به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب احمد فیاض

  • سید مهدی حسن زاده، احمد فیاض*، علیرضا زواره، حسین خان احمد، علی رمضانی
    زمینه و هدف

    در این مطالعه توانایی سلول Vero برای رشد روی فیبراسل دیسک، و سه نوع ریز حامل(microcarrier) شامل سیتودکس-1 و سیتودکس-3 و سیگما سولوهیل در فلاسک های همزن دار با حجم 500 میلی لیتر حاوی محیط کشت سرم دار % Fetal Calf Serum (FCS))10 (DMEM+ و محیط کشت بدون سرم (VP-SFM) مورد مقایسه قرار گرفت. سپس تکثیر سویه ی فیکس ویروس هاری PV (Pasteur Virus) در سلول های رشد یافته در شرایط فوق به منظور تولید واکسن هاری بررسی و مقایسه شد.

    روش بررسی

    در فاز رشد از سامانه ی تعویض گامی محیط کشت (Stepwise Perfusion) استفاده شد و فاز تولید ویروس در سامانه ی ثابت (Batch) با استفاده از % Bovine Serum (BSA) Albumin2/0+ 199 Mبه عنوان محیط سرم دار و VP-SFM به عنوان محیط فاقد سرم انجام شد. مقدار ریز حامل استفاده شده بر حسب سطح (سانتی متر مربع) و تعداد سلول اولیه ی تلقیح شده به محیط کشت در آزمایش ها یکسان و به ترتیب برابر cm212000 و cells/cm2 12500تعیین گردید.

    یافته ها

    بیشترین تعداد سلول با استفاده از فیبراسل دیسک در محیط کشت DMEM برابر با cells/cm 106*7/0±1/7 در روز نهم به دست آمد در حالی که کمترین تعداد سلول با استفاده از سیتودکس-3 در محیط کشت VP-SFM برابر با cells/cm106*2/0±91/2 حاصل شد. بیشترین تیتر ویروس هاری برابر با Fluorescent Focus Unit (FFU)/ml 106*4/4±18/55 در محیط کشت VP-SFM حاوی فیبراسل دیسک و کمترین تیتر در محیط M199 حاوی سیتودکس-3 برابر FFU/ml 106*4/0±66/3 حاصل شد.

    نتیجه گیری

    در مجموع آزمایش ها فیبراسل دیسک بهتر از انواع ریز حامل رشد سلول ها را حمایت کرد و استفاده از DMEM برای رشد سلول و استفاده از VP-SFM برای تولید ویروس نتایج بهتری را نشان داد. واکسن تجربی تهیه شده با ویروس های جمع آوری شده از VP-SFM ایمنی زایی (Potency) قابل قبول معادل IU75/2 داشت. با توجه به نتایج این تحقیق و امکان تولید و روش ساده استفاده از فیبراسل دیسک، این حامل برای کشت سلول Vero و به منظور تکثیر ویروس هاری توصیه می گردد.

    کلید واژگان: ریزحامل, سیتودکس, فیبراسل دیسک, Vero, هاری}
    Hassanzadeh Sm, Fayaz A., Zavareh A., Khanahmad H., Ramazani A.
    Background And Objectives

    In this study, capability of Vero cells for growth on FibraCel disks were compared on 3 kinds of microcarriers including Cytodex-1, Cutodex-3, and Sigma Solohill in 500 ml Spinner flasks in both serum contained medium (DMEM+10% Fetal Calf Serum, FCS) and serum-free medium (VP-SFM). The propagation of fixed PV (Pasteur Virus) strain of rabies in Vero cells, for production of rabies vaccine, grown under the above conditions were studied and compared.

    Materials And Methods

    Stepwise perfusion mode in growth phase and batch mode were applied in the virus production step by the use of M199 +0.2% Bovine Serum Albumin (BSA) and VP-SFM as serum containing and serum-free media, respectively. The available surface area provided by the carriers, and primary cell density in the experiments were assumed the same (about 12,000 cm2 and 12,500 cells/cm2, respectively).

    Results

    The highest cell density was achieved on FibraCel disks in DMEM equal to 7.1 ±0.7×106 cells /ml on day 9, while the lowest cell density was obtianed on Cytodex-3 in VP-SFM equal to 2.91 ±0.2×106 cells/ml. The highest virus titer (55.18 ±4.4×106 Fluorescent Focus Unit,FFU/ml) was gained in VP-SFM containing FibraCel disks, and the lowest titer (3.66 ±0.4 ×106 FFU/ml) was resulted on Cytodex-3 in M199.

    Conclusion

    In these experiments, FibraCel disks supported the growth of Vero cells better than the microcarriers, and the use of DMEM for propagation of Vero cells and VP-SFM for proliferation of rabies virus showed better results. The experimental vaccine prepared by collected virus from VP-SFM has an acceptable potency of 2.75 IU. Based on these results and to the relative ease for making FibraCel disks, we recommend the use of this carrier for propagation of Vero cells and production of rabies virus.

