نگهداری و شناخت گذشته، تنها به خاطر ارزشی که ما برای آن قائل می شویم نیست؛ یعنی نگهداری از یک اثر باارزش تاریخی برای این نیست که فقط به داشتن آن اثر افتخار کنیم. امروزه به دنبال این هستیم که این اثر و این گذشته به چه دلیلی ساخته شده و مهم تر اینکه آن گذشته چه پاسخی برای حال و مشکلات امروزی دارد. اما فراتر از آن، ما گذشته را حفظ می کنیم، برای اینکه آینده بهتری داشته باشیم و رسیدن به یک آینده مطمئن و مبتنی بر توسعه به مفهوم کیفی و نه کمی آن، قطعا برمی گردد به اینکه گذشته سرمایه اصلی این توسعه را برای ما فراهم می کند. بخشی از این گذشته را میراث مادی و ملموس ما تشکیل می دهد؛ میراثی که آن را بناها