فهرست مطالب جمال فقیهی نیا
-
مقدمههدف از انجام مطالعه ی حاضر، مقایسه ی اسکن رادیوایزوتوپ و سونوگرافی در تشخیص ریفلاکس معده به مری در اطفال 2 تا 13 ساله ی مبتلا به ریفلاکس مراجعه کننده به مطب پزشکان در شهر اصفهان طی سال های 95-1394 بود.روش هادر این مطالعه ی مقطعی، 150 کودک 2 تا 13 ساله ی دارای علایم ریفلاکس معده به مری، تحت سونوگرافی و اسکن رادیوایزوتوپ قرار گرفتند و همه ی آن ها داروی امپرازول را به مدت 6 هفته دریافت نمودند. در نهایت، معیارهای ارزش تشخیصی دو روش مذکور در مقایسه با نتایج پاسخ به درمان بالینی محاسبه و مقایسه گردید.یافته هااسکن هسته ای حساسیت 1/96، ویژگی 2/68، ارزش اخباری مثبت 6/94 و ارزش اخباری منفی 0/75 درصد داشت. معیارهای ارزش تشخیصی سونوگرافی نیز شامل حساسیت 2/85، ویژگی 5/45، مثبت کاذب 5/54، منفی کاذب 8/14، ارزش اخباری مثبت 1/90، ارزش اخباری منفی 5/34 و میزان صحت 3/79 درصد بود.نتیجه گیریروش های سونوگرافی و اسکن هسته ای دارای ارزش تشخیصی کافی برای تشخیص ریفلاکس معده به مری در کودکان نیستند. استفاده از درمان تجربی نیز به مدت بیماری بستگی دارد. بنابراین، توصیه می گردد اسکن و سونوگرافی (ترکیب دو روش ارزش تشخیصی بالایی دارد) در مواردی که طول مدت بیماری زیاد می باشد و یا در درمان تجربی شک به وجود ریفلاکس معده به مری، استفاده شود. همچنین، در موارد شک به بیماری های دیگر مانند وجود توده و بدخیمی، لازم است نسبت به اسکن و سونوگرافی اقدام گردد.کلید واژگان: ریفلاکس معده به مری, اسکن هسته ای, سونوگرافی}BackgroundThe aim of this study was to compare radionuclide scintigraphy and ultrasonography in the diagnosis of gastroesophageal reflux in 2-13-year-old children who referred to a pediatric clinic in Isfahan city, Iran, during 2014-2015.MethodsIn across-sectional study, 150 children aged 2 to13 years with symptoms of gastroesophageal reflux were assessed using ultrasound and radioisotope scan. All of them were treated using the drug omeprazole for 6 weeks; and finally, the diagnostic values were compared between the two methods.
Findings: Sensitivity, specificity, and negative and positive predictive values were 96.1%, 68.2%, 94.6%, and 75.0%, and 85.2%, 45.5%, 90.1%, and 34.5%, in radioisotope scan and ultrasonography, respectively.ConclusionRadioisotope scan and ultrasonography do not have enough accuracy in diagnosis of gastroesophageal reflux in children. Using empirical therapy in diagnosis is depended on the duration of disease, too. Using combination of ultrasound and radioisotope scans is recommended in long-duration disease or when the case is suspicious to other diseases such as tumors and malignancy.Keywords: Gastroesophageal reflux, Radioisotope scanning, Ultrasonography} -
مقدمهخواب ناکافی، کیفیت بد خواب و خواب آلودگی از مشکلات شایع مرتبط با یادگیری، حافظه و عملکرد تحصیلی در کودکان و نوجوانان است. با توجه به این که تاکنون در کشور ما مطالعه ای جهت بررسی ارتباط اختلالات خواب با عملکرد تحصیلی در نوجوانان مقطع راهنمایی انجام نشده است، جهت بررسی این ارتباط یک نمونه از دانش آموزان مقطع راهنمایی و والدین آن ها را در شهر اصفهان مورد مطالعه قرار دادیم.روش هامطالعه ی ما از نوع مقطعی بود. در این مطالعه 1100 دانش آموز مقطع راهنمایی شهر اصفهان با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه ی والد و خود گزارش دهی که روایی و پایایی آن در یک مطالعه ی آزمایشی ثابت شد (ضریب آلفای کرونباخ = 87/0). عملکرد تحصیلی از طریق نمرات ترم آخر تحصیلی دانش آموزان با استعلام از مدارس ارزیابی شد. نمرات بیشتر یا مساوی 17 به عنوان عملکرد تحصیلی عالی، نمرات 17-15 به عنوان عملکرد تحصیلی متوسط و نمرات کمتر از 15 به عنوان عملکرد تحصیلی ضعیف در نظر گرفته شد. برای تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS نسخه ی 20 و برای تحلیل آماری از آزمون های 2χ، Student-t و One-way ANOVA استفاده گردید.