  • احمد فیاض، سوسن سیمانی، ویدا فلاحیان، علی اسلامی فر، محبوب حضرتی، فیروزه فرح تاج، نادر حویزی، پیوند بیگلری
    مقدمه
    بیماری هاری یک عفونت کشنده بوده و پروفیلاکسی بعد از تماس با سرم و واکسن روش انتخابی پیشگیری از بیماری هاری است.
    موارد: در اینجا ما سطح آنتی بادی ضدهاری را در سرم و خون بند ناف زنان بارداری که توسط حیوانات مشکوک گزیده شده بودند، بعد از تجویز سرم و واکسن ضدهاری گزارش نمودیم. بین سال های 1389-1386، تعداد شش نفر خانم باردار 35-22 ساله در بخش درمان و پیشگیری انستیتو پاستور ایران در تهران پذیرش شدند. دو نفر در سه ماهه اول، یک نفر سه ماهه دوم و سه نفر در سه ماهه سوم حاملگی بودند. فاصله گزیدگی تا زایمان 265-5 روز (متوسط 121 روز) بود.
    نتیجه گیری
    میزان سطح ایمونوگلوبولین مادر و نوزاد مساوی نبود، اما همه نوزادان سطح کافی ایمونوگلوبولین (0/05 واحد بین المللی در میلی لیتر) را داشتند به جز موردی که فاصله گزیدگی مادر تا زایمان تنها 5 روز بود که زمان برای ایمونیزاسیون کافی نمی باشد.
    کلید واژگان: هاری, حاملگی, نوزاد, پروفیلاکسی بعد از تماس}
    Ahmad Fayaz, Susan Simani, Vida Fallahian, Ali Eslamifar, Mahboob Hazrati, Firoozeh Farahtaj, Nader Howaizi
    Background
    Rabies is a fatal infectious disease and rabies post-exposure prophylaxis is the method of choice for prevention of human rabies. Case series: We report rabies antibody levels in cord blood and also in serum of pregnant women who were bitten by suspected animals to rabies and were immunized by purified Vero cell rabies vaccine (PVRV) and Human Rabies immunoglobulin (HRIG) serum. During the years of 2007-2010, six pregnant women by the age range of 22-35 years were admitted in treatment and prevention of rabies center in Pasture institute of Iran, in Tehran. Among them two cases were at first trimester, one at second trimester and three at third trimester of conception. The interval between biting with delivery was 5-265 days (mean 121 days).
    Conclusion
    Results of immunoglobulin illustrate that levels of rabies antibody in maternal sera with the fetus are not equal and uniform but it is proved that baby will find efficient immunity as well with minimum protective level of 0.5 IU/ml in all cases except a newborn whom had been born just 5 days after the mother’s immunization and in a shorter time than the appropriate immunization of the mother who had received her second vaccination courses.
  • احمد فیاض، سوسن سیمانی، علیرضا جنانی، بهزاد اسفندیاری، فیروزه فرح تاج، پیوند بیگلری، نادر حویزی، ناصر اسلامی، ویدا فلاحیان، سعید کاووسیان
    سابقه و هدف
    با توجه به اهمیت دوام ایمنی درافراد درمان شده علیه هاری وعدم اطلاع ازطول دوام آن درکشور، این مطالعه نزد افرادی که 14 تا 17 سال قبل علیه هاری درمان شده بودند بررسی شد و بهترین روش تزریق واکسن هاری یادآور به این افراد در صورت آلودگی مجدد با ویروس هاری، مطالعه گردید.
    روش بررسی
    این مطالعه در دو مرحله انجام گرفت. برای اجرای مرحله اول، نمونه سرم خون 100 نفر از اشخاصی که در استان های مازندران و گیلان در 14 تا 17 سال پیش، به دنبال گزش حیوانات هار و یا مشکوک به هاری علیه بیماری هاری واکسینه شده بودند، تهیه شد. دراجرای مرحله دوم، دو گروه 15 نفری به طور داوطلب از بین افرد مرحله اول انتخاب گردیدند. به گروه اول دو دوز واکسن هاری یادآور به فاصله سه روز از طریق بین جلدی و به گروه دوم از طریق داخل عضلانی تزریق شد و 10 روز بعد نمونه سرم خون از افراد دو گروه تهیه شد. میزان آنتی بادی اختصاصی ضد هاری به روش RFFIT بررسی و تغییر تیترآنتی بادی با آزمون t مورد قضاوت آماری قرارگرفت.
    یافته ها
    آنتی بادی اختصاصی ضد هاری درسرم کلیه افراد درمان شده متعاقب تزریق 5 دوزواکسن هاری، وجود داشت و در 85 نفر بیش از 5/0 واحد بین المللی بود. میزان تغییرات تیترآنتی بادی در گروهی که تزریق عضلانی واکسن یادآور را داشتند 71/6 ±11 و درگروهی که تزریق داخل جلدی یادآور داشتند 12/8 ± 15 بود (05/0>p).
    نتیجه گیری
    به نظرمی رسد که دوام ایمنی درافرادی که قبلا علیه هاری درمان شده بودند، پس ازگذشت حداکثر 17 سال وجود دارد. مقایسه دو روش تزریق واکسن، بیانگر ارجحیت روش تزریق واکسن یادآور به روش بین جلدی می باشد.
    کلید واژگان: هاری, پیشگیری پس از مواجهه, آنتی بادی خنثی کننده هاری, اثر واکسن یادآور}
    Ahmad Fayaz, Susan Simani, Alireza Janani, Behzad Esfandyari, Firouzeh Farahtaj, Peyvand Biglari, Nader Howaizi, Naser Eslami, Vida Fallahian, Saeed Kavousian
    Background
    Human rabies is preventable by prompt post-exposure prophylaxis. The total number of rabies vaccine doses administered during post-exposure prophylaxis is 5; given on days 0, 3, 7, 14 and 30. The aim of this study was to measure the durability of rabies neutralizing antibody in exposed persons treated 14–17 years ago and to investigate the effect of 2 boosters of rabies vaccine.
    Methods
    This study was conducted in 2 phases. In phase 1 blood samples were taken from 100 rabies vaccine recipients 14-17 years after they had received the vaccine. In the 2nd stage of the studies 30 volunteers from the first phase of the study were divided into 2 groups of 15 subjects each; the first group was given 2 booster doses of the vaccine intra-dermally on days 0 and 3. In the 2nd group the 2 doses were administered through the intramuscular route; blood samples were collected 10 days after the booster doses. Rapid Focus Fluorescent Inhibition Test (RFFIT) was used for measuring the antibodies in both phases.
    Results
    The rabies neutralizing antibody was detected in the sera of all 100 individuals who had received the rabies vaccine, 85% of whom demonstrated titers ≥0.5 IU/ml. In the groups who received the booster doses, serology results demonstrated higher rabies neutralizing antibody titers in persons who had received the two booster injections intradermally.
    Conclusion
    This study confirms the persistence of rabies neutralizing antibody for at least 14 years after a full course of primary post-exposure prophylaxis; furthermore two booster inoculations of Vero rabies vaccine on days 0 and 3, given intradermally resulted in a sharp increase in the level of antibodies, indicating that two boosters could protect against rabies after a repeat exposure.
  • وحیده مظاهری، کوروش هلاکویی نایینی*، سوسن سیمانی، مسعود یونسیان، احمد فیاض، احسان مصطفوی، پیوند بیگلری
    زمینه و هدف

