فهرست مطالب اکبر فرزان نیا

آپنه خواب به قطع شدن متناوب جریان هوا طی خواب اطلاق می شود. آپنه خواب به سه نوع تقسیم می شود: انسدادی، مرکزی و مختلط. در آپنه انسدادی جریان هوا علی رغم تداوم تلاش تنفسی متوقف می شود و برعکس، در آپنه مرکزی ایمپالس های عصبی به همه عضلات تنفسی به صورت گذرا دچار وقفه می شوند.
بیماری نفرین شیطان به ازبین رفتن تنفس خودکار یا غیرارادی اطلاق می شود. آپنه خواب و بیماری نفرین شیطان از تظاهرات نادر مالفورماسیون آرنولد- کیاری است و اغلب موارد گزارش شده همراه با نوع 2 این اختلال بوده است. در این گزارش یک مورد نادر آپنه خواب و بیماری نفرین شیطان همراه با نوع 1 مالفورماسیون کیاری گزارش می شود.

شکستگی زایده ادونتویید 7 تا 14% موارد آسیب حاد گردنی را تشکیل می دهد و میزان بروز نقص عصبی در شکستگی نوع II بیشتراز سایر انواع است.
برای بررسی همه گیرشناسی شکستگی زایده ادونتویید، 43 مورد که در طی سالهای 1377 تا 1380 با این تشخیص در مراکز ترومای "بیمارستانهای امام و شهدای تبریز" بستری شده بودند، به طور گذشته و آینده نگر مورد بررسی قرار گرفتند و متغیرهای سن، جنس، علت ضربه، علایم عصبی، ضربات همراه، یافته های پرتونگاری و اقدامات درمانی نیز مطالعه شدند.
شکستگی های زایده ادونتویید 10% آسیب های فقرات گردنی را تشکیل می دادند. 84% بیماران مرد بودند. بیش از 50% بیماران بین 20 الی 50 سال داشتند. شایع ترین علت ضربه، حوادث رانندگی (60%) بود. مطابق با طبقه بندی آندرسون در 4 مورد شکستگی نوعI، در 22 مورد شکستگی نوع II و در 17 مورد شکستگی نوعIII پدید آمده بود. وقوع نقص عصبی در نوع II شایعتر بود. میزان مرگ و میر در بیماران دچار ضربات همراه بالاتر بود. بیماران مبتلا به شکستگی نوع I به روش محافظتی با بستن گردن بند طبی و بیماران دچار شکستگی نوع II وIII، با بستن هیلووست (10 مورد) و با عمل جراحی فیکساسیون خلفی (16 مورد) درمان شدند.
نسبت موارد شکستگی ادونتویید به کل موارد ضربات فقرات گردنی و نسبت سنی و جنسی این بیماران با آمار منابع موجود مطابقت داشت. اما در مورد علت ضربه، سهم حوادث رانندگی بیشتر بود (60% نسبت به 48%) که علت آن را می توان به عدم رعایت نکات ایمنی در رانندگی نسبت داد. نسبت موارد شکستگی تیپ II در تحقیق ما کمتر از آمار منابع دیگر بود (50% نسبت به 60 تا 90%). بر طبق آمار منابع غربی، میزان وقوع نقایص عصبی در شکستگی نوع II بیشتر است.

تعبیه پیچ و پلاک از طریق قدامی، یکی از مفیدترین روش های درمانی در کلاپس مهره های گردنی است. هدف این مطالعه، مشخص کردن اندیکاسیونها، ایمنی عمل، اثربخشی آن و میزان عوارض در جریان کورپکتومی برای دکمپرس کردن قدامی عناصر عصبی بود.
در سالهای 79-1373 تعداد 60 بیمار تحت عمل جراحی کورپکتومی گردن قرار گرفتند که دلایل آن شامل ضایعات دژنراتیواسپوندیلوتیک (8 مورد)، استخوانی شدن لیگامان طولی خلفی [OPLL] (2مورد) شکستگی جسم مهره (40 مورد) تومور جسم مهره (7 مورد) و عفونت جسم مهره (3 مورد) بودند. علایم بیماران شامل میلوپاتی (8 مورد) رادیکولوپاتی (10 مورد)، اسپاسم عضلات گردن (2 مورد) و رایکولومیلوپاتی (40 مورد) بودند. نوع عمل جراحی به شرح زیربود:کورپکتومی یک فضا (50 مورد) کورپکتومی دو فضا (10 مورد) و دیسککتومی هر دو فضای بالا و پایین (در تمام موارد). در همه موارد، اقدام به گذاشتن اتوگرافت از کرست ایلیاک شد و فیکساسیون داخلی توسط پیچ و پلاک صورت گرفت.
حین عمل جراحی هیچ مرگی رخ نداده بود. پس از عمل جراحی، نقص عصبی جدید دیده نشد. عوارض گذرایی مانند خشونت صدا، دیس فاژی، و درد محل گرافت دیده شدند که خودبه خود از بین رفتند. یک مورد پارگی شریان ورتبرال (مهره ای) وجود داشت که اقدام به بستن آن شد. میزان فیوژن 91.7 درصد و درصد بهبود علایم عصبی در مورد درد 100 درصد، در مورد رادیکولوپاتی 80 درصد و در مورد میلوپاتی 60 درصد بود.
کورپکتومی نقش درمانی مهمی در ضایعات تروماتیک، ضایعات دژنراتیو، تومورها و عفونتهای فقرات گردنی دارد و پیگیری بیماران حاکی از بهبود خوب رادیکولوپاتی در تمام موارد و میلوپاتی در اکثر موارد است.