یافته ها565 نفر از افراد مورد بررسی دختر (4/51 درصد) و 535 نفر پسر (6/48 درصد) بودند. میانگین سنی آنان 09/1 ± 26/13 سال بود. 3/42 درصد افراد مورد پژوهش عملکرد تحصیلی عالی، 1/30 درصد عملکرد تحصیلی متوسط و 6/27 درصد عملکرد تحصیلی ضعیف داشتند. عملکرد تحصیلی به طور قابل توجهی با سن و جنس دانش آموزان، شغل و تحصیلات پدر و مادر آن ها ارتباط داشت. به علاوه بیدار شدن قبل از ساعت 6 صبح، دوره ی نهفتگی خواب بیشتر از 30 دقیقه و خواب منقطع شبانه باعث تضعیف عملکرد تحصیلی شد.
نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که اختلالات خواب بر عملکرد تحصیلی نوجوانان به صورت منفی تاثیر می گذارد. با توجه به این یافته ها انجام اصلاحات و اتخاذ تدابیر مناسب در راستای کاهش پیامدهای سوء ناشی از اختلالات خواب ضروری به نظر می رسد.
کلید واژگان: عملکرد تحصیلی, اختلالات خواب, نوجوانان}BackgroundInsufficient sleep، poor sleep quality، and sleepiness are common problems in children and adolescents. Such problems can affect learning، memory، and academic performance. No previous studies have assessed the relationship between sleep problems/habits and academic performance in Iranian secondary school students. Therefore، we surveyed a sample of secondary school students and their parents in Isfahan (Iran) to assess the relation between sleep problems/habits and academic performance.MethodsIn this cross-sectional study، data was collected by a reliable (Cronbach’s alpha = 0. 87) and valid self-reporting questionnaire. Multi-stage cluster random sampling was used to select 110 secondary school students in Isfahan، Iran. Academic performance was assessed using the latest term evaluation report provided by the school. Students’ performance was stratified as excellent [grade point average (GPA) ≥ 17]، average (GPA = 15-17)، and poor (GPA < 15). The collected data was analyzed with SPSS20. Descriptive statistics (mean ± standard deviation)، independent t-test، chi-square test، and analysis of variance (ANOVA) were used to analyze the data.FindingsThere were 535 boys (48. 6%) and 565 girls (51. 4%) in this study. The mean age of students was 13. 26 ± 1. 09 years (range: 11-16 years). While 42. 3% of the students had excellent performance، 30. 1% and 27. 6% of them had average and poor performance، respectively.ConclusionAcademic performance of the students was significantly associated with their age، gender، and fathers and mothers’ education levels and jobs. It was evident that the presence of sleep problems، poor sleep habits، or shortened total sleep time affected the students’ academic performance. In other words، sleep problems and habits may negatively affect academic performance.Keywords: Sleep disorder, School performance, Adolescence} -
