بگذارید بدون تعارف و با افتخار پدری بگویم که دنیل، پسر 13 ساله من (در زمان نگارش این کتاب)، یکی از باهوش ترین و بااستعدادترین انسان هایی است که می شناسم. او سریع، جذاب و شوخ طبع است و نمونه برجسته مقاومت کردن است. حتی یک جمله ساده «برو مسواکت را بزن» مقاومت شدید او را به دنبال دارد. اما وقتی دنیل ذهنش را روی چیزی می گذارد، شتاب، اشتیاق و تداومش غیرقابل توقف است. او از هر طریقی که می تواند، کارها را تغییر و بهبود می دهد. به عنوان یک نمونه: او یک کامپیوتر مخصوص بازی کردن می خواست. اما برایش نخریدم. پس تصمیم گرفت کاری کند و طرحی ریخت که پول کافی برای آن به دست آورد و خودش کامپیوتر بخرد.