فهرست مطالب افسانه رادمهر
-
مقایسه اثربخشی ژل موضعی فوروزماید 0/125 درصد و محلول موضعی 10KOH درصد در درمان بیماران مبتلا به زگیلمجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال چهل و پنجم شماره 6 (پیاپی 168، بهمن و اسفند 1402)، صص 495 -504زمینه
زگیل یک بیماری پوستی شایع است که افراد تمام گروه های سنی را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از مطالعه کنونی، مقایسه اثربخشی ژل موضعی فوروزماید 125/0درصد و ژل موضعی پتاسیم هیدروکسید10درصد در درمان بیماران مبتلا به زگیل بود.
روش کاردر کارآزمایی بالینی حاضر، تعداد40 بیمار (48 ضایعه) که بر اساس تشخیص متخصصین پوست دارای زگیل معمولی بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران به دو گروه 20 نفره تقسیم شدند، یک گروه از بیماران از بیماران با فوروزماید موضعی 0/125 درصد و تعدادی از بیماران با KOH 10درصد تحت درمان قرار گرفتند. مدت زمان درمان دو ماه بود و بیماران دارو را روزی یکبار مصرف کردند. در ابتدای مطالعه و در هفته های 4 و 8 دریافت درمان، بیماران از لحاظ تعداد، قطر، ارتفاع زگیل ها و بروز عوارض ناخواسته تحت معاینه و تصویربرداری قرار گرفتند.
یافته هانتایج حاصل از مطالعه نشان داد که در گروه KOH و فوروزماید میانگین قطر زگیل در ویزیت اول به ترتیب 3.89 ± 1.67 میلی متر و 4.25 ± 1.43 میلی متر و در ویزیت نهایی به ترتیب برابر 3.02 ± 1.49 میلی متر و 4.14 ± 1.47 میلی متر بود. در گروه فوروزماید عارضه ای مشاهده نشد و در مقابل در گروه KOH، 7 مورد عارضه که مربوط به قرمزی و سوزش بود، مشاهده شد.
نتیجه گیریفوروزماید 125/0 درصد در درمان زگیل های پوستی موثر و بی خطر است. اما نسبت به KOH در کاهش قطر و ارتفاع زگیل موثرتر است. یافته های این مطالعه نشان می دهد که فوروزماید می تواند جایگزین امیدوارکننده ای برای KOH در درمان زگیل باشد، بویژه برای بیمارانی که پوست حساس دارند یا کسانی که عوارض درمان KOH را تجربه می کنند. تحقیقات بیشتری برای تعیین مدت زمان درمان و دوز بهینه فوروزماید در درمان زگیل مورد نیاز است.
پیامدهای عملی:
با استفاده از روش درمانی فوروزماید می توان یک درمان جدید با عوارض کمتر جهت زگیل های مختلف بدست آورد.
کلید واژگان: زگیل, پتاسیم هیدروکسید, فوروزماید, کرایوتراپی, کارایی}BackgroundWarts are a common skin disease affecting individuals of all ages worldwide. This clinical trial aims to compare the effectiveness of furosemide 0.125 percent topical gel and KOH 10 percent topical gel in treating patients with warts.
MethodsPatients diagnosed with warts by dermatologists were included in the study and treated with either 0.125 percent furosemide or 10 percent KOH for two months. Patients were examined and imaged at the beginning of the study and in weeks 4 and 8 to assess the number, diameter, and height of warts and complications.
ResultsThe study included 40 patients (48 lesions) with common warts, with 20 patients in each intervention group. In the furosemide group, the average diameter of warts decreased from 4.25 ± 1.43 mm in the first visit to 4.14 ± 1.47 mm in the final visit. In contrast, the average diameter of warts in the KOH group decreased from 3.89 ± 1.67 mm to 3.02 ± 1.49 mm. No complications were reported in the furosemide group, whereas seven complications related to redness and burning were observed in the KOH group.
ConclusionFurosemide 0.125 percent is effective and safe for treating skin warts. However, it is less effective than KOH in reducing the diameter and height of warts. This study's findings suggest that furosemide can be a promising alternative to KOH in treating warts, especially for patients with sensitive skin or those who experience complications with KOH treatment. Further research is needed to determine the optimal treatment duration and dosage of furosemide for treating warts.
Practical ImplicationsWe can find new ways to reduce complications in treating warts.
