فهرست مطالب احسان اصغری
-
مقدمهفعالیت مقاومتی از جمله روش های تمرینی است که می تواند بر وضعیت بدن افراد کم تحرک آثار متفاوتی را داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی تغییرات سطوح سرمی آیریزین و برخی از فاکتورهای التهابی بلافاصله و 24 ساعت پس از اجرای یک جلسه فعالیت مقاومتی با شدت بالا در زنان جوان کم تحرک انجام شد.مواد و روش هادر پژوهش نیمه تجربی حاضر 15 زن کم تحرک (میانگین سنی 5/3±11/24 سال، قد13/4±37/165سانتی-متر و وزن 7/3±12/73) ، بصورت داوطلبانه شرکت کردند. جلسه فعالیت آزمودنی ها شامل چهار حرکت بالاتنه و چهار حرکت پایین تنه بود که با شدت 80-85 درصد یک تکرار بیشینه آزمودنی ها انجام شد. تحلیل آماری داده ها با کمک آزمون آماری تحلیل واریانس یکطرفه و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS v. 18 صورت گرفت (0/05>P).یافته هایک جلسه فعالیت مقاومتی با شدت بالا می تواند به بالا رفتن معنی دار سطوح آبریزش و فاکتورهای التهابی کمک نماید (0/05>p) ، 24 ساعت پس از جلسه فعالیت نیز سطوح آیروزین و (0/05>p) فاکتورهای التهابی نسبت به پیش از جلسه فعالیت بالا می ماند که تنها در مورد آیروزین این تفاوت معنی دار شد.
نتیجه گیری یافته های این پژوهش حاکی از آن است که یک جلسه فعالیت مقاومتی با شدت بالا به بالا رفتن سطوح آیروزین و فاکتورهای التهابی در افراد کم تحرک کمک کرده که این تغییرات در ادامه می تواند مورد توجه پژوهشگران باشد.کلید واژگان: یک جلسه, فعالیت مقاومتی, فاکتور التهابی, آیریزین, افراد کم تحرک}Background and AimResistance exercise is one of the methods of training that can have different effects on the status of the body of low mobility people. The aim of this study was to evaluate changes in serum levels of Irisin and some inflammatory factors immediately and 24 hours after a high-intensity exercise session in sedentary young women.Materials and MethodsThis semi-experimental study was carried out on 15 low mobility subjects (age: 24 ± 11.5 years, height: 165.57 ± 4.13 cm, weight: 73.12 ± 3.73), voluntarily participated in this research. The exercise session consisted of four upper and four lower limbs, with an intensity of 80-85% of 1RM of the subjects. Data were analyzed using one-way ANOVA and using SPSS software version 18 (P <0.05).ResultsA session of high-intensity resistance exercise can help to significantly increase Irisin levels and inflammatory factors (P <0.05). 24 hours after the activity session, Irisin levels and inflammatory factors remained high prior to the session, that this change was a significant difference about Irisin (P <0.05).ConclusionThe findings of this study indicate that a session of high-intensity resistance exercise helped to increase the levels of Irisin and inflammatory factors in sedentary people, which could be considered by researchersKeywords: A Session Exercise, Resistance Exercise, Inflammatory Factor, Irisin, Sedentary.} -
پژوهش حاضر با هدف بررسی تغییرات IL-15، CRP و آیریزین سرمی پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی در سالمندان و در فواصل مختلف پس از فعالیت و همچنین با نگاه امکان تغییر وضعیت عضلات و بهبود سارکوپنیا انجام گرفت. 15 سالمند (میانگین سنی 5/4±32/63 سال، قد33/2±61/168سانتی متر و وزن 2/4±5/78 کیلوگرم) داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به مدت 45 دقیقه و در سه دوره هشت تکراری با شدت 80 درصد 1RM فعالیت با وزنه را انجام دادند. فاصله استراحتی بین دوره های هر فعالیت دو دقیقه و فاصله بین فعالیت ها سه دقیقه بود. تحلیل آماری داده ها با کمک آزمون آماری تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSD صورت گرفت (05/0P<). یافته ها نشان داد که سطوح IL-15 و آیریزین بلافاصله پس از جلسه آزمون افزایش معناداری دارد و 24 ساعت پس از جلسه آزمون نیز CRP و آیریزین به طور معناداری افزایش می یابد (05/0P<). 72 ساعت پس از زمان آزمون، فاکتورهای التهابی نسبت به پیش از فعالت افزایش معناداری نشان دادند (05/0P<)؛ بنابراین یک جلسه فعالیت مقاومتی می تواند سبب بالا رفتن سطوح برخی از این فاکتورها در سالمندان شود که ممکن است به عنوان عاملی تاثیرگذار در بهبود عملکرد عضلانی و به ویژه کنترل سارکوپنیا در این افراد عمل کند.کلید واژگان: آیریزین, سالمندی, فاکتورهای التهابی, فعالیت مقاومتی}Sport Biosciences, Volume:9 Issue: 33, 2017, PP 271 -284The aim of this study was to evaluate changes of IL-15, CRP and serum irisin after one session of resistance activity in the elderly at different intervals with a view on the possibility of changing the muscles and improving sarcopenia. 15 elderly (mean age 63.32 ± 4.5 years, height 168.61 ± 2.33 cm and weight 78.5 ± 4.2 kg) voluntarily participated in this study. The subjects performed weight training for 45 minutes in 3 sets of 8 repetitions at 80% 1RM intensity with 2- minute rest intervals and 3-minute intervals. For statistical analysis of data, one-way ANOVA and LSD post hoc test were used (PKeywords: elderly, inflammatory factors, Irisin, strength exercis}
