محمدعلی اسلامی ندوشن آدم شگفت انگیزی بود. از نگاهی نوستالوژیک، خوانندگان کتاب های او آدم های مختلف بودند. خوانندگان کتاب های درسی تا خوانندگان کتاب هایی مانند «روزها»، «ایران چه حرفی برای گفتن دارد» و «پیروزی آینده دموکراسی». او البته به جز نویسندگی و پژوهشگری در ادبیات کلاسیک و فرهنگ ایران، روشنفکری بود که دوره طولانی تاریخ معاصر ایران را تجربه کرد. تجربه دوره ای همراه با فراز و فرود زیاد و سرانجام آنچه روشنفکران و البته او که در آن تحولات به سهم خود نقش داشتند. او شاهد عینی بزرگ ترین دگرگونی در قرن گذشته بود؛ آنچه حاصل کار انقلابی های چپ، مذهبی و روشنفکران بود.