    هاری بیماری ویروسی قابل انتقال از حیوانات خونگرم به انسان است. هاری با ایجاد انسفالیت حاد و کشنده در انسان و دیگر پستانداران یکی از علل ویروسی مرگ در کشورهای در حال توسعه می باشد. بیماری عمدتا از طریق گازگرفتگی و گاهی از طریق نسوج مخاطی، تنفس، جفت، وسایل آلوده و پیوند اعضا منتقل می شود. هدف این بررسی، ترسیم نقشه ی پراکندگی جغرافیایی گازگرفتگی، بیماری و مرگ از هاری در استان های ساحلی دریای خزر بوده است.

    روش کار

    بررسی حاضر با جمع آوری داده های موارد انسانی، دامی و حیوان گزیدگی از بخش تحقیقات و مرکز رفرانس هاری انستیتو پاستور و آزمایشگاه تشخیص هاری در پژوهشکده آمل طی سالهای 2002 تا 2007 انجام گرفت. داده ها به کمک نرم افزار SPSS تحلیل و نقشه های پراکندگی به وسیله برنامه Arc GIS 9.2 ترسیم شد.

    نتایج

    در این دوره 6 ساله، از 670743 مورد گازگرفتگی در کشور، 63890 مورد (5/9%)در گلستان،25767 مورد (8/3 %) در مازندران و 22874 مورد (4/3 %) در گیلان بوده است. بیشترین توزیع مکانی گازگرفتگی در گلستان، شهرستان های آق قلا، بندر ترکمن، آزاد شهر و کلاله و در مازندران، گلوگاه، بهشهر، رامسر و نکا و در گیلان شفت، ماسال، سیاهکل و فومن می باشد. از 2312 مورد هاری دامی در کشور، 22/9% در گلستان، 4% در مازندران و 6/2% درگیلان گزارش گردید. بیشترین توزیع مکانی هاری دامی در گلستان شهرستان های گنبد کاووس، بندر ترکمن، گرگان و کلاله و در مازندران شهرستان های بهشهر، نکا و چالوس و در گیلان شهرستان های ماسال، فومن و رضوانشهر می باشد. سگ مهمترین ناقل (3/91%) برای انسان و سایر حیوانات بوده است. طی این سالها41 مورد مرگ انسانی در اثر هاری در سراسرکشور گزارش گردیده که2 مورد مرگ از مازندران می باشد.

    نتیجه گیری

    نتایج بررسی نشان می دهد که برنامه های کنترل و مراقبت بیشتری مورد نیاز است و می تواند به برنامه ریزی های آینده در مراکز کنترل و مراقبت بهداشتی کمک نماید.

