فهرست مطالب افضل الدین رحیم اف

چکیده مسئله عقلی و یا شرعی بودن حسن و قبح یکی از مسائل مهم کلام اسلامی است که قبول و یا انکار آن، روال و نتیجه بسیاری از مباحث را تحت تاثیر قرار می دهد. فخر رازی به حسن و قبح عقلی معتقد است؛ ولی حوزه قضاوت عقل را فقط در اعمال انسان محدود می داند. ایشان در واقع به حسن و قبح ذاتی معتقد نیست و حسن و قبح افعال را به جهات و اعتبارات آنها مربوط دانسته است. فخر رازی قضاوت عقل را در مورد حسن و قبح افعال الهی امکان پذیر و صحیح نمی شمارد و خدا را فاعل بالغرض ندانسته، برای «عدل الهی» تعریف خاصی را ارائه می کند و لطف را بر خداوند لازم نمی داند، در حالی که دانشمندان امامیه که به حسن و قبح عقلی قائل اند، در افعال خداوند و بندگان ارزیابی عقلی را معتبر می دانند و لطف را بر خداوند واجب شمرده، با آگاهی بر مفاسد و مشکلات جبر، آن را به گونه ای عمیق بررسی و نقد کرده اند.

این تحقیق در صدد بررسی مسئله عصمت انبیا از دیدگاه فخر الدین رازی و شیخ ابو جعفر طوسی است. در این مقاله، منشا، حقیقت، حدود و ادله عصمت از دیدگاه هر دو دانشمند مطرح و نقاط مشترک و اختلاف آنان بررسی شده است.
همچنین تلاش شده است نقاط قوت و ضعف دیدگاه های هر دو دانشمند در حد امکان ذکر و بررسی شود. علاوه بر آن با ذکر مطالب حاشیه ای بر ضرورت آن از جهات مختلف تاکید گردیده است.

انتظار موعود در ادیان، تنها یک رویکرد عاطفی نیست، بلکه رویکردهای معرفتی، اجتماعی، اخلاقی و فردی را نیز شامل می شود.
این انتظار همان گونه که به لحاظ فردی دارای آثار تربیتی و روان شناختی بسیار مؤثری است، به لحاظ اجتماعی می تواند عدالت خواهی، مبارزه با ظلم و گرایش به زندگی مطلوب سیاسی اجتماعی را مشوق باشد.
از این رو انتظار همچون منشوری است که دارای تجلیات گوناگون است که در راس همه آنها همدلی، صلح، انسجام و وحدت ادیان می باشد.