-
این پژوهش با هدف بررسی تغییرات سطوح سرمی آیریزین و برخی از فاکتورهای التهابی و ضد التهابی بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از اجرای یک جلسه فعالیت حاد مقاومتی در مردان جوان کم تحرک انجام شد. این پژوهش که به صورت نیمه تجربی انجام شد، 10 مرد کم تحرک (میانگین سنی 8/2±45/19 سال، قد25/4±86/174سانتی متر و وزن 5/3±73/67) ، داوطلبانه در یک جلسه فعالیت مقاومتی شرکت کردند. سطوح آیریزین و فاکتورهای التهابی در زمان-های پیش، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت اندازه گیری شد. تحلیل آماری داده ها با کمک فعالیت آماری تحلیل واریانس یک طرفه و فعالیت تعقیبی LSD صورت گرفت. نتایج نشان داد که سطوح آیریزین و اینترلوکین -6 و عامل نکروز توموری آلفا بلافاصله پس از جلسه آزمون افزایش مثبت و معناداری دارد (05/0P<). این یافته ها نشان داد که فاصله 24 ساعته پس از جلسه آزمون منجر به بالا باقی ماندن معنادار سطوح آیریزین و همچنین IL-10و TNF- گردید (05/0P<). پس از گذشت 48 ساعت از زمان آزمون تنها IL-10 بود که نسبت به پیش از فعالت افزایش معنادری را نشان داد (05/0P<). این نتایج نشان داد که استفاده از یک جلسه فعالیت حاد مقاومتی می تواند باعث بالارفتن سطوح آیریزین و برخی از فاکتورهای التهابی (اثر تحریکی آنها بر ترشح آیریزین) در افراد کم تحرک شده که این موضوع می تواند به عنوان فاکتوری تاثیر گذار در کنترل وزن و چاقی افراد عمل نماید. البته باید به بالارفتن فاکتورهای التهابی و اثر منفی این آزمون نیز توجه داشتکلید واژگان: فاکتورهای التهابی, آیریزین, افراد مبتدی, تمرین قدرتی}This study examined the changes in serum levels of inflammatory, anti-inflammatory factors and Irisin immediately, 24 and 48 hours after an acute session of resistance exercise in young men. In this semi-experimental study, 10 sedentary male (mean age 19.45±2.8 years, height 174.86±4.25 cm and a weight of 67.73±3.5) voluntarily participated. Power maximum bench press 1RM test subjects were measured. For statistical analysis was used of variance (ANOVA) and LSD post hoc test. The results showed that 1RM test leads to rising levels of Irisin, IL-6 and TNF- immediately after exercise test. The findings showed that 24 hours after the test session Irisin, IL-10 and TNF- levels was in high level. 48 hours after the test session just IL-10 showed differences significant (P0.05). The results showed that the use of an acute session of resistance exercise can cause elevated Irisin and some inflammatory factors levels in sedentary individuals, which may be effective factors to controlled fat and overweight. Although we must notice to elevation of inflammatory factors levels and negative effects.Keywords: inflammatory factors, Irisin, beginners, strength training}
-
سابقه و هدف
پیشرفت علمی در زمینه دو و میدانی این دیدگاه را برای دوندگان فراهم آورده است که برای رسیدن و ماندن در VO2max روش های زیادی وجود دارد، بنابراین به نظر می رسد که معرفی و کشف متغیرهای تعیین کننده راه کار مناسبی برای آنها باشد. هدف پژوهش، بررسی متغیرهای فیزیولوژیکی منتخب، زمان ماندن در VO2max (TVO2max) و میزان ادراک فشار کار (RPE) طی دویدن های تداومی و تناوبی با شدت VVO2max (حداقل سرعتی که آزمودنی به VO2max می رسد) بود.
روش شناسی: 8 پسر دانشجوی دونده استقامتی با سن 92/2±5/25 سال، قد 98/4±62/174 سانتی متر، وزن 34/7±5/69 کیلوگرم و توان هوازی 22/3±38/47 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه در یک نوبت فعالیت تداومی و سه نوبت فعالیت تناوبی با نسبت فعالیت به استراحت 30 ثانیه به 15 ثانیه (IT1)، 60 ثانیه به 30 ثانیه (IT2) و120 ثانیه به 60 ثانیه (IT3) به صورت تصادفی شرکت کردند. نسبت تبادل تنفسی (RER)، ضربان قلب (HR)، اکسیژن مصرفی (VO2)، TVO2max و RPE هنگام فعالیت دویدن تحت بار کاری معین ثبت گردید. به منظور مقایسه تفاوت میانگین ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یکطرفه و از آزمون تعقیبی توکی برای بررسی تفاوت میانگین ها استفاده شد.یافته هانتایج پژوهش نشان داد که بین گروه تداومی (C) و گروه های تناوبی در همه متغیرها تفاوت معناداری وجود دارد (05/0P2و TVO2max بین میانگین گروه های تناوبی IT1 و IT3 تفاوت معناداری حاصل شد. این تفاوت معنادار در مورد متغیر RER بین گروه IT3 با گروه های IT1 و IT2 و در مورد متغیر RPE بین میانگین همه گروه ها به دست آمد.
بحث و نتیجه گیریاین نتایج نشان داد که فعالیت های تناوبی به ویژه فعالیت های تناوبی کوتاه تر، علاوه بر این که می توانند RPE ورزشکار را کاهش دهند، به ورزشکار اجازه می دهد تا مدت زمان بیشتری را در VO2max نسبت به فعالیت تداومی و یا فعالیت های تناوبی با وهله های طولانی تر، باقی مانده و به فعالیت بپردازد.
