توافق دولت و مجلس بر سر افزایش نیافتن قیمت حامل های انرژی در حالی انجام گرفت که مردم به طور طبیعی و روانی این انتظار را داشتند تا در ابتدای سال آینده، قیمت انواع سوخت تا درصد مشخصی بالارود. اینکه چرا دولت چنین تصمیمی گرفت و بهترین فرصت گل زنی را در میدان بازی هدفمندی از دست داد احتمالابه برخی ملاحظات سیاسی برمی گردد که ما از آن غافل هستیم.

از منظر کارشناسی و مفروضات علم اقتصاد، ابزار قیمتی یکی از بهترین ابزارهایی است که پیش روی سیاست گذار قرار می گیرد تا او بازار انحصاری را تنظیم کند. برای بازاری مانند بازار انرژی که انحصار آن در اختیار دولت است چه راهی بهتر از افزایش قیمت وجود دارد تا مصرف این کالاهای استراتژیک در کشور کاهش یابد و دولت یارانه کمتری را در این خصوص بپردازد؟