Keywords: Warts, Potassium hydroxide, Furosemide, Cryotherapy, Efficiency} -
مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال چهل و سوم شماره 4 (پیاپی 154، مهر و آبان 1400)، صص 379 -384زمینه
کهیر مزمن اختلالی پوستی با پاپول یا پلاکهای متورم و خارشدار به مدت حداقل 6 هفته است. هدف از این مطالعه ارزیابی سطح آنتیتیروپراکسیداز در بیماران کهیر مزمن مقاوم به درمانهای معمول، به منظور بررسی امکان تسریع بهبود بیماران از طریق هورمونهای تیروییدی است.
روشکاردر این مطالعه مورد-شاهدی 63 بیمار با کهیر مزمن و 63 شاهد بدون کهیر مزمن با اندازهگیری سطح آنتیتیروپراکسیداز مطالعه شدند. میزان آنتیتیروپراکسیداز بیشتر از 40 واحد بر میلیلیتر مثبت در نظر گرفته شد.
یافتههاشیوع کهیر مزمن در گروه مورد، در زنان حدود 5/3 برابر بیشتر بود. میانگین طول مدت بیماری در گروه مورد 75/3 ± 4/21 ماه بود. در این مطالعه بین سن، جنسیت، میانگین TSH و فراوانی آنتیتیروپراکسیداز در دو گروه تفاوت معنیداری وجود نداشت.
نتیجهگیریمیزان آنتیتیروپراکسیداز در بیماران کهیر مزمن تفاوت معنیداری با گروه شاهد نداشت. مقدار آنتیتیروپراکسیداز در بیماران با مدت ابتلای طولانیتر، به طور معنیداری بیشتر بود.
کلید واژگان: کهیر مزمن, آنتی بادی ضد تیروپراکسیداز, هورمون های تیروئیدی}BackgroundChronic urticaria is a skin disorder characterized by swollen pruritic plaques and papules last long at least for 6-weeks. The aim of this study was to determine the anti-TPO level in patients diagnosed with chronic urticaria, resistant to conventional treatments in order to test the possibility of thyroid hormone replacement with the aim of accelerating healing process.
MethodsIn this case-control study, 63 patients with chronic urticarial and 63 controls without chronic urticarial were studied bye anti-TPO measurement. Anti-TPO level upper than 40 IU/ has been recognized as positive.
ResultsThe prevalence of chronic urticaria among the case group was 3.5 times higher in women rather than men. Mean time of disease period was about 21.40±3.75 months. In this study, there was been no statistically significant association between age, sex, TSH level and anti-TPO concentration in both groups.
ConclusionAnti-TPO level in patients with chronic urticaria was not significantly different from the control group. However, Anti-TPO levels were significantly higher in patients with longer duration of disease.
Keywords: Chronic Urticaria, Anti-thyroid peroxidase antibodies, Thyroid hormones} -
زمینه و هدفدرماتوفیتوز عفونت ناشی از قارچ هایی است که توانایی تهاجم و تکثیر در بافت های کراتینیزه ی پوست، مو و ناخن را دارند. درمان خط اول درماتوفیتوز شامل آزول های موضعی است، ولی در برخی موارد درمان سیستمیک نیز مورد نیاز است. در سال های اخیر عفونت های قارچی شیوع بیشتری پیدا کرده اند و به علت تجویز بی رویه، مقاومت نسبت به داروهای معمول افزایش یافته است. در این مطالعه تاثیر درمانی نقره ی کلوئیدی موضعی و کلوتریمازول موضعی در درماتوفیتوز سر و بدن مقایسه شده است.
روش اجرا: در این کارآزمایی بالینی غیرتصادفی دوسوکور، 40 بیمار دچار درماتوفیتوز سر و بدن به صورت یک درمیان به دو گروه تقسیم شده و نقره ی کلوئیدی موضعی یا کلوتریمازول موضعی (2 بار در روز، حداقل 4 هفته) دریافت نمودند. درصورت نیاز درمان های سیستمیک نیز تجویز شد. در پایان مطالعه، فراوانی موارد براساس پاسخ درمانی (آزمون KOH منفی و بهبود علائم) بین دو گروه مقایسه شدند.یافته هامیانگین مدت زمان پاسخ به درمان در گروه نقره ی کلوئیدی 56/1±26/5 هفته (3 تا 8) و در گروه کلوتریمازول 20/2±00/5 هفته (3 تا 12) بود (67/0P=). در گروه اول میزان پاسخ به درمان 2/84% و در گروه دوم 90% بود (66/0P=). در هیچ یک از بیماران عارضه ای دیده نشد.نتیجه گیریدر بیماران دچار درماتوفیتوز سر و بدن، نقره ی کلوئیدی موضعی ممکن است به اندازه کلوتریمازول موضعی موثر و ایمنباشد. انجام مطالعات آتی با حجم نمونه ی بزرگ تر توصیه می شود.