مقدمهاطلاعات درباره ی بیماری فیبروز کیستیک در ایران بسیار محدود است. هدف این مطالعه، تعیین شیوع این بیماری در گروهی از کودکان زیر 15سال پر خطر با علایم بالینی پیشنهادی در مرکز کودکان تهران بود.روش ها505 کودک در این مطالعه شرکت کردند. ابتلا به حداقل یکی از علایم بیماری مزمن یا راجعه ی تنفسی، علایم گوارشی مانند پرولاپس رکتوم و استئاتوره، بیماری کبدی صفراوی مثل ایکتر طول کشیده، FTT (Failure to thrive)، هیپرگلیسمی و گلیگوزوری، آلکالوز متابولیک هیپوکلرمیک، هیپوپروترومبینمی بدون علت مشخص، آنمی و ادم بدون علت مشخص و سابقه ی فامیلی مثبت بیماری فیبروز کیستیک، معیار شرکت کودکان در مطالعه بود. در کودکان مورد مطالعه تست کلر عرق انجام شد.یافته هااز 505 کودک شرکت کننده 89 کودک (6/17 درصد) تست کلر عرق مثبت داشتند و 5 کودک (1 درصد) برای تایید قطعی تشخیص نیاز به بررسی موتاسیون ژن CFTR (Cystic fibrosis transmembrane conductive regulator) داشتند.نتیجه گیرینتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که بیماری فیبروز کیستیک در ایران،از آن چه پیش از این تصور می شد، شایع تر است. مطالعات گسترده تری برای بررسی بروز این بیماری و الگوی بالینی و مولکولی این بیماری در کودکان ایرانی باید صورت گیرد.
کلید واژگان: فیبروز کیستیک, پر خطر, ایران, شیوع}BackgroundKnowledge about cystic fibrosis (CF) in Iran is very limited. The objective of this study was to determine the prevalence of CF among a group of high risk children with suggestive clinical features in Tehran Pediatric Medical Center, Tehran, Iran.MethodsA total number of 505 patients aged 0-15 years participated in this study. Subjects presented with one or more of the following symptoms were asked to participate in the study: chronic or recurrent respiratory symptoms, gastrointestinal symptoms such as rectal prolapsed, steatorrhea, hepatobiliary disease such as prolonged jaundice, failure to thrive, hyperglycemia and glycosuria, hypochloremic metabolic alkalosis, hypoprothrombinemia, anemia, or edema. Children with positive family history of CF were also included. Patients were screened using pilocarpine iontophoresis to collect sweat. Chemical analysis of sweat chloride content was performed by classic Gibson and Cooke technique.ResultsOf 505 patients, 89 (17.6%) had positive sweat chloride screening. In 5 patients (1%), cystic fibrosis transmembrane regulator (CFTR) mutation analysis was required to confirm CF.ConclusionThe study results suggested that CF is more common in Iran than previously anticipated. Larger studies are warranted to identify the incidence, molecular basis, and clinical pattern of CF in the Iranian population.Keywords: Cystic fibrosis, Cystic fibrosis transmembrane regulator, Iran, Children} -
