فرشاد مالکی

نقصان عضلانی و استخوانی اکستانسور آرنج در ضربه های شدید دیده می شود و عمدتا در افراد جوان و میانسال به چشم می خورد. در مرحله حاد می توان تاندون عضله کشیده شده را به استخوان تثبیت کرد ولی در مراحل مزمن پس از چند هفته، که عمدتا در افراد با ضربه مغزی دیده می شود و نیز نقصان تاندونی وسیع دارند، روش ترمیم مستقیم کفایت لازم را ندارد. لذا استفاده از آلوگرافت آشیل استحکام بیشتری به ترمیم تاندونی می دهد و ضمنا امکان حرکت زودتر آرنج را فراهم می سازد. هدف از این مطالعه بیان تجربه ما با 4 نوع ترمیم می باشد.

چهار بیمار مرد جوان و میانسال با میانگین سنی 37 سال (49-25) تحت عمل جراحی قرار گرفتند. زمان جراحی از 6 تا ده هفته پس از ضربه اولیه بود. در همه بیماران از آلوگرافت اشیل با قطعه ای از استخوان پاشنه پا استفاده شد. از هفته دوم حرکات مفصل شروع شده و به تدریج اجازه حرکت بیشتری داده شد.

بیماران تا 6 ماه به طور ماهانه معاینه شدند و سپس تا یک سال هر دو ماه یک بار پیگیری شدند. نتایج بر اساس سیستم امتیاز بندی کارآیی آرنج مایو (MEPS) شامل درد، دامنه حرکت و قدرت اکستانسیون در مقابل گراویتی بررسی شدند. میانگین دامنه حرکات نسبت به سمت سالم 85% (96%-82%) (نسبت به سمت سالم) و میانگین قدرت اکستانسیون آرنج نسبت به سمت سالم 80% به دست آمد. به جز یک مورد آسیب گذاری عصب اولنا عارضه دیگری مشاهده نشد.

 به نظر می رسد در نقصان های وسیع عضلانی و استخوان اکستانسور آرنج که امکان ترمیم مستقیم وجود ندارد و یا در موارد جراحی ناموفق و نیز در موارد مزمن و تشخیص داده نشده این روش مناسب و قابل انجام می باشد. اگر امکان تهیه آلوگرافت در دسترس باشد و پیگیری مناسب انجام شود نتایج خوب قابل انتظار خواهد بود.

آسیبهای شغلی دست شایعترین آسیب بدن در حین کار می باشند. از طرفی، این آسیبها نسبت به آسیب های ناشی از عوامل دیگر، هم شدیدتر هستند و هم درمان طولانی تر و نیز ناتوانی بیشتری به همراه دارند. اغلب این آسیبها مردان جوان زیر 40 سال را مبتلا می کنند. هدف از انجام این مطالعه بررسی آسیبهای حاد دست در کارگران مراجعه کننده به بخش اورژانس بوده است. از ابتدای تیرماه 1382 لغایت آخر اسفند 1382 برای کلیه بیمارانی که به علت آسیب شغلی دست به اورژانس بیمارستان دکتر شریعتی اصفهان مراجعه و تحت درمان قرار گرفتند...