هنر والای موسیقی ریشه در فرهنگ هویت ملی ما دارد که بخش عمده ای از آن درادوار تاریخی حفظ و نگهداری می شود و طبیعتا با شعرهای عرفانی و فلسفی که برگرفته از بزرگان ما است ارتباط و وابستگی دارند پس بنابراین نمی توان هیچ گونه ایرادی به آن گرفت اما متاسفانه عملا می بینیم تنها چیزی که از صدا و سیما پخش نمی شود این نوع موسیقی است.موسیقی می تواند راهکاری برای شناساندن ادبیات و فرهنگ موسیقایی ما باشد اما در قبال آن موسیقی بی هویت با عنوان موسیقی رسانه پخش می شود. البته ناگفته نماند یک تعداد از موسیقی هایی که از رسانه ملی پخش می شود مناسبتی است و آداب و عادات فرهنگی ما را معرفی می کند اما باید دید «رسالت هنر» چیست!، که به اعتقاد من رسالت این هنر که جهانشمول هم می تواند باشد اعتلای انسانیت است. یعنی با ایجاد یک آموزشگاه هنری می توان مانع چندین بزهکاری بود. پیش از آنکه آقای معلم ریاست دفتر موسیقی سازمان صدا و سیما را برعهده بگیرند من به اتفاق آقایان دکتر سریر، دکترشاهین فرهت ومجید انتظامی به عنوان اعضای شورای عالی موسیقی صدا و سیما در سازمان همکاری می کردیم و به عنوان وظیفه، سعی در جهت اعتلای موسیقی داشتیم که متاسفانه این شورا را به بهانه کمبود بودجه تعطیل کردند. یک جامعه بواسطه فرهنگش معرفی می شود اما متاسفانه آنچه مد نظرصداو سیما نیست فرهنگسازی برای موسیقی ردیف دستگاهی و اصیل ایرانی است. ما از صدا و سیما انتظار داریم نه تنها یک شبکه بلکه شبکه های دیگری را درجهت شناساندن، اجرا و آسیب شناسی هنرها راه اندازی کنند اماچنین چیزی هیچگاه وجود نداشته و درواقع می توان گفت اگر موسیقی را از صدا و سیما بگیرند عملا کمیت آن لنگ خواهد بود. اخبار و دیگربرنامه های رسانه باموسیقی همراه است اما نباید از این هنر به عنوان درز گیر و بتونه استفاده کرد.