مقدمهمطالعات پراکنده ای ارتباط کروپ و آسم در کودکی را بیان کرده اند ولی هنوز این ارتباط مبهم است.. تاکنون هیچ مطالعه ای در مورد ارتباط کروپ شدید و آسم در سنین بالاتر به خصوص در ایران انجام نشده بود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط کروپ شدید و متوسط و بروز آسم در آینده بود.روش هااین مطالعه ی تحلیلی از نوع کوهورت تاریخی در سال 90-89 بر روی 164 نوجوان که در کودکی به علت کروپ در بیمارستان های شهر اصفهان بستری شده بودند، انجام گرفت (گروه مورد). همچنین گروه شاهد با همان محدوده ی سنی و جنسیت از سطح مدارس راهنمایی استان انتخاب شدند. نمونه گیری به روش آسان بود. هر دو گروه جهت انجام اسپیرومتری فراخوانده شدند. نتایج اسپیرومتری در هر دو گروه با آزمون 2χ مقایسه شد.یافته هادر این مطالعه 164 نفر نوجوان با میانگین سنی 2/2 ± 7/13 دارای سابقه ی کروپ و میانگین سنی 3/1 ± 9/2 سال در زمان تشخیص با همین تعداد نوجوان بدون سابقه ی کروپ مورد ارزیابی قرار گرفتند. در ارزیابی و مقایسه ی معیارهای اسپیرومتری قبل و بعد از 15 دقیقه ورزش در گروه مورد 30 نفر (3/18 درصد) در برابر 17 نفر (4/10 درصد) در گروه شاهد مبتلا به آسم تشخیص داده شدند (01/0 > P). در افرادی که تغییرات در اسپیرومتری داشتند 9 نفر (5/5 درصد) در گروه مورد و 7 نفر (2/4 درصد) در گروه شاهد کاهش FEV1/FVC بیش از 15 درصد داشتند (05/0 > P) و 21 نفر (8/12 درصد) گروه مورد در مقابل 10 نفر (1/6 درصد) گروه شاهد کاهش FEF25-75 بیش از 15 درصد داشتند (001/0 > P). همچنین شیوع کروپ در پسرها نسبت به دخترها برتری داشت (02/0 > P).نتیجه گیریبه نظر می رسد التهاب ناشی از کروپ شدید و متوسط که در کودکی ایجاد می شود باعث یک سری فرایندهای التهابی در مجاری تنفسی به خصوص راه های هوایی کوچک می شود و فرد را در نوجوانی مستعد ابتلا به آسم و کاهش FEV1/FVCو FEF25-75 می کند.
کلید واژگان: کروپ, آسم نوجوانی, عفونت تنفسی فوقانی}BackgroundAlthough sporadic studies have expressed an association between croup and childhood asthma, the relationship is still ambiguous. So far, no studies have been performed to evaluate the relationship between severe croup and adolescent asthma, especially in Iran. The purpose of this study was to find any relation between moderate and severe croup and future asthma.MethodsIn 2010-2011, a historical cohort analysis was performed on 164 adolescents who had been admitted to hospitals in Isfahan, Iran due to croup during their childhood (case group). A control group with the same age range and gender was also selected by convenient sampling method from secondary schools in the province. Both groups were called upon to perform spirometry. Spirometric results in the two groups were compared with chi-square test.FindingsIn this study, 164 adolescents aged 13.7 ± 2.2 years with a history of croup (mean age at diagnosis 2.9 ± 1.3 years) were evaluated as the case group. The same number of adolescents without a history of croup were considered as the control group. Spirometry before and after 15 minutes of exercise revealed 30 cases (18.3%) and 17 controls (10.4) to have asthma (decreased FEV1/FVC or FEF25-75) (P = 0.01). The reductions in FEV1/FVC were more than 15% in 9 patients (5.5%) in the case and 7 (4.2%) in the control groups (P < 0.05). Moreover, FEF25-75 reductions more than 15% were observed in 21 cases (12.8%) and 10 controls (6.1%) (P = 0.001). The prevalence of croup was higher in boys than girls (P = 0.02).ConclusionIt seems that the inflammation caused by moderate and severe childhood croup might result in a series of inflammatory processes in the airways, especially the small airways and the individuals will be prone to asthma and decreased FEV1/FVC and FEF25-75 in adolescence. -