کلید واژگان: دونده استقامتی, نسبت تبادل تنفسی, مقدار اکسیژن مصرفی, حداقل سرعتی که آزمودنی به VO2max می رسد, زمان ماندن در VO2max} -
پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر سه نوع بازیافت (فعال، غیرفعال و ماساژ ورزشی) بر رکورد دوی 800 و 1500 متر دوندگان نیمه استقامت دانشگاهی انجام شد. برای این منظور، 20 دونده نیمه استقامت پسر 19 تا 25 ساله به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. دوره تحقیقی درمدت 2 هفته و 7جلسه انجام شد. در بین وهله های فعالیت و در جلسات اول و چهارم دوی 800 و 1500 متر از بازیافت غیرفعال، در جلسات دوم و پنجم دوی 800 و 1500 متر، از بازیافت فعال (حرکات کششی) و در جلسات سوم وششم دوی 800 و 1500 متر از ماساژ ورزشی (در عضلات چهار سر، همسترینگ، سرینی و ساق) استفاده شد. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد ماساژ ورزشی، بازیافت های فعال و غیر فعال تاثیر معناداری بر افزایش رکورد زمانی دوی 800 و1500 داشته است (05/0p ). همچنین، تفاوت معناداری بین رکوردهای بدست آمده بعد از استفاده از بازیافت غیر فعال و ماساژ ورزشی و همچنین بازیافت غیر فعال و فعال وجود داشت (05/0p ). با توجه به اینکه رکورد زمانی آزمودنی ها در دوی 1500 متر، پس از اعمال ماساژ ورزشی و بازیافت فعال نسبت به بازیافت غیر فعال و رکورد زمانی آزمودنی ها در دوی 800 متر، پس از اعمال ماساژ ورزشی نسبت به بازیافت فعال و غیر فعال بهتر بوده است، بنابراین پیشنهاد می شود در دوهای 800 متر از دوره های استراحتی مانند ماساژ ورزشی و در فعالیت های با زمان فعالیت بیشتر، از بازیافت فعال و ماساژ ورزشی استفاده شود. ضمن اینکه زمان دوره بازیافت نیز مورد توجه قرار گیرد.کلید واژگان: بازیافت, ماساژ ورزشی, دوی نیمه استقامت, کشش ایستا, فاصله استراحتی}The aim of this study was to compare the effects of three recovery methods (active, passive, sport massage) on 800 m and 1500 m records in collegiate middle distance runners. For this purpose, 20 male middle distance runners aged between 19 and 25 participated in this study voluntarily. The study performed for 2 weeks and 7 sessions. Between bouts and in the first and fourth sessions of 800 m and 1500 m running, passive recovery was used; in the second and fifth sessions, active recovery (stretching) was used and in the third and sixth sessions, sport massage recovery (in quadriceps, hamstring, gluteus and gastrocnemius muscles) was used. For statistical analysis of data, analysis of variance with repeated measures and LSD post hoc tests were used. Data analysis showed that sport massage, active and passive recovery had a significant effect on increasing 800 m and 1500 m running time records (P0.05). Also, there was a significant difference in received records between passive and sport massage recovery and also between passive and active recovery (P0.05). As subject's time record in 1500 m running was better after sport massage and active recovery compared with passive recovery and their time record in 800 m running was betterafter sport massage compared with active and passive recovery, it is suggested that rest intervals such as sport massage recovery be used in 800 m running and in exercises with higher activity time, active recovery and sport massage be used. Furthermore, the time of recovery must be considered as well.Keywords: Recovery, Sport Massage, Middle Distance Running, Static Stretching, Rest Interval}
-
مقدمهجلسات تمرینی شدید ممکن است با اثر گذاری بر سیستمهای مختلف بدن به ویژه سیستم ایمنی و متغیرهای خونی، اثرات متفاوتی را بر عملکرد بهینه ورزشکار داشته، که چگونگی این تاثیرات هنوز در هالهای از ابهام است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر یک جلسه تمرین شدید کبدی بر ایمنی هومورال و سطح لاکتات خون بلافاصله، 24 و 72 ساعت پس از جلسه تمرین کبدی انجام شد.روش کارتعداد 10 کبدیکار (سن 6/1±5/21 سال، وزن 1/4±4/62 کیلوگرم، قد 4/2±12/174سانتیمتر) 110 دقیقه تمرینات شدید را انجام دادند. نمونه گیری خون وریدی قبل، بلافاصله، 24 و 72 ساعت پس از تمرین ثبت شد. تحلیل آماری داده ها با کمک آزمون آماری تی همبسته و آزمون تحلیل واریانس با داده های تکراری صورت گرفت (05/0P<).یافته هانتایج نشان داد که بلافاصله پس از پایان جلسه فعالیت مقدار تمامی ایمونوگلوبولینها کاهش معنادار و مقدار بیشینه لاکتات خون افزایش معناداری را نشان داد (05/0P<). پس از گذشت 24 ساعت مقدار IgG (6/0±38/955) کاهش و مقادیرIgM (1/1±16/210) و IgA (4/2±25/288) افزایش یافت که این تغییرات در مورد تمامی ایمونوگلوبولینها نسبت به پیش از فعالیت معنادار بود (05/0P<). سطح بیشینه لاکتات خون پس از گذشت این دوره افزایش غیر معناداری نسبت به پیش از فعالیت نشان داد (05/0P<). پس از دوره بازیافت 72 ساعته مقدار IgG افزایش یافته (2/3±41/1230) به طوریکه این افزایش نسبت به پیش، بلافاصله و 24 ساعت پس از فعالیت معنادار گردید (05/0P<). همچنین مقادیر ایمونوگلوبولین M (01/1±02/162) و ایمونوگلوبین A (98/0±32/238) پس از این دوره استراحتی نسبت به پیش از فعالیت کاهش غیر معناداری را نشان دادند (05/0P<). مقدار بیشینه لاکتات خون نیز بلافاصله و 24 ساعت پس از این دوره کاهش معناداری را با مقدار بلافاصله و 24 ساعت پس از فعالیت نشان داد (05/0P<).بحث و نتیجه گیریاین نتایج نشان داد که 24 ساعت پس از جلسه فعالیت شدید در سطح لاکتات خون و مقدار ایمونوگلوبولین ها تغییراتی حاصل شده که در برخی از موارد ممکن است این فاصله استراحتی در بازگرداندن برخی از متغیرها به مقدار پایه موثر بوده و در برخی دیگر به زمان بیشتری نیاز باشد. بنابراین استفاده از از دوره های استراحتی مناسب خاص یک متغیر بوده و باید بر اساس نیازهای تمرینی در برنامه تمرینات اعمال شود.
