در ابتدا مایلم با استناد به لیست سرخ اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (IUCN Red List) وضعیت حفاظتی ماهیان غضروفی (یعنی کوسه ماهیان،* سفره ماهیان و کمیراها) را در آب های جنوب ایران با منطقه شمال غرب اقیانوس هند و سپس کل جهان مقایسه کنم. در طی هفت سال تعداد گونه هایی که در لیست سرخ IUCN به عنوان گونه های در معرض خطر انقراض طبقه بندی شدند، از حدود 24 درصد، یعنی یک چهارم، به بیش از 37 درصد، یعنی یک سوم کل گونه ها افزایش یافته است. در منطقه شمال غرب اقیانوس هند اما وضع از این هم بدتر است. اگرچه این منطقه حدود 15 درصد از بیش از 1250 گونه ماهیان غضروفی را در خود جای می دهد، اما همچنین توسط کشورهایی محاصره