فهرست مطالب نویسنده:
آسیه میرزاآقاجانی
-
هدفپژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط ورزش گروهی با سلامت روان وشکل گیری ویژگی های شخصیتی زندانیان در دوران بیماری کووید19 انجام شد.روش پژوهشپژوهش حاضر غیرتجربی از نوع توصیفی-کاربردی بود و جامعه آماری در این پژوهش، شامل تمام بزهکاران شهرستان لاهیجان در سال 1400 شامل 298 نفر بودند که با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بر اساس جدول مورگان، حجم نمونه168 نفر گزارش شد. در این پژوهش از پرسشنامه های شخصیتی نئو، سلامت روان و پرسشنامه ورزش گروهی غفاری (1382) به عنوان ابزارپژوهش و به منظور مشخص کردن قدرت متغیر ورزش گروهی برای پیش بینی سلامت روان زندانیان، از روش رگرسیون وجهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش 22 و Smart PLS نسخه 3 استفاده شد. سطح معنی داری نیز در تمامی آزمونها 05/0 در نظر گرفته شد.یافته هایافته ها نشان داد ورزش گروهی با سلامت روان و شکل گیری شخصیت زندانیان دردوران بیماری کووید19رابطه مستقیم معنی دار دارد و باعث بهبود سلامت روان و شکل گیری شخصیت زندانیان شده است.نتیجه گیریانجام ورزش گروهی، همگانی کردن ورزش و نهادینه شدن آن در بین زندانیان جهت تاثیر مستقیم در کاهش هزینه های درمانی زندانها و سلامتی زندانی ها توصیه می گردد.کلیدواژه هاورزش گروهی، سلامت روان، شکل گیری شخصیت، زندانیان،کووید19کلید واژگان: ورزش گروهی، سلامت روان، شکل گیری شخصیت، زندانیان، کووید19ObjectiveThe present study was conducted with the aim of investigating the relationship between group sports and mental health and the formation of personality traits of prisoners during the period of the Covid-19 disease.Research methodThe present study was non-experimental of descriptive-applied type and the statistical population in this study included all the criminals of Lahijan city in 2022 including 298 people who were selected by available sampling and according to Morgan's table, the sample size was reported as 168 people.In this research, from Neo personality questionnaires, mental health and Ghaffari group sports questionnaires (2012) as research tools and in order to determine the variable power of group sports to predict the mental health of prisoners, using the regression method to analyze the data using SPSS software. 22 and Smart PLS version 3 were used. The significance level was considered 0.05 in all tests.The findingsThe findings showed that group exercise has a significant direct relationship with the mental health and personality formation of prisoners during the covid-19 disease and has improved the mental health and personality formation of prisoners.KeywordsGroup sports, mental health, personality formation, prisoners, covid-19Keywords: Group Sports, Mental Health, Personality Formation, Prisoners, COVID-19
-
زمینه و هدفاز آنجا که استفاده از تمرینات تناوبی موجب تاثیر بیشتر بر عملکرد هوازی می شود؛ در پژوهش حاضر به مقایسه اثر دو نوع تمرین تداومی و تناوبی شدید بر عملکرد هوازی قایقرانان نخبه پرداخته شد.
روش تحقیق: از بین 60 قایقران حاضر در مسابقات قهرمان کشوری سال 1394، تعداد 18 قایقران مرد دعوت شده به اردوی تیم ملی روئینگ، به صورت تصادفی به دو گروه تمرینی تداومی و تناوبی شدید تقسیم شدند. از ارگومتر قایقرانی و دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی استفاده شد و همزمان، متغیرهای فیزیولوژیک عملکرد هوازی شامل حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)، حداقل سرعت رسیدن به حداکثر اکسیژن مصرفی (VVo2max ) و زمان رسیدن به واماندگی (Tmax) اندازه گیری شدند. تمرین تداومی 3 هفته، 10 جلسه پارو زدن در مسافت 10 کیلومتر با شدت70 الی 75 درصد حداکثر ضربان قلب بود. 80 درصد تمرین تناوبی شدید مشابه گروه تداومی بود، اما 20 درصد دیگر به شکل 6 دور پارو زدن یک دقیقه ای با 100 درصد (VVo2max ) و با افزایش یک دور در هر هفته اجرا شد. آزمون t وابسته و مستقل به ترتیب برای مقایسه درون گروهی و بین گروهی در سطح 0/05>p به کار گرفته شد.یافته هادر گروه تداومی و تناوبی شدید، افزایش معنی دار VO2max (به ترتیب 0/01=p و 0/001=p) و VVo2max (0/02=p و 0/004=p) مشاهده شد؛ اما شاخص زمان واماندگی (Tmax)، فقط در گروه تناوبی شدید افزایش معنی دار داشت (0/001=p). نتایج آزمون t مستقل برای مقایسه دو گروه در شاخص VO2max (p=0/52)، VVo2max (p=0/42) و Tmax (p=0/14)، تفاوت معنی داری را نشان نداد.نتیجه گیریهر دو نوع تمرین شاخص های VO2max و VVo2max را بهبود بخشیدند، اما میزان بهبودی پس از تمرین تناوبی به طور غیر معنی دار بیشتر بود؛ با اختصاص تنها 20 درصد جلسات تمرین به تمرینات تناوبی شدید، اظهار نظر قطعی به مطالعه بیشتر موکول می گردد.