کلید واژگان: فعالیت شدید, کبدی, ایمنی هومورال, لاکتات خون}IntroductionIntense training sessions may affect multiple organ systems, especially the immune system and blood variables, that may have different effects on athletic performance, and these effects are unknown. The purpose of this study has been to investigate the effects of single session of high intensity activities on humoral immune and blood lactate levels immediate, 24 and 72h after exercise in Kabaddi athletes.MethodologyFor this reason ten elitist Kabaddi athletes (age 21.5±1.6 years, height 174.12 ±2.4 cm and weight 62.4±4.1 kg) took part in this study that the type of it was mid experimental. Subjects were asked to perform high intensity exercises in length of 110 min. Blood samples were taken at pre, immediately, 24 and 72h after exercise and Lactate maximum (Lacmax) were measured throughout exercise. Data were analyzed by using paired sample student T-test and General liner model, and we used of SPSS 18 for this reason (P<0.05).ResultsAll levels of immunoglobulins were decreased immediately after exercise, but Lacmax had significant increase. After 24h, the amount of IgG (955.38±0.6) was decreased and the amount of IgM (210.16±1.1) and IgA (288.25±2.4) were decreased than before and immediately after exercise, and all immunoglobulins were significant after exercise rather than before exercise (P<0.05). Also, Lacmax levels after this period has increased insignificantly compared to before exercise (P<0.05). IgG levels (1230.41 ± 3.2) increased after 72-hour recovery period, so that this increase compared to before, immediately after and 24 hours after exercise was significantly (P<0.05). The amounts of Ig M (162.02 ± 1.01) and IgA (238.32 ± 0.98) after this period of rest had insignificantly decreased (05/0P <). Lacmax value was a significant difference between immediately after and 24 hours after this period (P<0.05).ConclusionThe results showed that 24 hours after high intensity exercise, blood lactate level and amount of immunoglobulin have changes, that in some cases this rest period may be effect to restore some of the variables to basic levels and about others, more time is required. Then, the use of proper rest periods vary according to a variable and it must apply in training programs with needs of training.Keywords: Single session, high intensity exercise, Kabaddi, Humoral immune} -
مقایسه اثر تمرینات با حجم بالا و تمرینات با شدت بالا بر مقدار تجمع لاکتات، زمان اجرا و میزان بهبود 2VO اوج در دوندگان استقامتی 10-14 سالهپژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر تمرینات با حجم بالا و تمرینات با شدت بالا بر مقدار تجمع لاکتات، زمان اجرا و میزان بهبود اوج اکسیژن مصرفی (VO2peak) در دوندگان استقامتی 10-14 ساله انجام شد. بیست دانش آموز دونده استقامتی پسر با سن 32/2±5/12 سال، قد 27/3±62/154 سانتی متر، وزن 12/5±5/34 کیلوگرم، حداکثر ضربان قلب 1/3±5/207 ضربه در دقیقه و اوج اکسیژن مصرفی 22/3±45/36 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه به صورت متقاطع و در دو حالت در گروه های فعالیتی A و B در دو مدل فعالیت تناوبی با شدت بالا و حجم پایین (HT) (60 ثانیه فعالیت با شدت90٪ 2VOاوج و 60 ثانیه استراحت با شدت 30٪ 2VOاوج) به مدت 30 دقیقه و با شدت پایین و حجم بالا (VT) (60 ثانیه فعالیت با شدت 65٪ 2VO اوج و 60 ثانیه استراحت با شدت 30٪ 2VOاوج) به مدت 60 دقیقه طی دو دوره شش هفته ای و به فاصله پنج هفته از یکدیگر، به صورت داوطلبانه شرکت کردند. اوج اکسیژن مصرفی، نسبت تبادل تنفسی (RER)، رکورد دوی 1500 متر و لاکتات پلاسمای آزمودنی ها، هنگام فعالیت های تناوبی مختلف ثبت شد. به منظور مقایسه تفاوت میانگین ها از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری (05/0P≤) استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد در m1500T آزمودنی ها بین پیش و پس از آزمون نوع فعالیت HT، کاهش معناداری داشتند و این تفاوت بین مدل فعالیتی HT نسبت به مدل فعالیتی VT معنادار بود (05/0P<). در مورد متغیرهای RER و لاکتات بیشینه (Lacmax)، کاهش معناداری بین پیش و پس از استفاده از مدل فعالیتی HT نسبت به مدل فعالیتی VT مشاهده شد (05/0P<). در مورد متغیر 2VO اوج این نتایج نشان داد که با استفاده از این دو مدل فعالیتی، افزایش معناداری بین مقادیر پیش و پس از فعالیت به وجود آمد (05/0P<). بر اساس این یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که مدل فعالیتی HT نسبت به مدل فعالیتی VT در مورد متغیرهای RER، peak2VO، Lacmax و m1500T کارایی بالاتری دارد و با توجه به محدودیت زمانی در برنامه تمرینی این گروه از ورزشکاران، این مدل تمرینی ممکن است جایگزین خوبی برای مدل های تمرینی طولانی مدت و خسته کننده به لحاظ دوره زمانی باشد.
