فهرست مطالب محمد محسنی بدل آبادی

تعیین عوامل موثر بر وضعیت بینایی، چسبیدن نهایی شبکیه و حفظ چشم در جراحات باز چشمی در بیماران مراجعه کننده به مرکز آموزشی - درمانی امام حسین (ع) طی مهر 1379 تا بهمن 1381.
روش پژوهش: بیمارانی که طی مدت مورد بررسی، با جراحت باز چشمی مراجعه نمودند؛ وارد مطالعه شدند. موارد دارای پی گیری کم تر از 6 ماه، سابقه عمل جراحی داخل چشمی یا بیماری شبکیه ای قبل از ضربه و عدم امکان همکاری برای معاینات مثل بیماران در حالت اغما و کودکان، از مطالعه حذف شدند. عوامل جنس، سن، چشم مبتلا، دید اولیه هنگام مراجعه، نقص آوران مردمکی (APD)، اندازه و محل پارگی، هایفما، کدورت عدسی، پرولاپس عنبیه، پرولاپس زجاجیه، خون ریزی زجاجیه، جداشدگی شبکیه، جسم بیگانه داخل چشمی، نوع جراحت و نقش ویترکتومی، ازنظر تاثیر منفی بردید نهایی، وضعیت چسبیدن نهایی شبکیه و حفظ چشم، مورد بررسی قرار گرفتند.
طی مدت مورد نظر، 138 چشم از 137 بیمار مراجعه کننده، دارای آسیب های باز چشمی بودند که از این تعداد، 116 چشم از 116 بیمار شامل 93 مرد (80.2 درصد) و 23 زن (19.8 درصد)، واجد شرایط مطالعه بودند. در 16 چشم (14 درصد) به علت آسیب شدید، ظرف 2 هفته اول، جراحی انوکلیشن انجام شد. دید اولیه اصلاح شده پایین، جداشدگی شبکیه و ویترکتومی عمیق، به عنوان عوامل افزایش دهنده احتمال دید نهایی بدتر از20.200 تعیین شدند.APD مثبت و ویترکتومی عمیق، به عنوان عوامل منفی موثر بر وضعیت نهایی چسبیدن شبکیه شناخته شدند. دید اولیه اصلاح شده کم تر از 20.300، اندازه پارگی بیش از 10 میلی متر، پارگی قرنیه ای - صلبیه ای، پارگی صلبیه، پرولاپس زجاجیه، خونریزی زجاجیه، جداشدگی شبکیه، نوع ضربه به غیراز ضربه نامشخص نیزبه عنوان عوامل منفی موثر بر حفظ چشم مشخص گردیدند.
دید اولیه پایین، جداشدگی شبکیه و نیاز به ویترکتومی عمیق، پس از وقوع جراحت چشمی باز، موجب افزایش پیامد دید نهایی کم تر از 20.200 می شوند؛ APD مثبت و نیاز به ویتر کتومی عمیق، موجب افزایش پیامد عدم چسبیدن نهایی شبکیه می گردند و دید اولیه پایین، بزرگتر بودن اندازه پارگی، پارگی صلبیه ای، جداشدگی شبکیه و ضربه نافذ و غیر نافذ نیز موجب افزایش پیامد تخلیه چشم می شوند.

مقایسه و ارزیابی میزان ترشح اشک و پایداری فیلم اشکی به دنبال جراحی لیزیک (LASIK) و لازک (LASEK).
روش پژوهش: پژوهش به روش کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 30 چشم از 15 بیمار که تحت جراحی لیزیک و 30 چشم از 15 بیمار که تحت جراحی لازک قرار گرفته بودند، انجام شد. پایداری فیلم اشکی و میزان ترشح اشک، قبل از جراحی و 2 و 6 هفته و 6 ماه بعد از جراحی، با استفاده از آزمایش های زمان گسیختگی اشک ((TBUT و شیرمر I و II بررسی گردید.
اختلاف مقادیر TBUT و شیرمر I و II قبل از عمل در گروه لیزک و لازک معنی دار نبود ولی این اختلاف در دو گروه در 2 و 6 هفته و 6 ماه بعد از عمل معنی دار بود به طوری که میزان کاهش درTBUT و مقادیر اشک بر اساس شیرمر I و II، در گروه لیزیک بیش تر از لازک بود.
کاهش در ترشح اشک بعد از 6 ماه در هر دو گروه لیزیک و لازک وجود داشت ولی این کاهش در گروه لیزیک شدیدتر از گروه تازک بود. پایداری فیلم اشکی بر اساسTBUT نیز بعد از 6 ماه در گروه لیزیک کاهش یافت ولی در گروه لازک مانند قبل از عمل بود. بنابراین درمان مناسب خشکی چشم پس از این اعمال و به ویژه لیزیک ضرورت دارد.

گلوکوم بعد از جراحی کاتاراکت مادرزادی یکی از مشکلات شایع چشم پزشکی اطفال می باشد. شیوع گلوکوم بعد از جراحی کاتاراکت مادرزادی در مطالعات مختلف از 5تا 41 درصد گزارش شده است. این تحقیق به منظور تعیین خصوصیات اپیدمیولوژیک گلوکوم بعد از جراحی کاتاراکت مادرزادی در مرکز آموزشی درمانی امام حسین(ع) طی سالهای 1368 تا 1378 انجام شده است.
روش کار در قسمت اول به صورت Existing Data و در قسمت دوم به صورت توصیفی باDescriptive می باشد. بیماران مبتلا به کاتاراکت مادرزادی که طی سال های 78-67 در مرکز آموزشی درمانی امام حسین(ع) تحت عمل جراحی کاتاراکت مادرزادی قرار گرفته بودند و سابقه ضربه و گلوکوم قبل از جراحی نداشتند، مورد بررسی قرار گرفتند و مجددا جهت معاینه کامل چشم به بیمارستان دعوت شدند. حداقل مدت پیگیری بیماران 2 سال بود و گلوکوم به موارد با فشار داخل چشمی بالای 21 میلیمتر جیوه با یا بدون افزایش Cup سر عصب اپتیک اطلاق می شد.
151چشم از 92 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. سن متوسط بیماران 11.46±5.32 سال بود. 53.3 درصد مونث و 46.7 درصد مذکر بودند. میانگین سن جراحی کاتاراکت 4.68±3.24 سال بود. شایع ترین نوع کاتاراکت از نوع Complere در 31.1 درصد موارد بود. شایع ترین عارضه جراحی،PCO در 30.5 درصد موارد بود. میانگین پیگیری برحسب ماه 52.2±23 ماه بود. تعداد چشم های مبتلا به گلوکوم 25 چشم از 151 چشم (16.55 درصد) بود. میانگین فاصله کشف گلوکوم تا جراحی کاتاراکت 45.04±13 ماه بود. بیشترین نوع عمل جراحی انجام شده Lensx+Ant. Vitx+P.P.C بود.
با توجه به خطر نابینایی بیماری گلوکوم بعد از جراحی کاتاراکت مادرزادی و عدم توجه اغلب جراحان برای پیگیری این کودکان و عدم همکاری اطفال برای برآورد دید و فشار چشم، انجام معاینات مکرر و پیگیری طولانی مدت به خصوص در فواصل 5-3 سال بعد از جراحی برای شناسایی هرچه سریع تر گلوکوم در آنها ضروری است تا از صدمات ناشی از آن جلوگیری به عمل آید.