بنیاد مهدی آذریزدی، بنیاد نادر ابراهیمی، بنیاد سیمین دانشور، بنیاد طاهره صفارزاده و... اینها تنها نمونه های کوچکی از بنیادهایی است که فقط اسم بنیاد را یدک می کشند و هنوز تاسیس، تشکیل و فعالیت هایشان بعد از سال ها در هاله ای از ابهام قرار دارد.

به گزارش جام جم، فلسفه تشکیل بنیاد با نام مفاخر ادبی کشور، تقریبا یک دهه پیش رونق گرفت. زمانی که بسیاری از مفاخر معاصر کشور چشم از جهان فرو بستند، این ایده به ذهن مدیران فرهنگی یا وارثان و علاقه مندان آنها خطور کرد تا مرکزی راه اندازی شود که ضمن حفظ حالت خانه آن مفاخر فقید، از آثار، نوشته ها، کتاب ها، سخنرانی ها و یادداشت های نویسندگان حفاظت شود و از طرفی حتی میز و صندلی و اسباب خانه آنها هم به همان شکل باقی بماند.