کلید واژگان: اکسیژن مصرفی, تبادل تنفسی, فعالیت های تناوبی, لاکتات, نسبت دونده استقامتی}A Comparison between Effects of High Intensity and High Volume Training on Lactate Accumulation, Time Performance and VO2peak in 10-14 Year Old Distance RunnersThis study aimed to compare the effects of high intensity and high volume training on lactate accumulation, time performance and VO2peak in 10-14 years old distance runners. 20 male endurance runners aged 12.5±2.32 years old and with a height of 154.62±3.27 cm, weight of 34.5±5.12 kg, maximum heart rate of 207.5±3.1 and VO2max of 36.45±3.22 ml /kg/min took part in the experiment. The experiment was undertaken randomly in a crossover form between two modes and two groups of runners (Group A and B), and two intermittent exercise models. The exercise models included: (i) a high intensity and low volume (HT) model (60 seconds exercise with 90% VO2 peak and 60 seconds rest with 30% VO2 peak) within 30 minutes activity and (ii) a low intensity and high volume (VT) model (60 seconds exercise with 65% VO2 peak and 60 seconds rest with 30% VO2 peak) within 60 minutes activity. The experiments were performed during two 6-week periods with a 5-week rest in between. Respiratory Exchange Ratio (RER), Time performance in 1500 meters (T1500m) and Lactate maximum (Lacmax) were measured throughout the exercises. Repeated-measures ANOVA and Bonferroni post hoc tests were used to determine any significant difference between the groups and exercises. The results showed that there was a significant difference in the value of T1500m between pre and post HT and VT models (P<0.05).With regard to the maximum amount of RER and lactate, there was only a significant difference between pre and post HT exercise model (P<0.05). The results revealed that both HT and VT models had a significant difference in VO2peak between pre and post exercise (P<0.05). Overall, the findings of this study showed that the HT exercise model compared to the VT exercise model had higher performance on the RER, Lacmax, T1500m andVO2peak parameters. Where time limitation is an issue for athletes, the HT exercise model may therefore be a good substitution for long and boring training models.Keywords: Intermittent Exercises, Lactate, Oxygen Uptake, Respiratory Exchange Ratio, Endurance Runner} -
مقدمهفعالیت بدنی با کاهش عوامل خطرزا، نقش حفاظتی در برابر بیماری های قلبی ایفا می کند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر یک دوره تمرینات ترکیبی و هوازی بر عوامل خطرزای بیماری قلبی عروقی در مردان غیرفعال می باشد.روش بررسی29 مرد داوطلب تمرین نکرده با دامنه سنی 36 الی 56 سال در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی در یکی از سه گروه هوازی، ترکیبی (هوازی و مقاومتی) و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از دوره تمرینی، شاخص توده بدن، نسبت کمر به لگن، گلوکز، فشار خون و نیمرخ لیپیدی آزمودنی ها، اندازه گیری شد. مدت زمان برنامه تمرینی برای هر گروه 8 هفته و هر هفته 3 جلسه بود. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آماری t همبسته و تحلیل واریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایجبعد از تمرینات هوازی و ترکیبی، سطوح تری گلیسیرید (TG)، کلسترول تام (TC)، لیپوپروتئین کم چگال (LDL)، لیپوپروتئین پر چگال (HDL) و گلوکز خون، تغییر معنی داری یافت (05/0p<) اما بین گروه هوازی و ترکیبی تفاوت معنی داری در TC، LDL، TG، HDL، گلوکز، فشار خون سیستولی، دیاستولی و میانگین فشار سرخرگی، مشاهده نشد. همچنین آزمودنی های هر دو گروه تجربی، افزایش معنی داری را در حداکثر اکسیژن مصرفی نشان دادند (05/0p<).نتیجه گیریبا توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که هر دو نوع تمرین باعث کاهش عوامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی در مردان غیرفعال می شوند، هرچند که هریک از تمرینات، فواید ویژه خود را دارد.
کلید واژگان: تمرینات ترکیبی, تمرینات هوازی, نیمرخ لیپیدی, فشارخون, حداکثر اکسیژن مصرفی}Journal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:20 Issue: 5, 2013, PP 627 -638IntroductionPhysical activity plays a protective role against cardiovascular disease via reducing risk factors. The purpose of this study was to compare effect of concurrent (resistance-aerobic) and aerobic training on lipid profile، blood glucose and blood pressure in middle-aged men at risk for cardiovascular disease.MethodsTwenty-nine untrained male volunteers 36-56 years old participated in this study. The subjects were randomly placed into one of three groups (aerobic، concurrent (aerobic & resistant) and control). Body mass index، body fat percentage، glucose، blood pressure، and lipid profile were measured at baseline and after exercise training. Training program lasted for eight weeks and it was carried out 3 times per week. Statistical tests of paired t and ANOVA were used for data analysis.ResultsPlasma TC، LDL، TG، glucose and HDL changed significantly with concurrent and aerobic training (p<0. 05); but، there were no significant differences in triglyceride (TG)، total cholesterol (TC)، high density lipoprotein (HDL)، glucose low density lipoprotein (LDL) and systolic and diastolic blood pressures between concurrent and aerobic groups. Also، VO2max was elevated in the two training group (p<0. 05).ConclusionThe result of the present study indicated that both aerobic and concurrent training resulted in improving the metabolic parameters related to cardiovascular risk in middle-aged men. However، each type of training also provides unique benefits.Keywords: Aerobic training, Blood pressure, Concurrent training, Lipid profile, VO2 max} -
هدف این پژوهش بررسی اثرات استفاده از حرکت مقاومتی بالاتنه (پرس سینه) و پایین تنه (پشت ران) در تناوب های استراحتی بر میزان درک فشار کار (RPE)، مقدار لاکتات و کمیت اجرای حرکت جلو ران با بار 75 درصد یک تکرار بیشینه بود. 15 مرد اندام پرور با میانگین 9/1± 9/20 سال، قد 5/4± 6/175 سانتی متر، و وزن 2/5±8/74 کیلوگرم، داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و سه جلسه تمرین را به فاصله 48 ساعت از یکدیگر انجام دادند. آزمودنی ها در هر جلسه یکی از مدل های فعالیتی L1 (حرکت جلو ران با استراحت غیرفعال)، L2(حرکت جلو ران با حرکت پرس سینه و استراحت غیرفعال) و L3 (حرکت جلو ران با حرکت پشت ران و استراحت غیرفعال) را تا سرحد خستگی و با فاصله استراحتی 3 دقیقه انجام دادند و تعداد تکرارها در نوبت های مذکور ثبت گردید. میزان درک فشار کار و لاکتات خون، پیش و پس از فعالیت های مختلف، ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. نتایج نشان داد تعداد تکرارها در نوبت های متوالی هر سه مدل فعالیتی کاهش یافته و بین توانایی حفظ تکرار در نوبت-های متوالی به ویژه در مدل فعالیتی L2 تفاوت مثبت معنی داری وجود دارد (05/0P<). همچنین، تفاوت معنی داری بین مدل های فعالیتی L2 و L3 و L1 و L3 در توانایی حفظ تکرار وجود داشت (05/0P<). در میزان درک فشار آزمودنی ها بین همه مدل های فعالیتی تفاوت معنی داری مشاهده شد (05/0P<). همچنین، این نتایج نشان داد از بین مقدار لاکتات تولیدشده در مدل های فعالیتی L2 و L3 و L1 و L3 تفاوت مثبت معنی داری در مورد روش L2 وجود دارد (05/0P<). بنابراین، باتوجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد استفاده از مدل های تمرینی به شکل ترکیب تمرینات اندام تحتانی و فوقانی علاوه براینکه زمان کل تمرین را کاهش می دهند، کمیت تکرارها را با میزان درک فشار کار و مقدار لاکتات کمتر نسبت به سایر مدل های تمرینی در حد بالاتری نگه می دارند.