    کلید واژگان: هاری, گازگرفتگی, سامانه ی جغرافیایی(GIS, گلستان, مازندران, گیلان}
  • محمدعلی راد، شهرام جمشیدی، شایان شعاعی، علیرضا باهنر، سوسن سیمانی، احمد فیاض، علیرضا زواره ای، علیرضا جنانی، محمد تقی خانی، سید جاوید آل داود، علی علیاری
    هاری بیماری ویروسی کشنده ای، با نشانه های بالینی آنسفالیت حاد می باشد که به وسیله نوعی ویروس”نوروتروپ“انتقال پیدا می کند. این ویروس در خانواده رابدوویریده و جنس”لیسا ویروس“قرار دارد. انتقال بیماری به انسان تقریبا در تمام موارد به دنبال آلودگی با بزاق پستانداران صورت می گیرد. ویروس هاری از طریق آلودگی ناحیه گاز گرفته شده به داخل محل جراحت در واقع تزریق می شود. با توجه به تثبیت ویروس در سیستم عصبی مرکزی، تقریبا تمام موارد بیماری باعث مرگ حیوان و یا انسان مبتلا به هاری خواهد شد. از این رو نقش واکسیناسیون در کنترل بیماری هاری در حیوانات و همچنین روش های درمانی پس از گزش در افراد گاز گرفته شده توسط حیوانات مشکوک به هاری، با استفاده از واکسن های کشت سلولی از مدت ها قبل مورد توجه محققین قرار داشته است. در مطالعه حاضر، واکسن هاری BHK تهیه شده در انستیتو پاستور ایران با نوع مشابه خارجی آن تهیه شده در شرکت خدمات بهداشتی حیوانی شرینگ-پلاگ اسپانیا، بر روی 12 قلاده سگ در دو گروه 6 تایی مورد بررسی قرار گرفت. از خون حیوانات مذکور در طی 18 ماه، ماهانه یکبار نمونه گیری به عمل آمد. در انتهای هر ماه عیار پادتن (آنتی بادی) خنثی کننده هاری با استفاده از روش تست سریع ممانعت از تشکیل اجسام فلورسانس (RFFIT) در نمونه های سرم در آزمایشگاه اختصاصی بخش هاری انستیتو پاستور ایران، مورد ارزیابی و اندازه گیری دقیق قرار گرفت. در هر دو گروه حیوانات تحت بررسی پاسخ کافی ایمنی زایی تا حداقل یک سال پس از تزریق واکسن ها، بدون ایجاد هر گونه عوارض جانبی، ادامه داشت. با توجه به اثرات ایمنی زایی واکسن هاری چه ایرانی و چه غیر ایرانی، تزریق سالانه یک نوبت از آن ها جهت ایجاد ایمنی در سگ های سالم برای پیشگیری از هاری کافی خواهد بود. میانگین تیتر پادتن در پایان مطالعه و در انتهای ماه هجدهم پس از تزریق واکسن”رابدومون“اسپانیایی در سگ های گروه اول (خارجی) برابر با 60/0 ولی در سگ های گروه دوم (ایرانی) برابر با 65/0 واحد بین المللی در هر میلی لیتر سرم بود که اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. استاندارد جهانی (WHO) میزان حداقل تیتر پادتن برای پیشگیری از هاری در انسان و دام 50/0 واحد بین المللی در هر میلی لیتر سرم خون می باشد که در این مطالعه میانگین آن حتی تا پایان ماه هفدهم پس از تزریق واکسن های BHK کشت سلولی در سطح قابل قبولی بود (نیم واحد بین المللی در میلی لیتر سرم یا بالاتر). اما، در پایان ماه هجدهم اندازه این تیتر در 2 قلاده از سگ های گروه اول (مصرف واکسن خارجی) و در یک قلاده سگ از گروه دوم (مصرف واکسن ایرانی) در حد 40/0 واحد بین المللی در یک میلی لیتر سرم بود که از نظر حفظ ایمنی سگ ها علیه هاری در حد قابل قبول نمی باشد. لذا، در شرایط اپیدمیولوژی و انتشار بیماری هاری در کشور ما (ایران)، تزریق واکسن هاری به طور سالانه (حداقل هر 12 ماه یکبار) در سگ های خانگی، زنده یاب، شکاری، و سگ های گله و نگهبان که در معرض خطر گاز گرفتگی توسط حیوانات دیگر هستند، همواره موکدا توصیه می شود.
    کلید واژگان: تیتر پادتن, واکسن هاری BHK, آزمایش سریع ممانعت از تشکیل اجسام فلورسانس}
    Rad, M. A., Jamshidi, Sh., Shoaei, Sh., Bahonar, A. R., Simanis., Fayaza., Zavarei, A. R., Janani, A. R., Taghikhanim., Aldavood, S. J., Aliyaria., Howaizin., Eslamin., Biglarip., Rad, I.
    Rabies is acutely fatal encephalitis caused by a neurotropic virus. This virus belongs to the family of Rhabdoviridae and genus of Lyssavirus. The virus is almost always transmitted to human through infected mammalian saliva. Rabies is inoculated to a wound by an infected animal bite. Since infection is established in the CNS, the outcome is almost always fatal. According to the outstanding role of vaccination against rabies in animals, as well as post-exposure treatment regimen in human, production of cell-cultured rabies vaccine is the most common interest of researchers. Two BHK-rabies vaccines, one made in the Pasteur Institute of Iran and two in Schering-Plough Animal Health of Madrid, Spain have been tested on 12 dogs divided into two groups. Sera were taken monthly over 18 months. To evaluate the titer of the rabies-neutralizing antibody, these sera were analyzed by the rapid fluorescence focus inhibition test (RFFIT) in the end of each month. Both study groups showed a sufficient immunogenic response without any significant difference at least one year after first vaccination. With respect to the effective immunization of rabies vaccines, their annual injections would be sufficient. According to the results, at the end of the study (18th month) serum titer in only one dog (No. 7) was less than protective level. Two animals in group one (No. 2 and No. 5) also had serum titers less than protective level. Mean of post vaccination antibody titer were not different in either groups (P=0.35).