مقدمهبیماری سیستیک فیبروزیس (Cystic fibrosis یا CF) از دسته ی بیماری های ژنتیکی اتوزومال است. بخش اعظم علایم بالینی این بیماری مربوط به فعالیت عوامل میکروبی فرصت طلب می باشد. پسودوموناس آئروژینوزا مهم ترین پاتوژن در بیماران مبتلا به CF است. این باکتری برای بقا و سازگار شدن با شرایط بدن بیمار به راحتی دچار موتاسیون ژنی می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی مرفوتایپ کلنی و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در پسودوموناس آئروژینوزای جدا شده از بیماران مبتلا به CF بود.روش هااین مطالعه یک مطالعه ی مقطعی بود. در سال های 1387-1382 از 59 بیمار مبتلا به CF، 27 بیمار مبتلا به عفونت ادراری پسودوموناسی و 123 نمونه از 91 نفر از پرسنل (گلو، دست و روپوش) در بیمارستان الزهرا (س) نمونه گرفته شد. 113 نمونه نیز از محیط بیمارستان (دستگاه ها، راهروها، شیر آب، حمام، مایع دستشویی) جمع آوری گردید. پسودوموناس آئروژینوزاهای جدا شده از نمونه های فوق، بر اساس روش های استاندارد باکتری شناسی تشخیص داده شدند و از لحاظ مرفوتایپ کلنی و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی بررسی گردیدند.یافته هادر مجموع 59 بیمار مبتلا به CF در محدوده ی سنی 2 تا 24 ماه مورد بررسی قرار گرفتند. از این تعداد 35 نفر مرد و 24 نفر زن بودند. 21 نفر از مبتلایان به CF (5/35 درصد) و 25 نفر از مبتلایان به عفونت ادراری (5/92 درصد) به پسودوموناس آئرو‍‍‍زینوزا آلوده بودند. 11 ایزوله ی پسودوموناس آئروژینوزا از 113 نمونه ی محیط بیمارستان و 4 ایزوله از 123 نمونه از پرسنل بیمارستان، جدا سازی گردید. از 21 ایزوله ی پسودوموناس آئروژینوزای جدا شده از بیماران مبتلا به CF 9 ایزوله (9/42 درصد) شکل موکوییدی داشتند و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها به جنتامایسین و آمیکاسین 5/9 درصد، سیپروفلوکساسین 2/14 درصد، پیپراسیلین 19 درصد و سفتازیدیم 86 درصد بود. در بیماران مبتلا به عفونت ادراری، 4 ایزوله (16 درصد) شکل موکوییدی و 21 ایزوله (84 درصد) شکل غیر موکوییدی مشاهده شد. همچنین 50 درصد ایزوله های پسودوموناس آئروژینوزای جدا شده از محیط بیمارستان و پرسنل بیمارستان شکل موکوییدی را نشان دادند. 96 درصد ایزوله های جدا شده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری، 91 درصد ایزوله های جدا شده از محیط بیمارستان و 75 درصد ایزوله های جدا شده از پرسنل بیمارستان به سفتازیدیم مقاومت نشان دادند و کمترین مقاومت مربوط به آمیکاسین بود.نتیجه گیریاشکال موکوییدی پسودوموناس آئروژینوزا در مقایسه با ایزوله های جدا شده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری، محیط بیمارستان و پرسنل بیمارستان، بیشتر در بیماران مبتلا به CF دیده شد. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی در هر چهار گروه مربوط به سفتازیدیم و بیشترین حساسیت آنتی بیوتیکی مربوط به آمیکاسین بود.