کلید واژگان: میزان درک فشار کار, جلو ران, پرس سینه, پشت ران, استراحت فعال}The purpose of this study was to investigate the effects of using upper (Bench press) and lower body (Leg curl) exercise during rest interval on rating of perceived exertion (RPE), lactate production and quantity of lower bodyperformance (Leg extension) with 75% 1RM (repetition maximum). 15 resistance trained men (age 20.9±1.9 years, height 175.6 ±4.5 cm and weight 74.8±5.2 kg) took part in four testing sessions with 48 hours recovery between sessions voluntarily. subjects completed randomly exercises during per session one models of leg extension exercise with inactive rest (L1), leg extension exercise with bench press and inactive rest (L2), and leg extension movement with leg curl and inactive rest of 3 min (L3) up to voluntary exhaustion. RPE and Lactate were measured before and after differentexercises. For statistical analysis of data, two-way repeated measures and LSD post hoc tests were used. The result showed that all of three exercise models reduced the repetitions in continuous sets specially L2 model, and there were significant differences between sets (P<0.05). Also, there was significant difference between sustainability of repetitions in L2, L3 and L1, L3exercise models (P<0.05). Also, there was significant difference between lactate production in L2, L3 and L1, L3 and RPE in all exercise models specially L2 model as positive difference (P<0.05). Therefore, it seems that use of combined exercise models, specially combined lower and upper body exercise, not only reduced all times of workout, but also attenuates rating of perceived exertion and lactate production, and maintains quantity of repetitions.Keywords: Rating of perceived exertion, Bench press, Leg extension, Leg curl, Active rest} -
زمینه و هدفتمرینات ویژه آماده سازی که با شدت های بالا در فصل پیش از مسابقات انجام می شوند، ممکن است با اثر گذاری بر متغیرهای خونی، اثرات متفاوتی را بر عملکرد ورزشکار داشته باشند. هدف پژوهش حاضر، توصیف اثرات یک جلسه تمرینات ویژه آماده سازی و مهارتی بر ایمنی هومورال و گلبول های سفید خون بلافاصله و پس از یک فاصله استراحتی 24 ساعته طی تمرینات صخره نوردی بوده است.مواد و روش ها10 ورزشکار صخره نورد نخبه در این مطالعه نیمه تجربی شرکت کردند. آزمودنی ها 95 دقیقه تمرینات ویژه آماده سازی و مهارتی را انجام دادند. نمونه گیری خون وریدی قبل، بلافاصله و 24 ساعت پس از تمرین صورت گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با کمک آزمون آماری تی همبسته و آزمون مدل خطی و با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 18) صورت گرفت.یافته هانتایج نشان داد که بلافاصله پس از پایان جلسه فعالیت مقدار تمامی ایمونوگلوبین ها کاهش یافت که این کاهش تنها در مورد ایمونوگلوبین G (05/0P<) معنادار بود. مقدار گلبول های سفید خون نیز افزایش معناداری داشت (05/0P<). اما پس از یک دوره بازیافت 24 ساعته مقادیر IgG باز هم کاهش یافته به طوری که نسبت به پیش و بلافاصله پس از فعالیت معنادار گردید (05/0P<). همچنین مقادیر ایمونوگلوبین M و ایمونوگلوبین A پس از این دوره استراحتی به طور معناداری نسبت به پیش و بلافاصله پس از فعالیت افزایش پیدا کرد (05/0P<) و مقدار گلبول سفید خون نیز پس از 24 ساعت تفاوت معناداری با مقدار قبل از فعالیت نداشتند (05/0P>).نتیجه گیرینتایج نشان داد که بلافاصله پس از جلسه فعالیت صخره نوردی، دوره استراحتی 24 ساعته می تواند در بازگرداندن متغیرهای ایمنی به مقدار پایه موثر باشد. (مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، دوره 19/شماره 2/ صص145-136).