  • احمد فیاض، سوسن سیمانی، علیرضا جنانی، فیروزه فرح تاج، بهزاد اسفندیاری، ناصر اسلامی، نادر حویزی، پیوند بیگلری، ویدا فلاحیان، مینا ثابت قدم
  • احمد فیاض، سوسن سیمانی، علیرضا جنانی، فیروزه فرح تاج، بهزاد اسفندیاری، ناصر اسلامی، نادر حویزی، پیوند بیگلری، ویدا فلاحیان، مینا ثابت قدم
    سابقه و هدف
    بیماری هاری یک آنسفالیت ویروسی کشنده قابل انتقال از حیوانات خونگرم می باشد. میزان شیوع آن در استان مازندران از سال 1372 مقام دوم را در کشور داشته است. لذا این مطالعه به منظور بررسی میزان شیوع، علل افزایش یا کاهش بیماری هاری، تلفات هاری انسانی و علل پیدایش آن، تعداد حیوان گزیدگی و نوع حیوان گزنده و نتایج به کارگیری اقدامات کنترلی بر بیماری هاری در استان مازندران، انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه مقطعی گذشته نگر بر اساس اطلاعات موجود در بخش تحقیقات و مرکز رفرانس هاری انستیتو پاستور ایران و دفاتر موجود در واحد های درمان و پیشگیری هاری استان مازندران طی 11 سال انجام شد. تشخیص هاری بر اساس روش ایمونوفلورسانت مستقیم بوده و جهت تایید نهایی تشخیص، از تست های MIT و RTCIT استفاده شد. اطلاعات مربوط به تعداد افراد گزیده شده، نوع درمان، نوع حیوان گزنده و تلفات ناشی از هاری در پرسشنامه ای تکمیل و مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    از تعداد 657 نمونه مشکوک به هاری در کل استان مازندران، 406 نمونه مثبت و 251 نمونه منفی، تشخیص داده شدند. بیشترین موارد مثبت هاری در گاو و سپس در سگ بوده است. مجموعا تعداد 52300 نفر به دنبال حیوان گزیدگی تحت درمان ضد هاری قرار گرفتند که 4 نفر در اثر ابتلا به بیماری هاری فوت کردند.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد که استان مازندران پتانسیل بالایی جهت شیوع هاری دارد. بنابراین می توان با به کار بستن اقدامات کنترلی مانند از بین بردن جمعیت جانوران ناقل و مخزن، واکسیناسیون حیوانات صاحب دار، آموزش و آگاهی جامعه پتانسیل خطر را به حداقل رساند.
    کلید واژگان: هاری, کنترل هاری, فاکتور های اپیدمیولوژی, مطالعات اپیدمیولوژی}
    A. Fayaz (Dvm), S. Simani, A.R. Janani (Dvm), F. Farahtaj (Mld) B. Esfandyari (Dvm), N. Eslami, N. Howaizi P. Biglari, V. Fallahian
    Background And Objective
    Rabies is fatal viral encephalitis in warm blood animals. Mazandaran province had been the 2nd most rabies contaminated province in Iran in 1993, therefore selected for the following study. The aim of this study was to assess the rate of rabies prevalence, the causes affecting the increase or decrease of rabies, human rabies cases and their causes, frequency of animal bites and the species of the responsible biting animals, and evaluation of the trend of rabies due to control measures, in Mazandaran province.
    Methods
    This retrospective study was performed based on the data for human and animal cases of rabies according to the data of WHO collaborating center for reference and research on rabies, Pasteur institute of Iran and the records of rabies post-exposure treatment centers in Mazandaran during 11 years. The diagnostic method is direct immunofluorescent and for final confirmation the MIT, RTCIT methods used. A questionnaire consisting; the number of bitten individuals, the sort of treatment, the species of the responsible biting animals and the morbidity due to rabies, were filled and assessed.
    Findings
    The data obtained, showed that from a total of 657 suspected rabies cases in this province, 406 were positive and 251 negative, the most positive cases, respectively were, bovines cow and dog. Meanwhile in the recent decade a total of 52300 persons bitten by animals and were received post-exposure treatment, and four persons died due to rabies.
    Conclusion
    This survey showed that, rabies is prevalent in geographical condition of Mazandaran province, but implementation of rabies control, such as eliminating of reservoirs and carriers, immunization of owned animals, educating and notification people, could decrease the risk of the disease.
  • سعید بکایی، احمد فیاض، مهدی پورمهدی بروجنی، علی اکبر حقدوست، محمدرضا ذوالفقاری، بهزاد اسفندیاری

