آرش بنی اسدی

حقوق بین الملل عمومی در واقع همان حقوق برابر میان انسان ها در سراسر جهان است که فارغ از جنسیت، نژاد، زبان و مذهب شناخته می شود و بر مبنای آن نیز سازمان های بین المللی نظیر ملل متحد، و نهادهای زیرمجموعه آن یعنی شورای امنیت، دیوان بین المللی دادگستری و مجمع عمومی حقوقی را برای انسان ها تعیین کرده و خواهان دستیابی به آن هستند. به همین منظور، اصلی به نام حقوق عمومی مطرح می شود که به همه انسان ها تعلق پیدا می کند. از سوی دیگر، گروه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نیز مشاهده می شوند که حقوق عمومی را نه تنها روشی برای دستیابی به حقوق خود کافی نمی بینند، بلکه حتی مطالبات خاصی را نیز مطرح می کنند. گروه های محیط زیست، زنان، طرفداران صلح، کمپین های خلع سلاح هسته ای، مخالفان گرم شدن کره زمین و... در زمره این گروه ها به شمار می روند. به نظر می رسد میان دو دسته از حقوق، تعامل و تقابل هایی مشاهده می شود که البته توسط فرایند جهانی شدن شکل گرفته و دامن زده می شود. بدین معنا که شرایط ناشی از جهانی شدن باعث طرح مطالبات خاص گروهی شده است که در تقابل با حقوق عمومی بین الملل قرار می گیرند.