گیرد و قبل از این که درستی و نادرستی امری را با موازین عقلی و انسانی بسنجد، آن را با معیارهای از پیش تعیین شده همان چارچوب می سنجد، آن وقت است که خرد و انسانیت زیر سوال می رود و اهداف تغییر می کند و اعمال انسان تابع هدف های بدون اندیشه می شود. زیرا در این سیستم آمال و اهداف از پیش تعیین شده ای قرار دارند که فکر آدمی را در حصاری زندانی می کنند و قدرت تعقل را از او می گیرند.

ایدئولوژی نیز این گونه عمل می کند، زیرا که وقتی انسان در رفتارها و اندیشه خود ایدئولوژیک عمل می کند، پاره ای از بایدها و نبایدهای از پیش تعیین شده را رعایت می کند، چه موافق موازین انسانی و عقلی و چه مخالف آن.