کلید واژگان: تمرین تداومی، تمرین تناوبی شدید، عملکرد هوازی، قایقرانیBackground And AimSince the use of interval training could be affected on aerobic performance, the effects of two types of continuous and high intensity interval training on aerobic performance in elite rowers were discussed in the present study.Materials And MethodsAmong sixty elite male rowers that participated in inter-country rowing championship, eighteen rowers (who selected as Iran national team members) divided randomly into two groups(continuous training and high intensity interval training). Rowing ergometer (Concept 2 model) and gas analyzer device was used, moreover simultaneously physiological factors measured (VO2max and VVo2max with gas analayzer, Tmax with chronometer). The training protocol in continuous group was consisted of 10 km rowing for three weeks (10 sessions per week) with 70-75% of maximum heart rate. High intensity interval (HIIT) group was done 8 sessions of continuous training per week plus 2 sessions of HIIT (including 6 sets X 1 minute ergo performance X 100% VVo2max). To analyze data, t-test was used to compare the differences within and between groups and the level of significance was set as pResultsIn both continuous and HIIT groups significant increase was observed in VO2max (p=0.01, p=0.001 respectively) and VVo2max (p=0.02, p=0.004 respectively) in post-test. Moreover, the Tmax was increased in the HIIT group significantly (p=0.001). The results of independent t-test in VO2max (p= 0.52), VVo2max (p=0.42) and Tmax (p=0.14) did not show any significant differences.ConclusionThese findings showed although both types of training schedules improved VO2max and VVo2max; however improvement rate after HIIT training was no significantly higher. With accounting of only 20 percent of high intensity interval training sessions, a definitive statement about comparing the two types of exercises, further study needs.Keywords: Continuous training, High intensity interval training, Aerobic performance, Rowing -
زمینه و هدفهدف این پژوهش بررسی تاثیر 8 هفته تمرینات ثبات مرکزی با توپ سوئیسی بر تعادل فوتبالیست های نوجوان بود.
روش تحقیق: از بین کلیه ورزشکاران فوتبالیست 12 تا 15 سال حاضر در مدارس فوتبال شهر لاهیجان، 30 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی برنامه تمرینی شامل تمرین های مرتبط با ثبات مرکزی را به مدت 8 هفته با تکرار 3 بار در هفته، به اجرا درآوردند. در چهار هفته اول، تمرینات مذکور، 2 بلوک 5 کوششی و در چهار هفته دوم، 2 بلوک 10 کوششی بود؛ در این مدت گروه کنترل تنها در کلاس های فوتبال شرکت داشتند. تعادل ایستا و پویا به ترتیب با آزمون ایستادن لک لک و آزمون تعدیل شده ستاره (Y) ارزیابی گردیدند. پس از بررسی طبیعی بودن توزیع میانگین داده ها با آزمون کولموگروف - اسمیرنوف، از آزمون t مستقل و وابسته برای مقایسه تغییرات بین گروهی و درون گروهی استفاده گردید و سطح معنی داری 05/0p <درنظر گرفته شد.یافته هانتایج نشان داد که اختلاف معنی داری در تعادل ایستا بین دو گروه در پس آزمون وجود ندارد (0/91=P). در تعادل پویا اختلاف معنی داری در دو جهت خلفی خارجی (0/04=P) و خلفی داخلی (0/002=P) در گروه تجربی پس از تمرینات مشاهده شد، اما در جهت قدامی پیشرفت معناداری بدست نیامد (0/33=P).نتیجه گیریبا توجه به نتایج این تحقیق مربیان و معلمان می توانند از تمرینات ثبات مرکزی برای بهبود تعادل پویا در افراد نوجوان استفاده نمایند، وضعیتی که با بهبود اجرا، یادگیری بهتر، و کاهش آسیب های ورزشی همراه خواهد بود.
کلید واژگان: ثبات مرکزی، تعادل پویا، آزمون تعدیل شده ستارهBackground And AimThe purpose of this study was to evaluate the effect of 8 weeks of core stability training with Swiss ball on the balance of teenager soccer players.Materials And Methods30 teenager soccer players were selected and divided randomly into two control and experimental groups. The training program of experimental group was included core stability exercises for 8 weeks، 3 times per week. In first four weeks experimental group performed exercises in two sets with 5 repeats and second four weeks of 2 sets with 10 repeats. In this period، the control group only participated in the practice of soccer. The evaluation of the static balance was done by Stork test and the dynamic balance was done by Y test. After normality test of data mean distribution by Kolmogorov-Smirnov test، paired- samples t-test was used for extraction of results and significance level considered if p≤0. 05.ResultsResults showed significant differences in poster medial (p=0. 002) and poster lateral (p=0. 04) direction in the experimental group in post-test. There were no significant differences in static balance (p=0. 91) and anterior direction between pre-test and post-test (p=0. 33).ConclusionAccording to the results of this research، the core stability exercises can be performed on teenager soccer players and children by coaches and teachers to improve balance and prevent sport injuries.Keywords: Core stability, Dynamic balance, Y test
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.