از میان الگوهای سه گانه شرکت داری متداول در سطح جهان شامل شرکت های خصوصی، شرکت های دولتی و شرکت های خصوصی-دولتی، تنها در قالب الگوی سوم است که می توان از سهام ممتاز به تعبیری که در این نوشتار در پی بررسی و تشریح آن هستیم، سخن به میان آورد. سهم ممتاز در یک شرکت خصوصی– دولتی به سهمی گفته می شود که صرفا به دولت اختصاص یافته است و در اختیار بخش خصوصی شریک دولت در این الگو از شرکت داری نیست. در واقع در این الگو، سهم بخش خصوصی در شرکت را سهم عادی و سهم دولت در شرکت را سهم ممتاز می نامیم که سهم ممتاز در مقایسه با سهم عادی از حق رای بالاتری برای اتخاذ تصمیمات در مجامع و هیات مدیره شرکت برخوردار است و هدف اساسی از تعریف آن در اساس نامه یا قانون تشکیل شرکت به دلیل برخی اهداف، اعطای مدیریت شرکت به رغم خصوصی بودن آن به دولت است.