یکی از عوامل ضعف خانواده های امروزی، کاهش نقش پدر در خانواده است. پدران به لحاظ زیستی یک ضرورتند، ولی از حیث اجتماعی عامل ثانوی هستند. در جامعه ما تصور سنتی از پدر این است که در مراقبت از کودک هیچ نقشی ندارد در حالی که نقش پدر در پرورش فرزند، امری مهم محسوب می شود.

امروزه ایمنی فرزندان از قلب پدرانشان برمی خیزذ و بر پایه حضور فیزیکی در خانه و در کنار حضور عاطفی او استوار است. هرچند مشغله های کاری، زیاد شده است، اما نباید از چگونگی رشد فرزند، ساده گذشت. پسرانی که پدر در زندگی شان حضور ندارد در یافتن تعادل بین قاطعیت و خویشتن داری با مشکل روبه رو می شوند در حالی که کسب این مهارت با بزرگ