    هاری یک بیماری ویروسی کشنده و قابل انتقال بین انسان و انواع حیوانات خونگرم می باشد. عامل آن ویروسی عصب دوست از خانواده را بدو ویریده و جنس لیسا ویروس است که از طریق گاز گرفتن، نسوج مخاطی، تنفس، جفت، وسایل آلوده و پیوند اعضا انتقال می یابد (4، 9 و 13). این بررسی گذشته نگر در فاصله زمانی 1385-1375 با جمع آوری داده های موارد انسانی و حیوانی هاری و موارد حیوان گزیدگی استان های گیلان، گلستان و مازندران انجام گرفت. تحلیل داده ها با آنالیز رگرسیون و آزمون مربع کای و به کمک نرم افزار آماری SPSS انجام گرفت. در طی این مدت 1249 مورد (716 مورد از گلستان، 369 مورد از مازندران و 164 مورد از گیلان) هاری حیوانی گزارش شده است که روند نزولی در بروز موارد وجود دارد. هاری در این ناحیه در 18 گونه پستاندار اهلی و وحشی مشاهده گردید که بیشترین موارد آن مربوط به گرگ و سگ می باشد. در گلستان و مازندران بر خلاف گیلان هاری وحشی غالب است. بیشترین توزیع مکانی حیوانی هاری مربوط به شهرهای گنبد، مینودشت، بندرترکمن و نور بوده است. توزیع فصلی موارد حیوانی هاری در بهار، تابستان، پاییز و زمستان به ترتیب 4/27، 7/22، 9/26 و 23 درصد موارد است. در طی این مدت 175843 مورد حیوان گزیدگی (22% از گیلان، 5/32% از مازندران و 5/45% از گلستان درصد) گزارش شده است که روند صعودی در بروز موارد مشهود می باشد. طی این مدت 6 مورد هاری انسانی از حاشیه دریای خزر گزارش شده است. تمام این موارد مذکر بودند. حیوان مهاجم در83 درصد موارد سگ و در 17 درصد موارد روباه بود. متوسط دوره نهفتگی در بیماران 100 روز و متوسط سن مبتلایان 2/26 سال بود. با توجه به فراوانی موارد هاری گرگ و سگ در حاشیه دریای خزر و حرکت این حیوانات به سمت شهرها و روستاها همکاری بیشتر سازمان های مسئول برای کنترل این بیماری ضروری است.