کلید واژگان: سیستیک فیبروزیس, پسودوموناس آئروژینوزا, PCR, ریبو تایپینگ} -
مقدمهبرونشیولیت حاد یک بیماری فصلی شایع دستگاه تنفسی تحتانی در شیرخواران است. ویروس سنسیشیال تنفسی (Respiratory syncytial virus یا RSV) مسوول بیش از 50 درصد موارد آن می باشد. علایم بیماری شامل سرفه، ویز، افزایش تعداد تنفس و رتراکشن است. درمان آن اغلب حمایتی می باشد. مطالعه ی حاضر به بررسی میزان اثربخشی نبولایز سولفات منیزیم در درمان برونشیولیت حاد پرداخته است.روش هامطالعه ی حاضر به صورت کارآزمایی بالینی دوسو کور بر روی 60 کودک که 2 ماه تا یک سال از ابتلای آن ها به برونشیولیت حاد می گذشت و در سال های 90-1389 در بیمارستان های الزهرا (س)، شریعتی و امین اصفهان بستری شده بودند، انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به 2 دسته ی 30 تایی در 2 گروه A و B تقسیم شدند گروه A با سولفات منیزیم، اپی نفرین و نرمال سالین و گروه B با اپی نفرین و نرمال سالین درمان شدند. شدت علایم بیماری توسط میزان درجه ی حرارت (Tem)، تعداد تنفس (Respiratory rate یا RR)، تعداد نبض (Pulse rate یا PR) و اشباع اکسیژن (SPO2) و نیز درجه بندی RDAI (Respiratory distress assessment instrument) که بر اساس ویز و رتراکشن است، از بدو ورود تا 3 روز پس از درمان، بررسی شد. داده های جمع آوری شده توسط آزمون Student-t و Repeated measure ANOVA بین دو گروه مقایسه گردید.یافته هامقادیر میانگین و انحراف معیار Tem، SPO2، PR، RR و RDAI در بدو مراجعه و در طول مدت بستری پس از تجویز دارو در گروه A و B اختلاف معنی داری نداشت، اما با از بین بردن اثر مخدوش کنندگی تفاوت بدو ورود RDAI در دو گروه با استفاده از آنالیز کوواریانس مشخص شد که RDAI روز 2 و 3 در گروه A به طور معنی داری کمتر از گروه B بود (01/0 > P).نتیجه گیریدر این مطالعه، درمان با سولفات منیزیم تاثیری در بهبود علایم بروشیولیت حاد نداشت و تنها توانست به صورت تاخیری در روزهای دوم و سوم بستری از میزان RDAI بکاهد.
کلید واژگان: برونشیولیت حاد, سولفات منیزیم, اپی نفرین}BackgroundAcute Bronchiolitis is a common seasonal lower respiratory disease in infants. Syncytial respiratory virus is responsible for more than 50 percent of bronchiolitis events. The treatment is usually supportive. This study was done to examine the efficacy of nebulizer magnesium sulfate in the treatment of acute bronchiolitis.MethodsThis study was a double blind clinical trial in which 60 patients admitted with acute bronchiolitis in Alzahra, Amin and Shariati hospitals in Isfahan, Iran during 2010 and 2011 were studied. Patients were randomly divided into two groups, A and B. Group A were treated by magnesium sulfate, epinephrine and normal saline and group B were treated only by epinephrine and normal saline. Severity of symptoms was investigated by measuring the temperature, SPO2, pulse rate (PR), respiratory rate (RR) and respiratory distress assessment instrument (RDAI) index, at the beginning of stuy to 3 days after treatment by follow-up questionnaires. Data were analyzed by Student t-test and repeated measure ANOVA.FindingsThe mean of temperature, SPO2, PR, RR and RDAI at admission and during hospital stay was not significantly different between two groups. After removing the confounding effect of different arrival, RDAI in second and third days in group A was significantly less than group B (P < 0.01).ConclusionAccording to this study, treatment with magnesium sulfate has no effect on symptoms of acute bronchiolitis. Magnesium sulfate can reduce RDAI only in the second and third days of hospitalization. -
