آزمون های سخت تری پیش رو خواهد داشت، اما میزبان یورو 2024 در تخریب اسکاتلند به طرز وحشیانه ای کارآمد به نظر رسید.

به گزارش روزنامه اعتماد و به نقل از گاردین، چیزی در مورد افسانه ها وجود دارد: آنها نباید از قبل معنی داشته باشند. آنها تازه شروع می کنند و به طور ضمنی ما این فرض را می پذیریم، هر چند دور از ذهن. یک شاهزاده ظالم توسط زنی گدا که گرز مسحور شده ای به دوش می کشد به یک جانور ترسناک تبدیل می شود. کشور میزبان مضطرب با شکست های وحشتناک در تورنمنت های قبلی، بازی افتتاحیه خود را در 20 دقیقه اول بازی به پایان می رساند.

به تبع آن آتش بازی در شهرهای سراسر آلمان به راه افتاد، همان طور که هواداران غوغا می کردند، می توانستید ملتی را حس کنید که آرام آرام و با خوشحالی با واقعیت جدید خود کنار می آید. واقعیتی که در آن حقارت های گذشته زیر انبوهی از خاطرات تازه مدفون شد. طی این 90 دقیقه وحشیانه کارآمد، آلمان حس آرامش امپراتوری خود را دوباره کشف کرد.

آیا آلمان خود را تحمیل کرد یا اسکاتلند به آنها اجازه داد؟ شاید اعداد و ارقام سرنخی ارایه دهند: بدون شوت به سمت دروازه، فقط دو لمس در محوطه جریمه آلمان، 111 کیلومتر دوندگی به 102 کیلومتر، 655 پاس به 193 پاس. گرانت هانلی که در نیمه دوم به زمین آمد، 8 لمس در 47 دقیقه داشت. یک جابه جایی دفاعی طولانی و زمان زیاد برای تعقیب توپ: بله، همه انتظار داشتند. اما فقدان جاه طلبی اساسی، ناتوانی در عبور دادن توپ از هافبک های با استعداد و وارد کردن آن به مناطق خطرناک: برای اسکاتلند این یک زخم کاملا خودساخته بود.

بنابراین وقتی نوبت به کل مسابقات می رسد، احتمالا ارزش دارد که در مورد آلمان قضاوت نکنیم تا زمانی که آنها با تیمی روبه رو شوند که حداقل توانایی های لازم برای تقابل داشته باشد. چیزی که در حال حاضر می توانیم بگوییم، این است که تسلیم کننده بازگشته است، گزینه های زیادی روی توپ وجود دارد، الگوهای حمله به خوبی توسط یکی از معدود مربیان واقعا نخبه در رقابت طراحی شده است. حتی مانوئل نویر شب خوبی را پشت سر گذاشت.

در قلب زمین همه چیز، مثل همیشه، تونی کروس بود. در تلویزیون بخش زیادی از متخصصان روی این موضوع متمرکز بودند که اسکاتلند چگونه می توانست کروس را از بازی خارج کند. آیا بازیکنان اسکاتلند به فضای او حمله می کنند و روی توپ فشار می آورند؟ اما تقابل با کروس، هرگز به این سادگی نیست.

در سمت راست، جاشوا کیمیش خستگی ناپذیر بود. زمانی بود که کیمیش خود را کروس جدید تصور می کرد، ژنرال هافبک مرکزی جدید نسل جدید آلمان. اما هیچ وقت برای او خوب پیش نرفت.

اما جمعه شب هر دو آنجا بودند، کیمیش در حال دویدن بود و کروس او را دید و توپ در یک قوس عریض فرود آمد و فلوریان ویرتس در حال دویدن به سمت محوطه جریمه بود و کیمیش او را پیدا کرد و او دروازه را گشود.

آلمان در بهترین بازی خود با آن ضربات مرگبار نشان داد یک مدعی است.

سه گل در نیمه نخست و یک بازیکن اخراجی برای اسکاتلند ثابت می کرد در نیمه دوم شکست سنگین تری در انتظارشان خواهد بود. آلمان لروی سانه را به میدان آورد. اسکاتلند کنی مک لین را به میدان آورد. آلمان نیکلاس فولکروگ را به میدان آورد. اسکاتلند امی مک دونالد را به خدمت گرفت. آلمان توماس مولر را به میدان آورد. اسکاتلند فالکرک را. هواداران اسکاتلند سرود سرکشی خواندند. آلمان منتظر ماند تا متوقف شود و سپس دوباره گل زد.

در اینجا آلمان تیمی به نظر می رسید که با تاریخ تمام شده و بیش از هر چیز مصمم به نوشتن یک صفحه جدید است.