    کلید واژگان: اپیدمیولوژی, هاری, حیوان گزیدگی, گیلان, گلستان, مازندران, ایران}
  • مجید رضایی نسب، ایمان راد، علیرضا باهنر، حسین رشیدی، احمد فیاض، سوسن سیمانی، علی اکبر حقدوست، فرهنگ راد، محمدعلی راد
    هدف از این بررسی یافتن میزان فراوانی موارد هاری در جمعیت های انسانی کلیه مناطق شهری و روستایی استان کرمان می باشد. در این مطالعه با توجه به اهمیت استان کرمان از نظر وسعت جغرافیایی و شرایط اقلیمی و آب و هوایی ویژه و متنوع، بررسی بیماری هاری و حیوان گزیدگی در جمعیت های انسانی شهرستان های ده گانه استان در طول مدت ده سال (1373 تا 1382) طی پژوهشی به انجام رسید و پس از جمع آوری داده های رسمی به ثبت رسیده و آنالیز آماری با روش های «مربع کای»، «تی-تست»، «کولموگروف اسمیرنوف» و ضریب همبستگی «پیرسون» و با استفاده از نرم افزار «اس. پی. اس. اس» مشخص شد که از سال 1373 تا سال 1382 تعداد 10 نفر انسان (2 زن و 8 مرد) در اثر بیماری هاری متعاقب گاز گرفتگی توسط سگ و روباه هار فوت کرده اند. در سال1373 (برابر با 1994 میلادی) موردی از هاری انسان در استان کرمان گزارش نشده بود. از نظر نقش حیوانات گزنده در 50% موارد (5 نفر)، حیوان مهاجم سگ و در 50% (5 نفر) حیوان حمله کننده به انسان روباه بوده است. هیچکدام از بیماران (ده نفر) مبتلا به هاری قبل از بروز علایم، تحت معالجه برنامه ویژه پیشگیری-درمانی ضد هاری قرار نداشته اند. موارد حیوان گزیدگی انسان ها در طول 10 سال در استان کرمان بالغ بر 21546 نفر بوده است که 57/55% موارد آن در مناطق روستایی و 43/44% در مناطق شهری اتفاق افتاده است (P<0.05). از میان کل جمعیت افراد حیوان گزیده در طول ده سال مورد نظر، بالغ بر36/79% موارد از برنامه ویژه پیشگیری-درمانی کامل ضد هاری استفاده نکرده اند و تنها 64/20% افراد بلافاصله بعد از گاز گرفتگی توسط حیوان هار و یا مشکوک به هاری به مراکز بهداشتی-درمانی استان کرمان جهت معالجه مراجعه نموده و به موقع نجات یافته اند. از نظر سن مجروحین حیوان گزیده، بیشترین گروه مواجهه یافته افراد 10 تا 19ساله و کمترین گروه افراد زیر چهار سال سن بوده اند. از نظر جنسیت افراد گاز گرفته شده تعداد افراد مذکر با نسبت 48/73% به طور معنی داری بیشتر از افراد مونث (52/26%) بوده اند (P<0.01). از نظر اعضای آسیب دیده، بررسی کل مجروحین حیوان گزیده در طول ده سال مورد نظر نشان داد که گاز گرفتگی در ناحیه پاها (47%) و دست ها (41%) بیشترین و تنه (7%)، صورت (3%) و ناحیه سر و گردن (2%) به ترتیب کمترین اندام های آسیب دیده بدن مجروحین را تشکیل می داده اند. با انجام آزمون ضریب همبستگی «پیرسون» بین میزان بارندگی سالانه و موارد حیوان گزیدگی در استان کرمان رابطه معکوس و معنی داری به دست آمد 0.01) =P، 5/0 = (r. بر اساس مطالعه حاضر، اگر چه نقش روباه و «خدنگ» و سایر حیوانات وحشی در انتقال بیماری هاری به حیوانات اهلی و افراد در معرض خطر در استان کرمان حایز اهمیت به نظر می رسد، اما افزایش روز افزون سگ ها و گربه های ولگرد نشان می دهد که هنوز هم لزوم توجه و همکاری بین بخشی دستگاه های ذیربط برای از بین بردن سگ ها و گربه های ولگرد در سطح استان اجتناب ناپذیر است.
    کلید واژگان: بررسی گذشته نگر, حیوان گزیدگی, هاری, استان کرمان, ایران}
    Rezaeinasabm., Radi., Bahonar, A. R., Rashidih., Fayaza., Simanis., Haghdoost, A. A., Radf., Rad, M. A
    To find the prevalence of domestic and wild animal bites in general, and that of rabies disease in human, in particular in Kerman province, southeastern Iran, a retrospective study was conducted. The necessary data including residence place (urban or rural) of bitten persons, age and job of people were collected during a 10-year period from 21 March 1994 to 21 March 2003 from all regional cities including the urban and rural areas of the province. Data were analysed by chi-square, Fisher’s exact test, Pearson correlation coefficient, Student’s t-test and Kolmogrov Smironov test using SPSS (v. 11.5). The results of the present study showed that the fatal cases of human rabies in the province of Kerman from 1994 to 2003 were 10 persons (8 males and 2 females), half of whom had been bitten by dogs and the others by foxes. No human rabies reported in 1994 in Kerman province. 47% of animal bitten persons had been injured through feet; 41% hands; 7% trunks; 3% faces and 2% through head and neck. From all (21,546 people) who had been bitten by animals during the studied period, 55.57% were living in rural and 44.43% in urban areas; 79.36% of them were treated by non-completed rabies prophylaxis regimens and 20.64% received completed rabies prophylaxis-treatment regimens. The most common affected age group was 10–19-year-old persons; the least was children aged under 4 years. Males were more frequently (73.48%) affected than females (26.52%) (P<0.01). We found that there was a significant inverse correlation between the amount of annual raining and the incidence of animal bites (r = 0.5, P = 0.01); the incidence of animal bites was increased during the drought years. The increasing number of stray dogs and cats should not be ignored by public health authorities as well as Veterinary Public Health Organizations related to strategic programs of rabies control in the southeast of Iran.
    Keywords: Retrospective study, Animal bites, Rabies, Kerman, Iran}
  • علیرضا باهنر، حسین رشیدی، سوسن سیمانی، احمد فیاض، علی اکبر حق دوست، مجید رضایی نسب، محمدعلی راد
    زمینه و هدف
    هاری از جمله زئونوزهای مهمی است که در ایران از دیرباز وجود داشته است و شیوع آن بویژه در حیات وحش همواره باعث ابتلای سایر حیوانات از جمله نشخوارکنندگان، سگ ها و گربه هایی که در تماس بیشتری با انسان هستند شده است. با توجه به بروز و تنوع اقلیمی هاری در استان کرمان، در زمینه اپیدمیولوژی این بیماری در جمعیت های حیوانی استان، مطالعه ای به انجام رسید.
    روش کار
    طی سال های 1372 تا 1382 (11 سال)، تمام موارد حیوانی که مشکوک به هاری بودند و نمونه ای از مغز آنها از طریق شبکه ها و اداره کل دامپزشکی استان کرمان جهت بررسی و تشخیص سرولوژی آزمایش Rapid Fluorescent Focus Inhibition test (RFFIT) و پاتولوژی (آزمایش اجسام نگری) به انستیتوپاستور ایران ارسال شده بود، شناسایی و نتیجه آزمایش آنها بررسی شد. سایر داده ها نظیر: گونه دام، شهرستان فرستنده نمونه، فصل، میزان بارندگی و دما به عنوان متغیرهای مستقل جمع آوری گردید و پس از ورود به نرم افزار SPSS، با آزمون های مجذور کای، دقیق فیشر، آزمون t، کولموگروف اسمیرنوف و محاسبه ضریب همبستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل آماری انجام شد.