کلید واژگان: درماتوفیتوز, نقره ی کلوئیدی موضعی, کلوتریمازول موضعی}Background And AimDermatophytoses are the infections caused by the fungi that are capable to invade and multiply within keratinized tissues such as the skin، hair and nails. Topical azoles are considered the first-line treatment in dermatophytosis، but systemic therapy may also be required in some cases. Fungal skin infections have become more common in recent years، and injudicious use of conventional drugs has led to emergence of resistant species. This study compared the therapeutic effects of topical colloidal silver with topical clotrimazole in the treatment of tinea capitis and tinea corporis.MethodsIn this double blind، non-randomized clinical trial، 40 patients with tinea capitis and tinea corporis were allocated into two groups، receiving either topical colloidal silver or topical clotrimazole، twice daily for at least 4 weeks. Systemic antifungals were also administreerd if needed. The response to treatment (negative KOH smear and resolved symptoms) was compared between the two groups at the end of the treatment period.ResultsThe mean response time was 5. 26±1. 56 (range: 3-8) weeks in colloidal silver receivers and 5. 00±2. 20 (range: 3-12) weeks in the clotrimazole group (P=0. 67). The response rates were 84. 2% in the topical colloidal silver group، and 90. 0% in the topical clotrimazole group (P=0. 66). None of the patients experienced a side effect.ConclusionTopical colloidal silver may be as effective and safe as topical clotrimazole in patients with tinea capitis and tinea corporis. Further studies with larger sample sizes are recommended.Keywords: dermatophytosis, topical colloidal silver, topical clotrimazole} -
زمینه و هدفویتیلیگو یک بیماری پوستی است که با ازدست رفتن سلول های رنگدانه ای پوست مشخص می شود. کاشت سوسپانسیون سلول های لایه ی بازال اپی درم از روش های جدید در درمان ویتیلیگوی مقاوم می باشد. در این مطالعه تاثیر مصرف موضعی کلسی پوتریول در محل کاشت در بیماران تحت پیوند با سوسپانسیون سلول های لایه ی بازال اپی درم در درمان ویتیلیگو مورد بررسی قرار گرفت.
روش اجرا: در این کارآزمایی بالینی، 20 بیمار مبتلا به ویتیلیگوی مقاوم به درمان به طور تصادفی در دو گروه 10 نفری جای گرفته و تحت پیوند سوسپانسیون سلول های لایه ی بازال اپی درم به تنهایی (گروه شاهد) یا همراه با مصرف روزانه ی کلسی پوتریول موضعی (گروه مداخله) قرار گرفتند. شش ماه بعد نتیجه ی درمان و عوارض احتمالی بین دو گروه مقایسه شد.یافته هادر انتهای ماه ششم، در گروه شاهد 2 نفر (20%) پاسخ ضعیف و 8 بیمار (80%) پاسخ متوسط/خوب نشان دادند. در گروه مداخله 1 بیمار (10%) پاسخ ضعیف و 9 بیمار (90%) پاسخ متوسط/خوب نشان دادند (66/0P=). عوارض جزئی و خودمحدودشونده بودند.نتیجه گیریهرچند مصرف موضعی کلسی پوتریول منجر به تفاوت آماری معنی داری نشد، ولی در مجموع با نتایج بهتری همراه بوده و درعین حال عارضه ی عمده ای ایجاد نکرد.
کلید واژگان: ویتیلیگو, سوسپانسیون سلول های لایه ی بازال, کلسی پوتریول موضعی}Background And AimVitiligo is an skin condition that results in the skin depigmentation. The implementation of a basal cell layer suspension is a novel treatment in cases with recalcitrant vitiligo. In this study، the efficacy of topical calcipotriol on the implementation site with basal cell layer suspension versus basal cell layer suspension application alone was compared.MethodsIn this randomized، controlled clinical trial، 20 patients with recalcitrant vitiligo were randomly allocated in two 10-patient groups، undergoing the implementation of basal cell layer suspension alone (controls) or along with daily application of topical calcipotriol (intervention group). Results and possible complications were compared between the two groups 6 months after initiation of the treatment.ResultsSix months after initiation of the study، 2 patients (20%) in the control group had poor responses، and 8 patients (80%) had moderate/good responses. In the intervention group، 1 patient (10%) showed poor response، and 9 patients (90%) showed moderate/good responses (P>0. 05). Complications were trivial and self-limiting.ConclusionAlthough topical application of calcipotriol did not signigicantly change the primary outcome of the study، it was associated with better results and no major side effects.Keywords: vitiligo, calcipotriol, basal cell suspension}
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.