این روزها ، منابع خبری در سازمان ملل متحد از شکست توسعه پایا در جهان خبر می دهند.در این میان، بار دیگر جای پای بازیگران قدرت طلب مانند آمریکا ، انگلیس و فرانسه مشاهده می شود.کشورهایی که توسعه متوازن در نظام بین الملل را اساسا برنتافته و آن را در مغایرت با مداخله گرایی مخرب خود در امور دیگر کشورها و نقاط جهان قلمداد می کنند با نزدیک شدن به ضرب الاجل 2030، جدیدترین گزارش اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد، رکود نگران کننده ای را در پیشرفت جهانی برای رسیدن به اهداف تعیین شده نشان می دهد. اصلاح ساختار مالی جهانی حل وفصل مناقشات جاری از طریق گفت وگو و دیپلماسی و همچنین تقویت مشارکت های دولتی و خصوصی و تقویت همکاری های جهانی، سه اولویت مبرمی هستند که در این گزارش به آن ها اشاره شده است.سازمان ملل هشدار داد که تنها 17 درصد از 16‬9‬ هدف تعیین شده از سوی این سازمان برای بهبود زندگی بیش از 7 میلیارد نفر در جهان، تا ضرب الاجل سال 2030 تحقق خواهد یافت. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، روز جمعه در جلسه ارائه گزارش سالانه این سازمان، با تاکید بر نیاز فوری به همکاری قوی تر و موثرتر بین المللی برای تسریع پیشرفت در جهت رسیدن به اهداف توسعه پایدار، گفت:«واقعیت ساده است. شکست ما در تامین صلح، مقابله با تغییرات آب و هوایی و تقویت مالی بین المللی، سبب تضعیف توسعه جهانی می شود.در دنیایی از ثروت، دانش و فناوری های بی سابقه، انکار نیازهای اولیه بسیاری(از انسان ها)، ظالمانه و غیرقابل قبول است.» با این اوصاف، گوترش توضیحی در خصوص چرایی و چگونگی تحقق این روند معکوس نداده است! دبیر کل سازمان ملل متحد، حتی جرئت نام بردن از آمریکا و اتحادیه اروپا به عنوان عوامل اصلی این شکست و ناکامی را ندارد. بر اساس جدیدترین گزارش اهداف توسعه پایدار سازمان ملل، تنها 17 درصد از این اهداف در مسیر دستیابی قرار دارند. تقریبا نیمی از آن ها پیشرفتی حداقلی یا متوسط داشته و بیش از یک سوم نیز متوقف شده و یا حتی پسرفت کرده اند. رهبران جهان در سپتامبر 2015 در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، دستور کار توسعه پایا 2030 را تصویب کردند. این دستور کار شامل 17هدف کلی -از پایان دادن به فقر جهانی و 169 هدف مشخص است که نقشه راه جامعه بین المللی را درزمینه توسعه پایا برای پانزده سال آینده ترسیم می کند. درهرحال، بهتر است مقامات سازمان ملل متحد بیش از این نقش ساختار مخرب و ناکارآمد این مجموعه را در توقف توسعه متوازن در جهان را انکار نکنند. تا زمانی که ساختار شورای امنیت سازمان ملل اصلاح نشده و قدرت های سلطه گر در این مسیر دست به اصلاح رویکرد خود نزنند، بحران عدم توسعه بین المللی به قوت خود باقی خواهد ماند.