    نتایج
    از مجموع 362 نمونه مغز حیوانات مشکوک به هاری، 301 مورد (%83.15) مثبت بوده است. تغییرات سالانه تعداد نمونه های حیوانی مشکوک به هاری و تعداد نمونه های تایید شده هاری طی سال های مورد مطالعه، روند صعودی را نشان می دهد؛ که این روند از سال 1379 تا 1382 محسوس تر است.
    در کل استان کرمان، شهرستان جیرفت (با 119 نمونه تایید شده) بیشترین و شهرستان بم (با 4 نمونه تایید شده) کمترین موارد هاری را در حیوانات داشته اند. لذا، بیشترین و کمترین مقدار ارزش اخباری مثبت (Positive predictive value) بر مبنای تشخیص کلینیکی هاری حیوانات، به ترتیب در شهرستان بردسیر با %95.8 و در شهرستان بم با %57.1 بوده است. گاو و گوسفند در بین حیوانات اهلی، بیشترین و نوعی جونده به نام خدنگ (Mongoose) در میان حیوانات وحشی، کمترین فراوانی ابتلا به هاری را در استان داشته اند. شیوع بیماری در حدود 50% از نمونه های روباه، 40% از سگ ها، 70% از گرگ ها و 3% از شغال ها ثبت شده است. با کاهش بارندگی و افزایش متوسط دما موارد مشکوک و موارد تایید شده حیوانی تا حدودی افزایش یافته است.
    نتیجه گیری
    افزایش جمعیت سگ های ولگرد و روی آوردن این حیوان و حیات وحش به علت تغییرات اکولوژی به سمت شهرها و روستاها می تواند از عوامل گسترش هاری در حیوانات منطقه باشد. به علاوه یافتن این نکته که در بین حیوانات مهاجم، روباه بیشترین نقش را دارد، اهمیت این حیوان را در انتقال بیماری بیش از پیش نشان می دهد و لزوم مطالعات بیشتر در زمینه اکواپیدمیولوژی بیماری را گوشزد می نماید.
    کلید واژگان: زئونوز, هاری حیوانات, استان کرمان}
    Bahonar A.R., Rashidi H., Simani S., Fayaz A., Haghdoost A.A., Rezaei-Nassab M., Rad M.A
    Background And Aim
    Rabies is one of the oldest and most serious zoonoses in the world. In Iran, the disease has been reported from most of the provinces and among domestic as well as wild animals. This study was conducted in the province of Kerman and aimed to assess the frequency and epidemiological features of suspected and confirmed animal rabies cases from 1993 to 2003.
    Material And Methods
    During the study period, all cases of suspected animals (brain specimens) had sent to Pasteur institute of Iran for pathological (Negri bodies) examinations. After collecting data on variables such as species of animal, city, season, annual rainfall and temperature, analysis was performed by calculation of Pearson correlation coefficient and Chi square, Fisher's exact, Students's t and Kolmogorov Smirnov tests using the SPSS package (ver.11.5).
    Results
    From 362 suspected brain samples, 301 (83.1%) had positive serologic and pathological results. We recorded an ascending trend over the study period (p=0.01). The effect of seasonal variations on the frequency of suspected and confirmed cases of animal rabies was significant (p<.001): most cases occurred in winter and fall. The relative frequencies of confirmed cases among the animals were as follows:As for domestic animals, the infection rate in cows was 81.45 %; sheep and goats 10.63%; dogs and cats, 4 %; camels 1.33% and donkeys, 0.7%. Among wild animals (foxes, mongooses, wolves and jackals) the rate was 1.89%. Among wild animals, the total infection rate was 60 %. Concerning the role of predatory animals in the transmission of rabies to domestic animals, among the cases which had been confirmed (28 cases), the predator species were: foxes 50%, wolves 7%, mongooses and jackals 3%. Considering the relationship between frequency of animal rabies and ecological variations in the province of Kerman, the results of this survey showed that there is some correlation between decreased rainfall (drought) and the resurgence of animal rabies (r=0.34, P=0.001).
    Conclusion
    The increasing number of stray dogs and the migration of these and wild animals to cities and villages could be an important factor in the spread of rabies in the region. Among various predatory species, the role of foxes in disease transmission merits further investigation.
  • شناسایی زیر گروه های مختلف ویروس هاری در ایران با استفاده از ویژگی های ملکولی
    سوسن سیمانی، احمد فیاض، فیروزه فرح تاج، علیرضا جنانی، علیرضا غلامی، پیوند بیگلری، ناصر اسلامی، نادر حویزی
    سابقه و هدف
    در کشور ایران بیماری هاری در کلیه استان ها و شهرستان ها گزارش گردیده است، لیکن تاکنون هیچگونه بررسی در مورد گروه ها و زیر گروه های مختلف ویروس هاری، با استفاده از ژن فسفوپروتئین انجام نشده است. در این تحقیق ابتدا 48 مورد و به دنبال آن 85 مورد دیگر ویروس هاری جدا شده از مغز حیوانات مختلف ارسالی از استانهای کشور، جهت تعیین گروه ها و زیر گروه های مختلف موجود در سطح کشور با روش ملکولی در ناحیه ژن فسفوپروتئین، مورد بررسی قرار گرفت.
    روش بررسی
    نمونه های مشکوک به هاری که از نقاط مختلف کشور به این مرکز ارسال شده بود، به روش ایمونوفلورسنت مورد آزمایش قرار گفت و در صورت مثبت بودن، جهت تعیین گروه و زیر گروه مربوطه، آزمایش های ملکولی در ناحیه ژن فسفوپروتئین بر روی آن انجام شد.
    یافته ها
    نتایج حاصله با استفاده از آنالیز فیلوژنتیکی (Phylogenetic analysis)، سه گروه ویروس هاری (III, II, I) و زیر گروه های مربوطه را در نقاط مختلف کشور نشان داد. در استان خراسان، بالاترین میزان تنوع در گروه ها و زیر گروه های ویروس هاری وجود دارد. (هر 3 گروه ویروس هاری در این استان شناسایی شده است). احتمالا این استان مرکز انتشار آلودگی به استان های مجاور و در نهایت در سطح کشور می باشد.
    نتیجه گیری
    نتایج این بررسی بر روی نمونه های استان ها و شهرستان های مختلف سراسر کشور که مکمل آزمایشات انجام شده در کشور کانادا می باشد، وجود 3 گروه ویروس هاری را تایید می نماید. افزایش حرکت و انتشار این گروه ها و زیر گروه های مربوطه به همه استان های کشور نیز نشان داده شد.
    کلید واژگان: ویروس هاری, ایران, ژن فسفوپروتئین}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال