حسن عابدی جعفری در گفت وگو با ایلنا درباره رواج فساد اقتصادی در کشور به ویژه پس از پایان دولت هشتم و آغاز این فرایند از دولت نهم و دهم و در نتیجه آن از دست رفتن اعتماد مردم به مسوولان و ناظران، اظهار داشت: در این باره باید به عقب تر برگردیم، یکی از انگیزه های اصلی مردم برای انقلاب اسلامی و مقابله با رژیم شاه و برای تغییر نظام، فساد گسترده ای بود که در آن رژیم و دوران وجود داشت. رژیم ها می توانند به دلیل فساد ریشه کن شوند و مردم رژیم فاسد را تحمل نکنند و به جایی برسد که جمع بندی مردم این باشد که اصلاح امکانپذیر نیست و جز انقلاب و ریشه کن کردن نظام فاسد و ایجاد نظام جدید راه دیگری نیست. وزیر بازرگانی دوران جنگ ادامه داد: البته رژیم گذشته سرنوشت خودش را با انتخاب فساد گسترده و عمیق رقم زد اما این روند را به جایی رساند که به غیر از تغییر رژیم راه دیگری برای مردم باقی نگذاشتد. این اولین درس بود که در انقلاب آموختیم و طبق آن در قانون اساسی و مصوبات اول انقلاب در شورای انقلاب و سایر مراجع پیش بینی های جدی برای جلوگیری از ایجاد روزنه هایی برای بروز فساد انجام شد. وزیر بازرگانی دوران جنگ گفت: در آن زمان این موضوع که کسی از سمت خود سوءاستفاده کند و از امکانات دولتی استفاده کند، وجود نداشت و مسوولان هم این رویه را برنمی تابیدند و این برخورد را هم از امام آموخته بودند. فضای فرهنگی به گونه ای بود که علی رغم تنگناها و دشواری ها این فسادها رخ نمی داد. مسوولان آن دوره آمده بودند که همه چیز خود را بگذارند نه اینکه چیزی با خود ببرند. عابدی جعفری با بیان اینکه از اینجا به بعد نگرش ها درباره سمت گرفتن هم آرام آرام تغییر پیدا کرد، اظهار داشت: نگاه ها برای پست گرفتن این بود که بتوانند بار خود را ببندند ولو کوتاه مدت و هرچه این مدت مدیریت کوتاه تر باشد شتاب افراد برای اندوختن از ذخایر دولتی بیشتر می شود. وی افزود: فضای عمومی این نشانه و علائم را به افراد داد که می توان در پست دولتی حضور داشت و برای خود هم نفعی برد که این آغاز انحراف اصلی بود. نگاه مسوولان برای اداره امور عمومی این شد که کسی می تواند پست بگیرد و منافع عموم را تامین کند اما در قبال آن منافع شخصی خود را هم بتواند تامین کند. در طول سال ها این روزنه آرام آرام بزرگ تر شد تا جایی که امروز شاهد آن هستیم که افراد اساسا سمت های دولتی را نه برای تامین منافع عامه مردم بلکه برای تامین منافع شخصی خود می پذیرند و رقابت برای گرفتن این پست و سمت ها شدت گرفت. وی تاکید کرد: در این مدت مبارزه با فساد، منابعی برنگشته است و درباره مفسدانی که از ایران رفته اند دیگر کاری نمی توان انجام داد. در کشورمان در بحث مبارزه با فساد، استرداد اموال نزدیک به صفر بوده است. سوال این است که چرا اجازه داده شده این فساد رخ دهد؟ و وقتی که این فساد انجام شد دعوا دیگر درباره مبارزه با فساد و مفسد نیست و موضوع این است که اگر فسادی رخ داد باید پیامدهای آن را پذیرفت. فساد مانند گلوله برفی است که از ارتفاع که رها شود در پایین باید منتظر بهمن باشیم. مقابله و مواجهه این است که چگونه از زیر بهمن بیرون بیاییم در حالی که پیشگیری این است که اجازه رها شدن گلوله برفی از ارتفاع داده نشود. عابدی جعفری با بیان اینکه در حوزه پایش حدود 17 دستگاه وجود دارد که مراقبت می کنند که فساد رخ ندهد، گفت: حالا کسی بگوید که با وجود این 17 دستگاه چندین فساد رخ داده و کدام یکی از این دستگاه ها پذیرفته اند که عدم مراقبت آنها یا ضعف در فساد باعث بروز فساد شده است. در این زمینه کثرت دستگاه های مراقبتی و قوانین داریم و همین است که مرتبا به مفسدان می بازیم. آنقدر قوانین و دستگاه های مراقبتی متعدد داریم که از لابه لای شکاف های آنها مفسدان به راحتی می توانند عبور کنند. وی با بیان اینکه اگر کسی بداند که در صورت انجام فساد به راحتی می تواند از مجرای قوه قضاییه عبور کند، طبیعی است که به فساد ادامه می دهد، گفت: در کنار گوش رییس قوه قضاییه کسی مانند «طبری» می تواند لانه کند و آن فجایع را به بار بیاورد، وی از تمام امکانات قوه قضاییه برای کمک به افراد فاسد استفاده می کرد و چه تضمینی وجود دارد که این افراد هنوز در این ساختار وجود نداشته باشند؟