به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب ثریا غلامی

  • محسن حسنی، خیرالله محمدی *، ثریا غلامی، منصوره نبوی
    زمینه و هدف
    وجود لکه های درخشان در تصاویر سی تی بیماران دارای پروتز مفصل ران، سبب بوجود آمدن اختلافی در دز پیش بینی شده سیستم های طراحی درمان رادیوتراپی و دز واقعی بوجود آمده در بدن بیماران می شود. در این مطالعه به بررسی اختلاف دز ناشی از الگوریتم های مختلف سیستم های طراحی درمان با دز حاصل از شبیه سازی مونت کارلو در حضور فلزات فولاد و تیتانیوم به عنوان پروتز مفصل ران، در انرژی های مختلف فوتون، پرداخته شده است.
    روش کار
    در این مطالعه با استفاده از شبیه سازی شتاب دهنده خطی زیمنس مدل پریموس بوسیله کد MCNPX در مد انرژی 6MV و 15 MV به مقایسه نتایج حاصل از افت دز ناشی از شبیه سازی با افت دز الگوریتم های مختلف سیستم طراحی درمان Isogray در حضور فلزات تیتانیوم و فولاد پرداخته شد و میزان دقت این الگوریتم ها در انرژی ها و عمق های متفاوت مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    الگوریتم های Superposition Collapsed cone و Convolution FFT به طور متوسط در انرژی 6 MV و در تیتانیوم دارای 9/12%، 6/12% و 7/10% و در فولاد 3/14%، 1/14% و 1/12% و در انرژی 15 MV و در تیتانیوم دارای 15%، 6/15% و 3/13% و در فولاد 7/21%، 3/22% و 1/20% اختلاف نسبت به داده های حاصل از شبیه سازی می باشد.
    نتیجه گیری
    میزان افت دز ناشی از وجود پروتز چشم گیر و قابل توجه است و این در حالی است که هیچ یک از الگوریتم های سیستم های طراحی درمان قادر به پیش بینی دقیق آن نیستند، بنابراین استفاده از الگوریتم های مبتنی بر شیوه های مونت کارلو جهت محاسبه دز در بیماران دارای پروتز با چگالی بالا توصیه می شود.
    کلید واژگان: مونت کارلو, سیستم های طراحی درمان, الگوریتم محاسبه کننده دز, پروتز فصل ران}
    Mohsen Hasani, Kheirollah Mohammadi*, Soraya Ghasemi, Mansooreh Nabavi
    Background
    Beam-hardening artifacts in CT image set of patient with a hip prosthesis cause difference between dose distributions resulted by treatment planning system (TPS) algorithms and actual dose distribution in patient body. In this study, dose distributions of TPS algorithms were compared with the results of Monte Carlo simulations of Titanium and Steal as a hip prosthesis for different photon energy.
    Methods
    Siemens Primus linear accelerator was modeled using the MCNPX code for 6MV and 15MV energy mode. Dose reduction due to Titanium and Steal were calculated by different algorithms of Isogray TPS and compared with the results of Monte Carlo simulations of Titanium and Steal. The accuracy of the algorithms for different depth and energy was evaluated.
    Results
    In 6MV energy, for Titanium, there was 12.9%, 12.6% and 10.7% and for Steal, there was 14.3%, 14.1% and 12.1% differences between simulation results and TPS algorithms included Superposition, Collapsed cone and FFT Convolution respectively. In 15MV energy, for Titanium, there was 15%, 15.6% and 13.3% and for Steal, there was 21.7%, 22.3% and 20.1% differences between simulation results and TPS algorithms included Superposition, Collapsed cone and FFT Convolution respectively.
    Conclusion
    There was significant dose reduction due to hip prosthesis whereas the TPS algorithms do not have ability to predict the dose reduction accurately. Thus, use of Monte Carlo based algorithms recommend for dose calculation in patient with high density prosthesis.
    Keywords: Monte Carlo, Hip prosthesis, TPS, dose calculating algorithm}
  • محسن حسنی*، ثریا غلامی، منصوره نبوی، خیرالله محمدی
    زمینه و هدف
    اختلاف میان توزیع دز ناشی از سیستم های طراحی درمان و دز بدن بیمار وابسته به نحوه محاسبات الگوریتم های این سیستم ها می باشد که این اختلاف در ناهمگنی هایی همانند ریه بیشتر به نظر می رسد. به دلیل پیش بینی دقیق توزیع دز بیمار توسط روش های مونت کارلو، در این پروژه به مقایسه توزیع دز حاصل از الگوریتم های مختلف سیستم طراحی درمان Isogray با توزیع دز حاصل از مونت کارلو در آب و ریه پرداخته شده است.
    روش بررسی
    در این مطالعه، مقایسه ای میان منحنی PDD حاصل از الگوریتم های سیستم طراحی درمان Isogray با داده-های ناشی از شبیه سازی در بافت همگن آب صورت گرفت. در ادامه اختلاف میان توزیع دز حاصل از این الگوریتم ها با توزیع دز ناشی از برنامه CT2MCNP را بدست آورده و میزان دقت الگوریتم های مختلف در ناهمگنی ریه مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    الگوریتم های Collapsed cone، ConvolutionFFT و Superpositionدر ناهمگنی ریه به ترتیب دارای میزان اختلاف %5، -%6 و 7% نسبت به داده های حاصل از شبیه سازی می باشند. این اختلاف در مورد بیشینه دز ارائه شده این الگوریتم ها %7 بدست آورده شد. در آب تفاوت قابل ملاحظه ای میان داده-های ناشی از الگوریتم ها و شبیه سازی مشاهده نشد و این اختلاف کمتر از %1 بدست آورده شد.
    نتیجه گیری
    در ناهمگنی ریه، میزان خطای ناشی از نحوه انجام محاسبات الگوریتم های سیستم طراحی درمان قابل توجه بوده و بایستی در امور کلینیکی مدنظر قرار داده شود در صورتی که این اختلاف در بافت همگن قابل چشم پوشی است.
    کلید واژگان: مونت کارلو, CT2MCNP, سیستم های طراحی درمان, الگوریتم محاسبه کننده دز}
    Mohsen Hasani *, Kheirollah Mohammadi, Soraya Gholami, Mansooreh Nabavi
    Background And Objectives
    The difference of calculated dose by treatment planning system (TPS) and real dose distribution in patient body is related to calculating algorithms of TPS, and this difference is more evident in heterogeneous tissues like lung. In this study dose distribution was calculated by two algorithms of Isogray TPS and compared to dose distribution calculated by Monte Carlo simulation in water and lung.
    Subjects and
    Methods
    In this study, the percentage depth dose (PDD) curves resulting from different algorithms of Isogray TPS were compared by data from simulation in homogeneous water tissue. The difference between dose distribution calculated by Isogray TPS algorithm and CT2MCNP program were obtained and accuracy of mentioned algorithm were evaluated in lung.
    Results
    The difference between simulation results and results of TPS algorithms including collapsed cone, Fast Fourier Transform (FFT) convolution and superposition in heterogeneous lung tissue was calculated 5%, 6% and 7%, respectively. In the maximum dose, The obtained difference was 7 % with the same algorithms. no significant differences in the water between simulation results and results of TPS algorithms were observed. and the difference was obtained less than 1%.
    Conclusion
    In clinical treatment, there was significant difference in dose calculation by TPS algorithm in heterogeneous lung tissue. But this difference was negligible in homogeneous tissues.
    Keywords: Monte Carlo, CT2MCNP, TPS, Dose calculating algorithm}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال