حال که از اعلام رسمی آغاز همه گیری مخوف و منحوس کرونا بیش از یک سال می گذرد و با توجه به جمیع جهات حاکم بر ایران و جهان نیز به نظر می رسد که این مصیبت فعلا گریبان ما را رها نخواهد کرد، شاید لازم باشد در این مقطع زمانی و قبل از اینکه خیلی دیر شود، علاوه بر نگاهی به عملکرد خود در این مدت و یافتن نقاط ضعف و قوت هر کدام از آنها هرچه سریع تر نسبت به اصلاح یا تقویت شان بکوشیم و حتی فارغ از بحث وجدان و مذهب و مسئولیت مدنی، به خاطر حفظ جان خود و اطرافیان مان هم که شده، به جای قضاوت کردن بی وقفه دیگران و صرف بیهوده وقت و نیرو در اموری که ثابت شده خارج از توان و اراده ماست، قدری با خودمان خلوت کنیم و