با دردهای زایمان مادران مان زاده می شویم و معمولا با دردهای خودمان و گاه درد نزدیکانی که شاهد تحلیل رفتن ما هستند، می میریم. در این میان لذت و شادی چون لحظات گذرا میان دردهای ما فاصله می افکنند. اما گاه چنان عمیق هستند که چون خلسه ای نیرومند ما را از خود می ربایند تا آنکه درد را یکسره فراموش می کنیم. با این همه، درد در سرشت این عالم است و ندیدن آن و تلاش در جهت حذف آن نه شدنی است و نه زیبنده زندگی انسانی. از این رو، خوب است هم دردهایی را که در زندگی با آنها روبه رو می شویم بشناسیم و هم راه های کنار آمدن با آنها را و چونان شعبده بازان لبخند «در شبکلاه درد» شادی را جست وجو کنیم و از دل درد لذت