کلید واژگان: ایمنی هومرال, تمرین ورزیش, ایمونوگلوبین}Background andPurposeThe specific preparatory activities may have different effects on various body systems which are not yet clear. The purpose of this study was to investigate the effects of a single session of specific preparatory activities on humoral immunity and white blood cell (WBC) immediately and 24 hours after exercise in elite rock climbing athletes.MethodologyTen elite rock climbing athletes (age 23.3±2.2 years, height 173.6 ±4.8 cm, and weight 64.5±7.3 kg) took part in this quasi-experimental study. Subjects were asked to perform specific exercises for 95 minutes (10 minutes warm up, 75 minutes climbing with different degrees of severity, and 10 minutes cool down). Blood samples were taken before exercise, immediately after exercise, and 24 hours after exercise. Data were analyzed using paired sample Student’s t-test and general linear model (p<0.05).ResultsAll levels of immunoglobulins decreased immediately after the activity, but this change was significant only for IGM. White blood cells were increased significantly. However, after the 24-hour recovery period, IgG levels were significantly lower than before and immediately after exercise. IgM and IgA also increased significantly. The WBC counts after 24 hours had no significant difference with the previous levels.ConclusionThis study showed that following changes in humeral immune system variables and WBC count after an exercise in elite rock climbers, a 24-hour rest period can be effective to restore basal levels of these variables. Others may require more time. (Quarterly Journal of Sabzevar University of Medical Sciences, Volume 19, Number 2, pp.136-145).Keywords: Leukocytes, Exercises, Humoral Immunity} -
مقدمه و هدفتمرینات ویژه آماده سازی و مهارتی که با شدت های بالا در فصل پیش از مسابقات انجام می شوند ممکن است با اثر گذاری بر سیستم های مختلف بدن به ویژه متغیرهای خونی، اثرات متفاوتی را بر عملکرد و اوج اجرای ورزشی ورزشکار داشته باشند که چگونگی این تاثیرات هنوز در هاله ای از ابهام است. این پژوهش به هدف تاثیر میزان استراحتی پس از تمرینات ویژه آماده سازی و مهارتی بر شاخص های خونی صخره نوردان مرد نخبه انجام شد.
مواد و روش هابدین منظور، تعداد 10 ورزشکار صخره نورد نخبه (سن 2/2±3/23 سال، وزن 3/7±5/64 کیلوگرم، قد 8/4±6/173سانتی متر) در این مطالعه شرکت کردند. از آزمودنی ها خواسته شد 95 دقیقه تمرینات ویژه آماده سازی و مهارتی شامل: 10 دقیقه گرم کردن، 75 دقیقه صعود در مسیرهای با درجه های سختی متفاوت و 10 دقیقه سرد کردن را انجام دهند. نمونه گیری خون وریدی جهت ارزیابی تاثیر تمرین بر روی متغیر های خونی، قبل، بلافاصله و 24 ساعت پس از تمرین صورت گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون آماری t همبسته و آزمون مدل خطی استفاده شد (05/0P<).یافته هانتایج نشان داد که بلافاصله پس از جلسه فعالیت سطوح متغیر های HCT، RBC، HGB، MCV و PLT کاهش معناداری داشته است (05/0P<). پس از یک دوره استراحت 24 ساعته سطوح HCT و RBC افزایش یافته که نسبت به مقادیر بلافاصله پس از فعالیت معنادار بوده (05/0P<) و نسبت به مقادیر پیش از فعالیت معنادار نبود (05/0P>). این نتایج در مورد مقادیر RDW، MCV و MCH نسبت به مقادیر بلافاصله پس از فعالیت نیز صدق کرد (05/0P<). پس از دوره استراحتی 72 ساعته هر چند سطوح HCT، RBC و MCH افزایش یافت، اما به سطوح پیش از فعالیت باز نگشته و پایین بودن این مقادیر نسبت به مقادیر پیش از فعالیت معنادار نبود (05/0P>). سطح RDW و MCV پس از 72 ساعت نیز افزایش معناداری را نسبت به مقادیر پیش از فعالیت نشان داد (05/0P<). سطح PLT پس از 24 و 72 ساعت استراحت کاهش معناداری را نسبت به مقادیر بلافاصله پس از فعالیت نشان داد (05/0P<)، هرچند که پس از 72 ساعت استراحت سطح PLT نسبت به مقادیر پیش از قعالیت کاهش غیز معناداری را نشان داد (05/0P>).نتیجه گیریاین نتایج نشان داد که هر دوره استراحتی بر متغیرهای خاصی از خون تاثیر مناسبی را داشته و برای بهره گیری از مدل استراحتی مناسب و موثر بهتر است مربیان و ورزشکاران نوع متغیر و میزان اثر گذاری آن را در تمرین تعیین و بر اساس آن برنامه را تدوین نمایند. همچنین در تدوین برنامه تمرینی علاوه بر بررسی پاسخ های بلافاصله پس از جلسه فعالیت، پاسخ های بعدی جلسه فعالیت را نیز مد نظر قرار دهند.
کلید واژگان: دوره استراحت, صخره نوردی, شاخص های خونی, تمرینات ویژه آماده سازی} -
همواره فاصله استراحتی به میزان فعالیت انجام شده در جلسه تمرین، عامل مهمی در حفظ اجرا تلقی می شود و جایگزینی فاصله استراحتی مناسب، ممکن است اجرای فرد را بهبود بخشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر جایگزینی تمرینات اندام تحتانی و فوقانی بر کمیت اجرای تمرینات اندام فوقانی و میزان لاکتات با بار 75 درصد یک تکرار بیشینه بود. برای این منظور، 15 مرد تمرین کرده رشته پرورش اندام با میانگین سنی 9/1 9/20 سال، وزن 2/5 8/74 کیلوگرم و توان هوازی 6/8 48/35 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه، به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. همه آزمودنی ها چهار جلسه تمرین را به فاصله 48 ساعت از یکدیگر انجام دادند. در جلسه اول، یک تکرار بیشینه آزمودنی ها اندازه گیری شد. از جلسه دوم تا چهارم، آزمودنی ها در هر جلسه چهار نوبت حرکت پرس سینه را با 75 درصد یک تکرار بیشینه تا سر حد خستگی اجرا کردند. در هر جلسه یکی از مدل های فعالیتی حرکت پرس سینه با استراحت غیرفعال (P1)، حرکت پرس سینه با حرکت جلو (P2) و استراحت غیرفعال و حرکت پرس سینه با حرکت پارویی نشسته (P3) و استراحت غیرفعال را به صورت تصادفی انجام دادند و تعداد تکرارها در نوبت های مذکور ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. نتایج نشان داد هر سه مدل فعالیی مورد استفاده تعداد تکرارها را در نوبت های متوالی کاهش می دهد و بین توانایی حفظ تکرار در نوبت های متوالی تفاوت معناداری وجود دارد (001/0 = P). همچنین، توانایی حفظ تکرار با استفاده از مدل فعالیتی P1 در مقایسه با مدل فعالیتی P3 (001/0= P) و همچنین مدل فعالیتی P2 در مقایسه با مدل فعالیتی P3 (02/0=P)، به طور معناداری بیشتر است. این نتایج نشان داد بین مقدار لاکتات تولید شده در مدل های فعالیتی P1 و P3 (001/0=P) و P2 و P3 (03/0=P) تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین، با توجه به اینکه تعداد تکرارها و مقدار لاکتات تولید شده در مدل های فعالیتی P1 و P2 تفاوت معناداری وجود ندارد (0/85= P)، به نظر می رسد استفاده از ترکیب تمرینات اندام فوقانی و تحتانی علاوه بر اینکه با کاهش مقدار لاکتات تجمع یافته، کمیت تکرارها رادر حد بالاتری نگه می دارند، کل زمان تمرین را نیز نسبت به دیگر مدل های تمرینی کاهش می دهند.
