کارآفرین می داند که نیاز جامعه به غذای بیرون اعم از کترینگ ها و رستوران ها و فست فودی ها تا زمانی که آدم ها به تناوب بعد از چهار پنج ساعت احساس گرسنگی می کنند وجود دارد اما چشم دوم او به تغییراتی است که به واسطه ظهور و حضور فناروی های جدید در برآوردن این نیازها می توان پدید آورد. مثلا فرض کنید رستوران بیرون بری که مشتریانش از این می نالند که غذای آنها اغلب سرد به دست شان می رسد چون غذا دقایق طولانی در ترافیک می ماند یا مشتری ها از اینکه سفارش آنها بموقع دست شان نمی رسد گلایه دارند اینجاست که ممکن است کسی به این فکر بیفتد که آیا می شود از فناوری پهپادها برای رساندن سریع تر غذا به دست مشتری ها استفاده کرد؟

هفته گذشته سایت های خبری اعلام کردند: «برای نخستین بار در تاریخ امریکا و پس از آنکه سازمان هوانوردی فدرال این کشور مجوزهای لازم را صادر کرد، برند ارائه کننده مواد غذایی 7 Eleven با همکاری شرکت Flirtey که در زمینه طراحی و ساخت پهپاد تبحر دارد از این فناوری برای تحویل سفارش های خود استفاده کرده است. در این سفارش ساندویچ مرغ، قهوه داغ و البته شیرینی ها و دونات در یک بسته بندی کامل سوار بر پهپاد راهی آدرس سفارش دهنده شده است.»

البته هم اکنون ایده رساندن غذا با پهپاد مثلا در شهری مثل تهران بسیار ایده آل و حتی بیش از حد فانتزی و محال به نظر می رسد اما کدام ایده بزرگی است که در آغاز بیش از حد فانتزی و کاملا محال به نظر نمی رسیده است اما بعد از یکی دو دهه چنان در بافت زندگی مردم هضم و جذب شده که آدم ها حضورش را در روابط و لایه های اجتماعی پذیرفته اند.