"به صبر کوش تو ای دل که حق رها نکند/ چنین عزیز نگینی به دست اهرمنی باشد" حافظ

در ادبیات کلاسیک یا بهتر بگوییم بخش مهمی از تاریخ اندیشه ایران که به میانجی شعر بیان شده است، با موارد بسیاری مواجه می شویم که دعوت به صبر می کند، صبر را فضیلتی می شناسد و انسان صبور را فرد صاحب فضیلتی معرفی می کند. صبر هم مانند هر چیز دیگری تحت تاثیر دنیای مدرن رنگ و شکل عوض و البته بدیل های خود را پیدا کرده است. یکی از این بدیل ها «عادت» است. آن چیزی که در دنیای مدرن به جای صبر به کار برده می شود همین مفهوم عادت است. صبر با وجود اینکه مترادف با عادت به نظر می رسد تقریبا وضعیتی متضاد با عادت دارد. به ترمینولوژی