جان آلفرد پیلزبری بازرگان، صنعتگر آرد و سیاستمدار آمریکایی بود و از جمله موسسان شرکت پیلزبری به شمار می رود.

پیلزبری در سوم سپتامبر 1842 در خانواده ای متوسط در وارنر همپشایر به دنیا آمد و در 1863 از کالج دارتموث فارغ التحصیل شد؛ در حالی که برای پرداخت هزینه های تحصیل خود به شکل پاره وقت تدریس می کرد. سپس به مدت شش سال در یک بنگاه تجاری واقع در ایالت کبک کانادا به عنوان کارآموز و شریک فعالیت کرد و در همان جا بود که با همسر آینده خود ماری آن استینسون آشنا شد و با او در 1866 ازدواج کرد. چارلز پس از تجربه و مشاهده مزایای تجاری در مونترال- در حوزه فرآوری غلات غرب- به سمت راه اندازی کسب و کار در میناپولیس کشیده شد و در 1869 به شهر رو به رشد میناپولیس رفت تا در همکاری با عموی خود جان، کسب و کار خود در حوزه غلات را راه اندازی کند.

در آن زمان چهار یا پنج آسیاب در ناحیه آبشارهای سنت آنتونی شهر میناپولیس دایر بود که نیروی خود را از آن آبشارها می گرفتند ولی اندازه کوچکی داشتند و غلات را با استفاده از سنگ های بزرگ و ناصاف خرد می کردند. به زودی پیلزبری به استخدام عمویش درآمد و با او در کار آسیاب شریک شد. او مطالعه ای دقیق و همه جانبه در باب روش های آردسازی غلات انجام داد و به روش های نوآورانه ای در فرآوری غلات دست یافت. پیلزبری در آسیاب خود سنگ های ناصاف را کنار گذاشت و با استفاده از روش های جدید به رقابت با پیشروان «فرآوری جدید غلات» همچون کادوالادر واشبرن و جرج هنری کریستیان برخاست.

او نام تجاری «پیلزبری بست» را ایجاد کرد، مدعی شد که این برند بهترین غلات جهان است و به این ترتیب توانست به تقاضای غلات با کیفیت از سوی بازار به خوبی پاسخ دهد. استفاده از مجموعه ای از غلتک های فولادی مدرج در آسیاب کردن غلات سبب انقلابی در آسیاب های بزرگ غلات آمریکا شد.

در 1872 پیلزبری چند تن از اعضای خانواده از جمله پدر و عمویش و بعدتر برادر خود را به شرکت معتبر خود وارد کرد. تاریخچه شرکت پیلزبری را باید مترادف با تاریخ صنعت آمریکا در میناپولیس دانست، زیرا این شهر بدل به یکی از بزرگ ترین بازهای غلات در جهان شد. دقت و کمال کسب و کار فعالیت های تجاری پیلزبری باعث شد تا شرکت متبوع وی موقعیتی خیره کننده در تولید غلات آمریکا به دست آورد. بعدتر آسیاب های جدیدی به کارخانه اصلی افزوده شد و تجهیزات کاملا مدرن در آن به کار گرفته شد.

آخرین گام توسعه شرکت ساخت آسیاب عظیم «پیلزبری ای» بود که او آن را با الهام از آسیاب هایی در بوداپست در 1882 برپا کرد.

از 1878 تا 1886 چارلز پیلزبری عضو مجلس سنای ایالت مینه سوتا و رئیس کمیسیون مالیه آن بود. او در 17 سپتامبر 1899 به دلیل عارضه قلبی در میناپولیس درگذشت.

ایجی تویودا صنعتگر، کارآفرین و مهندس مکانیک ژاپنی بود که در 1989 شرکت لکسوس را بنیان گذاشت. او بیش از هر چیز به دلیل افزایش سود شرکت تویوتا موتور و توسعه فعالیت های آن در سطح جهان در دوران ریاست و مدیر عاملی خود شهرت دارد.

وی در دوازدهم سپتامبر 1913 در شهر ناگویا زاده و در 1936 از دانشگاه امپراتوری توکیو در رشته مهندسی مکانیک فارغ التحصیل شد و پس از آن به عموی خود، کیشیرو پیوست که یک کارخانه خودروسازی در شهر ناگویا برپا کرده بود. دو سال بعد کیشیرو از ایجی خواست تا بر ساخت کارخانه ای جدیدتر در شرق ناگویا واقع در جنگل کاج سرخ در شهر کورومو نظارت کند؛ این شهرک بعدها تویوتا نامیده شد. تویودا در اواخر دهه پنجاه از اتومبیل سازی فورد در دربورن میشیگان دیدار کرد؛ در این زمان شرکت متبوع وی پس از سیزده سال فقط 2500 خودرو تولید کرده بود اما فورد 8هزار خودرو در روز روانه بازار می کرد. در نتیجه تویودا تصمیم گرفت روش های تولید انبوه خودروسازی آمریکا را همگام با کیفیتی دوچندان اتخاذ کند.

تویودا در همکاری با یک متخصص ماشین های بافندگی به نام تایشی اوهنو مفاهیم و راهبردهای اصلی را برای تویوتا ایجاد کند یعنی همان مفهوم معروف «راه تویوتا»؛ مفاهیمی همچون سیستم برچسب زدن قطعات مورد استفاده در خط مونتاژ موسوم به «کانبان» که در واقع باید آن را پیش درآمدی بر بارکد دانست.

تویودا به عنوان مدیرعامل تویوتا موتور در دهه پنجاه میلادی نتوانست در نفوذ به بازار آمریکا با خودروهای سواری خود موفق شود اما در 1968 با اتومبیل کوچک «تویوتا کورولا» به این موفقیت دست یافت. در 1983 که ریاست تویوتا را بر عهده داشت تصمیم گرفت وارد بازار خودروهای لوکس شود و در نهایت موفق به تاسیس «لکسوس» در 1989 شد. او پنج سال بعد در سن هشتاد و یک سالگی از ریاست تویوتا کناره گیری کرد. ایجی تویودا پس از آنکه تنها پنج روز بود که صدمین سال تولد خود را پشت سر می نهاد، در 17 سپتامبر 2013 در بیمارستان یادمان تویوتا به دلیل نارسایی قلبی درگذشت. دیوید کول، رئیس پیشین مرکز پژوهش های خودرو در رثای او گفت: «به راستی او رهبری ژرف اندیش و الهام بخش بود که پی برد در راستای موفقیت شرکت تویوتا چه کارهایی باید انجام دهد». لزلی کندال، سرپرست موزه خودروی پترسن از او با عنوان هنری فورد ژاپن یاد کرده است.