متاسفانه بی آبی زاینده رود دیگر جدید و حتی عجیب نیست. هر کسی که به آب این رودخانه به هر نحوی دسترسی داشته٬ در مسابقه برداشت آب سعی و جهد بلیغ کرده؛ عناوین حقوقی و فنی آب مانند حق و حقابه بر یا سهام و سهم آبه بر هر روز بیشتر رنگ می بازند و به مرور نادیده و دفن می شوند؛ تامین آب شرب اصفهان به دغدغه روزمره تبدیل شده؛ سد زاینده رود به حدی خالی است که علاوه بر ثبت رکورد تقریبا به مرز ناکارایی رسیده است و دیگر برای مدیرانی که زمانی جسورانه به پشتوانه آن، رودخانه زاینده رود را به توسعه اراضی، توسعه شهرها و صنایع و حتی به خارج از حوضه خود متعهد کردند، نیز فروغی ندارد. در این وضعیت ناهنجار و خبرهای ناگوار،