قتل رومینا به دست پدرش بسیار فاجعه بار است حتی در شرایطی که هنوز خبر اول ویروس کروناست با آن همه تلفات. اما چرا مردمی که هنوز با کرونا مواجه اند، از این واقعه این همه متاثر شدند؟ چرا پزشکان و پرستارانی که رویاروی مرگ رقصیدند و نترسیدند، درماندند و چرا خواب درمانگرانی که آشفتگی دیگران را درمان می کردند این چنین برآشفت؟

دلیل در نوع مرگ بود. تحمل سوگ در بلایای طبیعی دردناک است، اما وقتی عامل انسانی باشد، ولو تصادفی، دردناک تر می شود. دردناک ترین موقعیت را عامل عمدی انسانی رقم می زند و اگر این عامل از نزدیکان باشد، شدت فاجعه بسیار بالاست که از سویی ممکن است جمعیت بسیار زیادی را تحت تاثیر قرار دهد و از سویی دیگر دردش تسکین نیابد و خاطره اش خاموشی نگیرد.