مقدمهشناخت عوامل خطر آسم نقش مهمی در پیشگیری از ایجاد و کاهش علایم آن در کودکان ایفا می کند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط شاخص توده ی بدنی و آسم در کودکان بود.روش هادر این مطالعه ی مورد - شاهدی، 138 کودک مبتلا به آسم (گروه مورد) و 138 کودک غیر مبتلا به آسم (گروه شاهد) در یک دوره ی 8 ماهه (1384 الی 1385) بررسی شدند. نمونه گیری جهت گروه مورد به روش آسان و متوالی از بین کودکان 5 تا 15 ساله ی مبتلا به آسم، مراجعه کننده به درمانگاه ریه ی بیمارستان الزهرا (س) (اصفهان) و نمونه گیری جهت گروه شاهد به روش تصادفی از بین کودکان 5 تا 15 ساله غیر مبتلا به آسم مراجعه کننده به مرکز بهداشتی - درمانی ابن سینا (اصفهان) که شکایتی از علایم تنفسی نداشتند، انجام شد. وزن و قد کودکان اندازه گیری و شاخص توده ی بدنی (Body Mass Index یا BMI) با جداول استاندارد آن برای سن و جنس تطبیق داده شد.یافته هابین دو گروه در سن و جنس تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0 P >). میانگین وزن در کودکان مبتلا به آسم (13 ± 6/38 کیلوگرم) به طور معنی داری کمتر از کودکان غیر مبتلا (2/15 ± 2/53 کیلوگرم) بود (001/0 P).نتیجه گیریبر خلاف بیشتر مطالعات گذشته، در جامعه ی مورد بررسی ما ارتباطی بین شدت آسم با شاخص توده ی بدنی یافت نشد. انجام مطالعات آینده نگر و همچنین بررسی اثر بخشی مداخلات پیشگیرانه در این زمینه پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: آسم, آلرژی, چاقی, شاخص توده ی بدنی, کودکان}BackgroundFinding risk factors for asthma is important for the prevention and treatment of it in children. The aim of the present study was to evaluate the relationship of asthma and body mass index (BMI) in children.MethodsIn this cross-sectional study, 138 children with asthma and 138 children without asthma were evaluated during 8 months period (2005-2006). For case group, children were selected consecutively from the clinic of respiratory diseases, Al-Zahra Hospital, Isfahan, and for control group, children were selected randomly from those without any respiratory symptoms referred to Ebn-Sina Health Center, Isfahan. Weight and height of children were measured and body mass index was and was classified according to standard growth charts.FindingsThere was no difference between the two groups in age or gender (P > 0.05). Mean weight of case group (38.6 ± 13 kg) was significantly lower than that of control group (53.2 ± 15.2 kg) (P < 0.001). According to body mass index, children with asthma were more in normal weight group, in contrast to children without asthma who were more in over weight group. In children with asthma, body mass index was not correlated with gender, FEV1, or severity of asthma (P > 0.05).ConclusionIn contrast to most of previous studies, in our study population, asthma was not associated with higher body mass index. Also, body mass index was not correlated with severity of asthma. Prospective and preventive studies are recommended to clarify this issue. -
زمینهطبق پیشنهاد سازمان بهداشت جهانی، پنی سیلین می تواند به عنوان درمان اولیه پنومونی باکتریال کودکان به کار رود.هدفمطالعه به منظور تعیین اثر پنی سیلین کریستال در درمان پنومونی باکتریال شایع در کودکان طبیعی 1 تا 6 ساله انجام شد.
مواد و روش هااین مطالعه آینده نگر از آبان ماه 1376 به مدت یک سال در بخش کودکان بیمارستان الزهرا و شریعتی اصفهان انجام شد. شصت و هشت کودک بدون بیماری زمینه ای 1 تا 6 ساله که بر اساس علائم بالینی، پرتونگاری قفسه سینه و یافته های آزمایشگاهی مبتلا به پنومونی باکتریال بودند با روش سرشماری انتخاب و تحت درمان با پنی سیلین کریستال قرار گرفتند. معیار پاسخ به درمان، کاهش علائم تنفسی، تب و CRP طی 72 ساعت بود. نتایج با استفاده از آزمون تفاوت یک نسبت با عدد مشخص ارزیابی شدند.یافته ها55 نفر (%9/80) در مدت 72 ساعت به پنی سیلین پاسخ مناسب دادند. بیشترین میزان پاسخ دهی (%90) در گروه سنی 2 تا 4 سال و کمترین میزان (%6/78) در گروه سنی 4 تا 6 سال بود. آزمون های آماری اختلاف معنی داری بین نتیجه پیش بینی شده (%85) و نتیجه به دست آمده (% 9/80) نشان نداد.
نتیجه گیریپنی سیلین را می توان به عنوان درمان اولیه در پنومونی های باکتریال شایع کودکان طبیعی به کار برد.
کلید واژگان: پنومونی باکتریال, پنی سیلین, درمان, کودکان}
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.