داود قره باغی

با پیشرفت های شگرفی که در تکنیک های عمل جراحی کاتاراکت اتفاق افتاده است، بازنگری و بهینه سازی درروش های بیحسی آن نیز از ضرورت های آشکار است. بررسی کارایی(اثر بخشی و بی خطری) ژل لیدوکائین بعنوان ماده بیحس کننده در عمل جراحی کاتاراکت بروش فیکوامولسیفیکاسیون با برش قرنیه ای در این زمینه ودر همین راستا انجام گرفته است.
محل اجرا: بیمارستان نیکوکاری دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز – ایران 25 بیمار مبتلا به آب مروارید سالخوردگی که برای عمل کاتاراکت بروش فیکو امولسیفیکاسیون مناسب بودند، تحت بیحسی موضعی غیرتزریقی با ژل لیدوکائین 2% استریل مورد عمل فیکو و گذاشتن لنز فولد بل یا تاشونده قرار گرفتند. 23 نفر نیز که شرایط مشابهی داشتند، بطریقه معمول بابیحسی تزریق رتروبالبار عمل شدند. از میدازولام داخل وریدی نیز بعنوان تسکین قبل از عمل در مواردلازم استفاده میشد. احساس دردبیمار و رضایت مندی او همچنین رضایت مندی جراح و عوارض حین عمل و بعداز عمل دریک پرسشنامه ثبت میگردید.
همه بیماران غیر از یک مورد عمل راتحت بیحسی غیر تزریقی بخوبی تحمل کردند و از آن راضی بودند احساس درد در یک مورد شدید در هیجده مورد متوسط (قابل تحمل)ودر شش مورد خفیف بود. درحالیکه درهمه گروه کنترل درد هنگام تزریق شدید بود (001/0 P≤) ازنظررضایت مندی بیمارو جراح نیزاختلاف معنی داری در دو گروه مشاهده گردید(001/0 P≤). از نظر عوارض حین عمل در هر دو گروه یک مورد باز شدن کپسول خلفی پیش آمد. بعد از عمل نیز عارضه خاصی درهیچیک از گروه ها مشاهده نگردید.
بنظر میرسد ژل لیدوکائین 2% اثر بیحس کنندگی کافی دارد،و بر بیحسی تزریقی رتروبالبار ارجحیت دارد، ولذا میتواند بعنوان یک ماده بیحس کننده موثر و بی خطر در عمل جراحی کاتاراکت بروش فیکو با برش قرنیه ای بکار گرفته شود.

تعیین میزان آگاهی منسوبین درجه اول بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه باز اولیه Primary Open Angle Glaucoma (POAG) در مورد گلوکوم.
در این مطالعه توصیفی منسوبین درجه اول بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه باز اولیه (POAG) مراجعه کننده به درمانگاه گلوکوم بیمارستان نیکوکاری تبریز مشخص و پرسشنامه پژوهش به آنها ارایه و نتایج گزارش گردید.
110 فرد فامیل درجه اول بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه باز اولیه (POAG) پرسشنامه پژوهش را تکمیل نمودند. سن متوسط پاسخ دهندگان 38.7±6.9 سال بود. 69.1% پاسخ دهندگان مرد بودند. 41% پاسخ دهندگان قبلا معاینه چشم شده بودند و در 16.4% موارد قبلا فشار داخل چشم (IOP) گرفته شده بود. 60.9% پاسخ دهندگان معاینات مکرر چشم پزشکی را راه پیشگیری از گلوکوم می دانستند. 18.3% گلوکوم را یک بیماری فامیلی می دانستند و 16% معتقد بودند که منسوبین درجه اول بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه باز اولیه (POAG) در معرض خطر بالاتری جهت ابتلا به گلوکوم هستند.
در این مطالعه آگاهی پاسخ دهندگان در مورد گروه های در معرض خطر و عوامل خطر گلوکوم پایین می باشد. تعداد اندکی از این افراد در معرض خطر بالا (High Risk) قبلا برای تشخیص بیماری گلوکوم معاینه شده بودند. آموزش افراد جامعه و گروه های در معرض خطر در مورد بیماری گلوکوم توصیه می گردد.

انواع روش های جراحی و غیرجراحی برای درمان انحراف های چشمی به صورت ازوتروپی با ازدیاد تقارب مورد استفاده قرار گرفته اند. در این مطالعه اثر دو روش جراحی استاندارد و فیکساسیون خلفی (بخیه خلف استوا یاPF) در درمان ازوتروپی با انحراف بیشتر در نزدیک، طی یک سال در بیمارستان "نیکوکاری تبریز" بررسی و مقایسه شد.
مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دو سوکور تصادفی و مطابق شده در مراجعه متوالی بر روی 20 بیمار با دامنه سنی 3 تا 13 سال و با تفاوت انحراف دور و نزدیک مساوی یا بیشتر از 10 پریزم دیوپتر انجام گرفت. بیماران به طور تصادفی به دو گروه استاندارد و PF (هر گروه 10 بیمار) تقسیم شدند و با همکاری دو جراح تحت عمل"عقب کشیدن عضلات رکتوس داخلی" با یا بدون PF قرار گرفتند. همه بیماران تا 6 ماه بعد از عمل پیگیری شدند و میزان دوربینی، انحراف در نگاه به نزدیک و دور، قبل و بعد از عمل، و اختلاف انحراف دور و نزدیک، قبل و بعد از عمل، در دو گروه با یکدیگر مقایسه شدند.
بیماران از نظر سن و جنس، میزان دوربینی، اختلاف انحراف دور و نزدیک، میزان انحراف دور و نزدیک مشابه بودند. نتیجه مطلوب (انحراف نزدیک کمتر از 10 پریزم دیوپتر و اختلاف انحراف دور و نزدیک کمتر از 10) در هفته اول و ماه اول بعد از عمل در گروه PF در %100 بیماران دیده شد (p<0.0001) در حالی که در گروه استاندارد در هیچ مورد دیده نشد. در ماه ششم بعد از عمل انحراف مطلوب در گروه PF همچنان در 100% بیماران وجود داشت ولی در گروه استاندارد تنها 20% بیماران نتیجه مطلوب پیدا کرده بودند که معنی دار نبود.
به نظر می رسد که روش جراحی PF بیشتر از روش جراحی استاندارد موجب حصول نتیجه مطلوب بعد از عمل انحراف چشم می شود. بنابراین بهتر است جایگزین روش استاندارد شود.

اتورفراکتومتر در کلینیکهای چشم پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد. رتینوسکوپی و اصلاح نهایی با کراس سیلندر Jackson روش بسیار دقیق در ارزیابی عیوب انکساری به شمار می رود. هدف از این مطالعه تعیین دستگاه رفراکتومتر Topcon RM-A2000 است.
در یک مطالعه آینده نگر عیب انکساری 600 چشم از 300 بیمار که سن آنها بین 5 تا 75 سال بود با رتینوسکوپی و کراس سیلندر Jackson و سپس با اتورفرکتومتر Topcon RM-A2000 اندازه گیری شد. مقدار اسفر، سیلندر و محور سیلندر با اتورفرکتومتری و رتینوسکوپی و سیلندر Jackson محاسبه و نتایج با هم مقایسه شد.
در مطالعه ما تمام بیماران شیفت به طرف میو پیا داشتند که ناشی از خطای دستگاه بود.
اتورفرکتومتری وسیله ای است برای تخمین عیب انکساری و باید قبل از تجویز عینک تمام نتایج اصلاح نهایی شود.