پنجشنبه، 18 خرداد 1396

امروز روی مسیر دوچرخه ویارونا به سمت مرز فرانسه و سوییس رکاب می زنم. شب گذشته را در شهر لیون گذراندم و امروز سعی می کنم بخش بزرگی از این مسیر را تا ژنو طی کنم. امروز وقتی از کوچه های آرام و خلوت یکی از روستاهای مسیر عبور می کردم، متوجه درخت توتی شدم که شاخه هایش از روی دیوار باغ عبور و توت های رسیده آن سطح آسفالت کوچه را سیاه کرده بود. در همان موقعیت نشسته روی زین دوچرخه دست دراز کرده و چند توت را از شاخه جدا کرده و خوردم. طعم دلچسبی داشت، نتوانستم از آن دل بکنم. دوچرخه را در گوشه ای رها کرده و حدود بیست دقیقه ای مشغول خوردن توت شدم. توت شیرین و آب دار دست و روپوش زردرنگم را سیاه کرد.