کلید واژگان: پرس سینه, جلو ران, پارویی نشسته, توانایی حفظ تکرار, تناوب استراحتی}The aim of this study was to compare the effects of substitution of upper and lower body exercises during rest intervals on the quantity of upper body performance and lactate with 75% 1RM (Repetition maximum). For this purpose, 15 trained bodybuilders (age 20.9±1.9 years, weight 74.8±5.2 kg and aerobic power 35.48±8.6 ml/kg/min) took part in this study voluntarily. All subjects performed four testing sessions of bench press with 48 hours of recovery between sessions. In the first session, 1RM was measured. During the second to fourth session, subjects performed four sets per session with 75% 1RM up to voluntary exhaustion. In each session, subjects completed one of the following models: bench press movement with inactive rest (P1), bench press movement with leg extension and inactive rest (p2), and bench press movement with seated rowing and inactive rest (p3) randomly. For statistical analysis of data, two-way repeated measures ANOVA and LSD post hoc test were used. The results showed that all three exercise models reduced the repetitions in consecutive sets, and there were significant differences between consecutive sets (P=0.001). Also, sustainability of repetitions in P1 exercise model was significantly higher than P3 exercise model (P=0.001), and P2 exercise model than P3 exercise model (P=0.02). The present findings indicated a significant difference between lactate produced during P1 and P3 models (P=0.001), and P2 and P3 models (P=0.03). Therefore, as there was no significant difference between percentage of repetition and lactate production during exercise models of P1 and P2, it seems that combined upper and lower exercise reduces the time of exercises and maintains the repetitions at a higher level through decreasing lactate accumulation. -
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات یک جلسه تمرینات ویژه آماده سازی و مهارتی بر متغیرهای هماتولوژیک کونگ فو کاران زبده انجام شد. روش تحقیق: بدین منظور،8 کونگ فو کار با میانگین سنی46/0 ±21 سال ، وزن 6/3±8/63 کیلو گرم قد 3/3± 170 سانتی متر و توان هوازی 2/3 ±4/47 میلی لیتر کیلو گرم در دقیقه در این مطالعه شرکت کردند. از آزمودنی ها خواسته شد 90دقیقه تمرینات ویژه آماده سازی و مهارتی شامل: 20دقیقه گرم کردن،20دقیقه جهش ها و غلت ها 10 دقیقه شنا،شکم و بارفیکس 30دقیقه مرور فنون ویژه کونگ فو و 10 دقیقه سرد کردن را انجام دهند. سپس جهت ارزیابی تاثیر تمرین بر متغیرهای خونی، نمونه های خون وریدی قبل و بلافاصله پس از تمرین گرفته شد. از آزمون آماری t همبسته جهت بررسی تغییر زیرگروه های هماتولوژیکی استفاده شد(05/0 ≤P) نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین مقدار HGB،HCT،RBC،MCV،MCH،PLT پیش و پس از فعالیت تفاوت معنی داری وجود دارد. مقادیر RBC، HGB، MCV، HCT به طور معنی داری کاهش پیدا کرده است. در حالی که PLTو MCHبه طور معنی داری افزایش یافته اند. این نتایج نشان داد یک جلسه تمرین ویژه آماده سازی و مهارتی می تواند به عنوان محرک ویژه پاسخ های هماتولوژیکی و ایجاد تغییر در متغیرهای هماتولوژیکی عما نماید. بنابراین این مدل از فعالیتهای ممکن است بر اجرای ورزشکار تاثیر بگذارد.
کلید واژگان: فعالیت بدنی, هماتوکریت, هموکلوبین, پلاکت}PurposeThe purpose of this study was to investigate the effects of single session of preparatory and specific exercises in Kung fu on some hematological variables.
MethodsFor this reason, eight Kong fu athletes (age, 21±0.46 years; height, 170±3.27 cm; weight, 63.75±3.62 kg) took part in this study. Subjects were asked to perform specific exercises during 90 min (20 min warm up, 20 min leaps and rolls, 10 min push up and pull up, 30 min repetition of specific techniques and 10 min cool down). Blood samples were taken pre and immediately after exercise. Data were analyzed by using paired t-test.
ResultsSignificant changes were found in hemoglobin (HGB), hematocrit (HCT), red blood cell count (RBC), mean cell volume (MCV), mean corpuscular (MCH) and platelet count (PLT) (P<0.05). RBC, HGB, HCT and MCV were significantly decreased. MCH and PLT significantly increased and non-significant changes were observed in other variables.
ConclusionsThe present findings indicate that a single session of preparatory and specific exercises can be a stimulus for changes in hematological variables. Therefore, this exercise modality might affect on athlete's performance.
Keywords: Physical activity, hematocrit, hemoglobin, platelet}
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.