صورت را با سیلی سرخ نگه داشتن، آبروداری، کم نیاوردن و... اینها چیزهایی است که در جانمایی (توجیه) کمک نخواستن گفته می شوند که برای ما در این جامعه بسیار هم آشناست. زندگی گروهی بخشی از زیرساخت هستی ماست. ما گرچه روند بالندگی فردی داریم ولی این فرد در بافت گروهی (خانواده، گروه و جامعه) پرورش می یابد. زبان ابزار ما برای شناخت و پردازش های شناختی است و چیستی زبان تعاملی و گروهی است. زبان را هم بر پایه توانایی سرشتی در خانواده و بافت اجتماعی می آموزیم. ما بسیاری از دیگر مهارت های زیستی ازجمله مهارت های شناختی و عاطفی و رفتاری مان را هم از یکدیگر و در بافت اجتماعی پایدار می کنیم.