42 سال است مردم ایران مردم سالاری را تجربه می کنند.  در این مدت، انتخابات ریاست جمهوری دستخوش نوساناتی در نرخ مشارکت بوده است: سال 1388 (با 85 درصد) بیشترین و سال 1372 (با 50,7 درصد) کمترین میزان مشارکت به ثبت رسیده؛ سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که چه چیزی موجب این نوسانات شده است؟ بدون شک، یکی از عوامل اصلی آن، میزان نشاط و امید سیاسی مردم است که بخش عمده آن، به عملکرد حاکمیت بستگی دارد.

در انتخابات، معمولا با چهار دسته از افراد مواجه هستیم: اول، کسانی که به دلایل عقیدتی (عمدتا مذهبی-سیاسی و گاهی مدنی) تحت هر شرایطی، همیشه پای ثابت صندوق های رای هستند. دوم، کسانی که برعکس